Sarcoïdose: medicamenteuze therapie

Therapiedoelen

• Pijnstilling bij artritisklachten
• Stabilisatie van de longfunctie

Therapie aanbevelingen

• Pijnstillers (pijnstillers) Of ontstekingsremmers/drugs die ontstekingsprocessen remmen (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), bijv. diclofenac, ibuprofen.
• Om de longfunctie te stabiliseren:
  • Eerstelijnsmiddelen: niet-specifieke immunosuppressie met prednisolon (therapie met steroïden *); deze moeten worden gebruikt voor
    • ≥ type II (met verslechterende longfunctie).
    • Hoge ziekteactiviteit
    • Ernstige algemene symptomatologische betrokkenheid van oog, huid, lever, myocard, CZS.
    • Hypercalciëmie (verhoogd serum calcium niveau) / hypercalciurie (verhoogde uitscheiding van calcium in de urine).
  • Tweedelijns agenten: immunosuppressiva/drugs die de immuunfunctie remmen (methotrexaat (MTX), azathioprine, leflunomide en hydroxychloroquine).
  • Derde lijnsmiddelen: anti-TNF-alfa en de remmers infliximab en adalimumab (monoklonaal antilichamen).
• Neurosarcoïdose (= absolute behandelindicatie):
  • Aanvankelijke hogedosis intraveneuze corticosteroïdpuls therapie.
  • Immuuntherapie op lange termijn: zoals azathioprine, ciclosporine A, mycofenolaat mofetil.
    • Agressieve cursussen: Infliximab, cyclofosfamide or rituximab.
• Löfgren-syndroom (definitie: zie hieronder “Symptomen - Klachten): symptomatisch therapie met pijnstillers of ontstekingsremmend drugs (niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen (NSAID's), bijv diclofenac, ibuprofen, koelen en compressietherapie van erythema nodosum (meestal spontane regressie).

* Notitie. Het is aangetoond dat patiënten <500 mg kregen prednison cumulatief per jaar had beter volksgezondheid-gerelateerde kwaliteit van leven dan degenen die> 500 mg kregen prednison.