Mesiodentes is een overtallige tand tussen de tanden 11 en 21 of 31 en 41. De overtallige tand verhindert gewoonlijk dat de aangrenzende tanden uitbarsten of beperkt hun groei. In de meeste gevallen is de behandeling van een mesiodens een geïnformeerde chirurgische verwijdering.
Wat is een mesiodens?
Verschillende soorten tanden verdringen zich in de mens tandstelsel vallen in de ziektegroep van hyperdontonie. Een mesiodens is zo'n tandhyperplasie. Letterlijk vertaald betekent de Latijnse term "naar het midden van de tandboog". In de meeste gevallen is de overtallige tand atypisch gevormd of rudimentair en, in het geval van mesodiens, bevindt deze zich bij voorkeur tussen tand 11 en tand 21, dwz tussen de bovenste centrale snijtanden. Minder vaak wordt een mesodien waargenomen tussen tand 31 en tand 41. De frequentie wordt geschat op niet meer dan twee procent. In een verhouding van 2: 1 hebben mannen twee keer zoveel kans om door het fenomeen te worden getroffen. In zeldzame gevallen kan een diagnose van mesodiens meerdere, overtallige tanden omvatten. De mesiodens wordt ook wel een kegeltand genoemd en ontwikkelt zich meestal sneller dan de aangrenzende tanden. Als gevolg hiervan blijft de overtallige tand meestal behouden. De mesiodens worden pas tandheelkundig relevant wanneer de uitbarsting van de normale tanden wordt verstoord door de overtallige tand. Ondanks de lage prevalentie is mesiodens het meest voorkomende type hyperdontie.
Oorzaken
Er zijn drie verschillende theorieën over de etiologie van mesiodentes. Sommige auteurs gaan uit van een fylogenetisch reversie-fenomeen. Volgens deze theorie zijn de mesiodens een atavisme en zijn ze afkomstig van menselijke voorouders die volgens de theorie drie centrale snijtanden bezaten. De mesiodens komen dus af en toe voor bij mensen door willekeurige expressie van eerdere genen. In de tussentijd wordt deze theorie door embryologische studies als ongeveer weerlegd beschouwd. De theorie van de dichotomie is gebaseerd op het verband dat tandanlageen kan delen in de loop van de ontwikkeling en zo een extra tandanlage kan laten ontstaan. De hypothese van weefselhyperactiviteit is nu echter het meest algemeen aanvaard. Volgens deze hypothese worden de extra tanden gevormd door hyperactiviteit van de lamina dentalis. Aangenomen wordt dat celinkapseling van actieve cellen verantwoordelijk is voor de extra tandverzameling. De theorieën zijn controversieel, waardoor het onderzoek naar de oorzaak nog niet als voltooid wordt beschouwd.
Symptomen, klachten en tekenen
Mesiodens kunnen bij kinderen tot uiting komen door ectopische, asymmetrische of vertraagde uitbarsting van een of beide snijtanden. In principe kunnen de mesiodens echter ook omgekeerd liggen. De wortelpunt wijst dan naar de mondholte De tijd van symptomatische manifestatie van mesiodens kan variëren. Mesiodentes kunnen al voorkomen in de primaire tandstelsel en worden dan aanvullend genoemd. Wanneer ze voor het eerst verschijnen in de permanente tandstelselworden ze rudimentaire mesiodentes genoemd. Een mesiodent kan verschillende vormen aannemen. De meest voorkomende vormen zijn kegelvormig, buisvormig en molair. De mesiodentes verplaatsen symptomatisch de aangrenzende tanden, indien nodig. Dit symptoom komt echter minder vaak voor dan een vertraagde uitbarsting van de aangrenzende tanden. Slechts in de zeldzaamste gevallen barsten de mesiodens spontaan uit.
Diagnose en verloop van de ziekte
Mesiodentes zijn in de meeste gevallen incidentele bevindingen. Bijna altijd zijn de overtallige tanden alleen radiografisch detecteerbaar. Bij volwassenen komt de diagnose meestal voor als een incidentele bevinding binnen de OPG. De diagnose wordt bevestigd door twee opnamen van de apicale tandfilm in verschillende projecties. Deze beeldvorming wordt voornamelijk gebruikt om de positie van de tand in directe relatie tot de naburige tandwortels te bepalen. De alternatieve diagnose van de mesiodens kan worden gedaan door middel van computertomografie. Deze alternatieve diagnose wordt echter zelden gebruikt in tandartspraktijken omdat deze gepaard gaat met een hogere stralingsblootstelling en bovendien hebben de meeste tandartspraktijken geen CT-apparatuur. De prognose voor patiënten met mesiodens is gunstig.
Complicaties
Door mesiodent zit er een extra tand bij de patiënt mond Dit heeft een zeer negatief effect op de volksgezondheid van de andere tanden, en in het proces kan leiden op verschillende complicaties en ongemak in de mondholteDit leidt in de regel tot verstoring van de tandgroei en verplaatsing van gezonde tanden. De getroffenen hebben er dus last van kiespijn en pijn in het gebit. Dit resulteert in veel gevallen in een asymmetrische opstelling van de tanden, waardoor ook de esthetiek van de patiënten significant wordt beïnvloed door deze ziekte. De diagnose van deze klacht is relatief snel en eenvoudig, zodat ook vroegtijdige behandeling kan plaatsvinden. In de regel treden geen complicaties op en kunnen de overtallige tanden eenvoudig worden verwijderd. Om gevolgschade te voorkomen, dient de behandeling op jonge leeftijd plaats te vinden. De levensverwachting van de patiënt wordt ook niet beïnvloed door de mesiodentes. Bij kinderen kunnen de symptomen leiden tot pesten of plagen. Meestal treden complicaties niet op op volwassen leeftijd als de behandeling al vroeg plaatsvindt.
Wanneer moet je naar een dokter?
If pijn komt voor in de mond of keel, moet een arts worden geraadpleegd. Als er stoornissen zijn in de voedselopname, a verlies van eetlust or pijn in de kaak is een dokter nodig. Als er slaapstoornissen zijn, hoofdpijn of een gevoel van druk in de hoofd, is er een onregelmatigheid die moet worden onderzocht en behandeld. Als de symptomen na enkele dagen of weken in intensiteit toenemen, moet een arts worden geraadpleegd. Als er een bloeding in de mond of als pus naar buiten komt, is er reden tot bezorgdheid. Als er een onaangename smaak in de mond of slechte ademmoet een arts worden geraadpleegd. Als de patiënt draagt bretels of heeft kunstgebit in de mond die plotseling ongemak veroorzaakt, moet een arts worden geraadpleegd. Het verschuiven van de tanden of een gevoel van pijn bij het uitoefenen van druk moeten worden onderzocht. Het gebruik van pijnstillers dient altijd met een arts te worden besproken. Betrokkene loopt risico op verschillende bijwerkingen en complicaties, die tijdig moeten worden uitgesloten. Aangezien algemeen voorkomende pijn in het gebied van de tanden een toenemend karakter heeft en geen spontane genezing te verwachten is, is een bezoek aan de dokter al aan te raden bij de eerste tekenen van een onregelmatigheid. Als u kunt voelen of kunt zien dat ze geleidelijk en langzaam doorbreken op ongebruikelijke plaatsen in de kaak, is een bezoek aan de arts vereist.
Behandeling en therapie
Bij spontaan uitgebroken mesiodentes worden meestal de overtallige tanden getrokken. Omdat mesiodentes echter zelden een spontane uitbarsting bereiken, is chirurgische verwijdering de meest gebruikelijke behandelingsoptie. Als er geen spontane uitbarsting optreedt, is chirurgische ingreep de enige behandelingsoptie. De keuze van de juiste timing is bepalend voor het behandelsucces van de verwijdering. Als mesiodentes te vroeg worden verwijderd, kunnen blijvende tanden in groei tijdens de operatie aan hun wortels worden beschadigd. Als het te laat wordt verwijderd, wordt cystevorming als een risico beschouwd. Als de verwijdering wordt vertraagd, kunnen de mesiodens bovendien de aangrenzende tandwortels resorberen. Als de boventallige tand het uitbarsten van de aangrenzende tanden niet verhindert en geen belemmering vormt voor orthodontische behandeling, wachten tandartsen meestal tot operatieve verwijdering. Dit wordt meestal gedaan als de groei van de wortels van de aangrenzende tanden is beëindigd. Tijdens de wachttijd regelmatig Röntgenstraal onderzoeken van de overtallige tand worden uitgevoerd. Veel mesiodentes blijven hun hele leven symptoomvrij. Desondanks moeten mesiodentes uiterlijk na voltooiing van de wortelgroei operatief worden verwijderd, anders worden patiënten geconfronteerd met een levenslange angst voor vorming van tandcysten.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van mesiodentes is gunstig. Bij een groot aantal getroffen personen is geen medische zorg nodig. Op voorwaarde dat er geen klachten optreden, kan de getroffen persoon een leven lang met het merendeel van de bestaande tanden zonder volksgezondheid aandoeningen. Als er geen afwijkingen optreden, verduidelijkt meestal slechts een incidentele bevinding de aanwezigheid van de extra tanden in de kaak. Als er klachten optreden, zoals pijn of scheefheid van het gebit, kan alleen medische behandeling verlichting bieden. Anders verslechtert de prognose en neemt toe volksgezondheid bijzondere waardeverminderingen zijn te verwachten over de levensduur. Zodra de getroffen persoon in deze gevallen medische zorg zoekt, wordt begonnen met het verwijderen van de aangetaste tanden. Hoewel de chirurgische procedure over het algemeen gepaard gaat met risico's, is het een routinematige procedure die meestal probleemloos verloopt. Binnen enkele dagen of weken na operatieve verwijdering van de overtollige tanden, kan de patiënt verwachten symptoomvrij te zijn. Als de wond zonder problemen geneest, zullen er geen verdere beperkingen optreden. Herhaling van de ziekte is niet mogelijk. Als er storingen zijn in het wond genezen proces, wordt het anders normale genezingsproces verlengd. Rust en bescherming zijn nodig om herstel mogelijk te maken. Gevolgen ziekten of psychologisch spanning komen niet voor.
het voorkomen
De oorzaken van mesiodentes zijn niet definitief vastgesteld, maar blijven tot op de dag van vandaag controversieel. Aangezien de oorzaak niet zonder twijfel is vastgesteld, geen veelbelovend preventief middel maatregelen want mesiodentes kunnen bestaan. Regelmatig Grensverkeer voor mesiodentes kan vroege opsporing vergemakkelijken. Deze controle wordt echter gedaan door Röntgenstraal beeldvorming, die wordt geassocieerd met hoge blootstelling aan straling. Omdat mesiodentes vrij zeldzaam zijn, is deze stap ook nauwelijks de moeite waard.
Follow-up
Mesiodentese kan leiden veel complicaties of ongemakken, dus de getroffen persoon moet zeker een arts voor deze ziekte raadplegen. Daardoor heeft een vroege diagnose een zeer positief effect op het verdere beloop en kan daarmee ook verdere klachten en complicaties voorkomen. Als gevolg van de ziekte lijden de meeste getroffenen aan een extra tand, die zich in de mondholte en kan het veel moeilijker maken om voedsel en vloeistoffen in te nemen. Als de ziekte niet in een vroeg stadium wordt ontdekt, veroorzaakt dit ook een verplaatsing van de melk tand en gefixeerde tanden, zodat ook esthetische klachten kunnen optreden. Vooral bij adolescenten en kinderen kan dit leiden tot pesten of plagen. De ziekte is relatief goed te behandelen, zodat bij een succesvolle behandeling geen verdere complicaties optreden. In dit geval wordt de levensverwachting van de getroffen persoon ook niet beperkt door de ziekte.
Wat u zelf kunt doen
De therapie van een overtallige tand is bijna altijd een chirurgische ingreep. De patiënt kan maar weinig bijdragen aan de verbetering. Het is echter belangrijk dat de aandoening op tijd wordt ontdekt, aangezien een mesiodent vaak de ontwikkeling van aangrenzende tanden kan verstoren of de uitbarsting ervan kan vertragen en een negatieve invloed kan hebben op de esthetiek van de kaak. Ouders moeten altijd een vertraagde uitbarsting van de voortanden beschouwen als een gelegenheid voor een grondig tandheelkundig onderzoek. Als mesiodentes inderdaad aanwezig zijn, is het bepalen van de timing voor chirurgische verwijdering een kritieke kwestie. Hier moet altijd een second opinion worden gezocht. Als verwijdering wordt uitgevoerd in jeugdis er een risico op beschadiging van de wortels van de tanden in het operatiegebied, die nog steeds groeien. Aan de andere kant verhoogt late verwijdering het risico op cystevorming en ook het risico dat de mesiodentes de wortels van aangrenzende tanden resorberen. Op voorwaarde dat de mesiodentes de ontwikkeling van de aangrenzende tanden niet belemmeren en de orthodontische behandeling die om andere redenen nodig kan zijn, niet verstoort, is het mogelijk om voorlopig te wachten. De overtallige tand moet echter constant worden gecontroleerd. De patiënt moet dus eigenlijk alle door de tandarts aanbevolen preventieve onderzoeken bijwonen.
