De auriculaire magnuszenuw is een gevoelige zenuw van de cervicale plexus. De zenuw geeft gevoel aan het dorsale oor huid en delen van de hoofdhuid. Schade aan de zenuw leidt tot sensorische stoornissen.
Wat is de auriculaire zenuwmagnus?
De cervicale zenuwplexus is bij medische professionals beter bekend als de cervicale plexus. Het bestaat uit de voorste takken of rami van de wervelkolom zenuwen van segmenten C1 tot C4 en draagt ook delen van spinale zenuwen van segment C5. De zenuwtakken van de plexus lopen tussen de scalenus anterieure spier en de scalenus medius spier naar beneden in het diepere nek regio. Naast motorisch en gemengd zenuwendraagt de cervicale plexus een aantal puur sensorische zenuwen. Deze omvatten bijvoorbeeld de zenuw auricularis magnus, ook bekend als de grote auriculaire zenuw. De zenuw is afkomstig van het tweede en derde cervicale segment C2 en C3 in de spinal cord, waardoor het een sensorische spinale zenuw is waarvan de vezels van oorsprong articuleren met andere cervicale zenuwen in de cervicale plexus. Sensorische zenuwen vertonen een afferent verloop. Ze transporteren dus excitatie naar boven naar het midden zenuwstelsel, terwijl efferente zenuwen excitatie in de andere richting transporteren en dus uit het centrale zenuwstelsel. De auriculaire magnuszenuw is de grootste van de oplopende zenuwtakken in de cervicale plexus. Omdat de auricularis magnus-zenuw niet overal uit slechts één ramus bestaat, is het eigenlijk misleidend om het één zenuw te noemen. Het zijn meer specifiek twee zenuwtakken van dezelfde zenuw.
Anatomie en structuur
De grotere auriculaire zenuw is afkomstig van de voorste takken van de tweede en derde spinale zenuwen. Van daaruit slingert de sensorische zenuw zich rond de sternocleidomastoïde spier. Bij het punctum nervosum of het punt van Erb verschijnt de zenuw weer samen met de transversale collaterale zenuw, de mindere occipitale zenuw en de supraclaviculaire zenuw, en verschijnt aan de achterste rand van de skeletspier. In zijn loop doorboort de zenuw, net als veel andere zenuwen van de cervicale plexus, de oppervlakkige cervicale fascia. Na doordringend, gaat het verder op de spier in craniale richting onder het platysma en bereikt het parotis Op dit punt verdeelt de auriculaire magnuszenuw zich in een voorste en een achterste tak of ramus. In het parotisgebied communiceert het gevoelige zenuwkoord met vezels van de gezichtszenuw De zenuw auricularis magnus is een puur sensorische zenuw. Motorische zenuwen kunnen nooit puur motorisch efferent zijn, maar bevatten ook altijd gevoelige afferente vezels. Bij gevoelige zenuwen daarentegen is de exclusiviteit van het gevoelige vezeltype de regel. Net als alle andere zenuwvezels is de auriculaire zenuw ingekapseld in gliacellen en komt overeen met een aanhangsel van neuronen.
Functie en taken
De functie van sensorische zenuwen is om excitatie naar de centrale te transporteren zenuwstelsel Sensorische zenuwen zijn in de periferie verbonden met zogenaamde receptoren. De receptoren nemen prikkels waar zoals druk, aanraking, temperatuur en pijn en breng deze prikkels over in de taal van de centrale zenuwstelsel afhankelijk van de stimulusintensiteit. Dit gebeurt door de vorming van een actiepotentiaal, die langs de afferente sensorische zenuwvezels reist en uiteindelijk uit het weefsel in het centrale zenuwstelsel komt. Daar begint de laatste verwerking van het signaal en bereikt de prikkelperceptie bijvoorbeeld het bewustzijn. Puur gevoelige zenuwen zijn niet ontworpen om dieptegevoelige informatie door te geven. Dieptegevoeligheid bestaat uit prikkelpercepties van de spierspoel en het Golgi-peesorgaan. Het is samengesteld uit informatie over de huidige positie van gewrichten en spieren en wordt naar het centrale zenuwstelsel gedragen door de stijgende delen van gemengde sensorisch-motorische zenuwen. De puur sensorische zenuwen hebben dus niets te maken met dieptegevoeligheid. Dienovereenkomstig zendt de auriculaire zenuw alleen temperatuur uit, pijn en aanraakprikkels. Het neemt de gevoelige innervatie van de rug over huid delen in het gebied van de oorschelp en de hoofdhuid achter het oor. Het biedt ook sensorische toevoer aan de huid boven het mastoïde proces en innerveren ook een gebied van de huid boven de parotis en kauwspieren.
Ziekten
Vanwege zijn buitengewone lengte wordt de zenuw auricularis magnus bij reconstructieve chirurgie als donorzenuw gebruikt. Bij reconstructieve chirurgische ingrepen dient het dus van tijd tot tijd als tussenpositie voor reconstructie van kortere zenuwdefecten. De auriculaire zenuw zelf kan echter ook worden aangetast door defecten. In het geval van een laesie van het weefsel treden sensorische stoornissen op in de bovengenoemde toevoergebieden. Deze verstoringen kunnen zich op verschillende manieren manifesteren. Naast gevoelloosheid, sensorische stoornissen zoals verstoord pijn of warm /koud gevoel kan optreden. Aanhoudende tintelingen kunnen ook een symptoom zijn. Perifeer gemedieerde sensorische stoornissen treden bijvoorbeeld op wanneer de cervicale zenuwplexus tussen de scalenus anterieure en scalenus-spieren bekneld raakt. Dit kan het geval zijn na een vergroting van de omvang van de twee spieren, bijvoorbeeld door overmatige belasting. Perifeer gemedieerde sensorische stoornissen komen ook voor in de context van polyneuropathieën en zijn het gevolg van demyelinisatie van perifere zenuwtakken. Een dergelijke demyelinisatie degenereert de isolerende cellen rond de zenuwen. Stimuli worden dus nog steeds gedetecteerd, maar de excitatie die wordt gegenereerd als reactie op de prikkelperceptie gaat gedeeltelijk of volledig verloren op weg naar het centrale zenuwstelsel. Trauma, perifeer ontsteking, infectie of ondervoeding en vergiftiging kan ook leiden tot sensorische stoornissen. Centraal gemedieerde sensorische stoornissen van de auriculaire zenuw worden meestal geassocieerd met letsel aan de bijbehorende spinale zenuw en kunnen bijvoorbeeld het gevolg zijn van spinal cord infarcten of de auto-immuunziekte multiple sclerose.
