Magnetische resonantie cholangiopancreatografie is een radiologische onderzoeksmethode die diagnostische resultaten oplevert voor de interne geneeskunde. Het geeft beeldvorming van de kanalen van de galblaas en pancreas en kan steenvorming detecteren, ontsteking, of nieuwe weefselvorming. Omdat het niet-invasief is en geen contrastmiddelen gebruikt, heeft het onderzoek een zeer laag risico.
Wat is magnetische resonantie cholangiopancreatografie?
MRCP biedt beeldvorming van de kanalen van de galblaas en pancreas en kan steenvorming detecteren, ontsteking, of nieuwe weefselvorming. MRCP, of magnetische resonantie cholangiopancreatografie, is een gespecialiseerd onderzoek dat valt onder de specialiteit van radiologie Afgezien van het beeldmateriaal dat wordt geleverd door een klassieke MRI van de bovenbuikorganen, kan het duidelijk het ductale systeem van de galblaas en pancreas weergeven. Om deze reden bevat de term cholangiopancreatografie de termen galblaas (cholé), pancreas (pancreas) en vat (angio). Het is het niet-contrasterende en niet-invasieve alternatief voor endoscopische retrograde cholangiopancreaticografie (ERCP). Als een bijzondere vorm van MRI (MRI), het richt zich op het visualiseren van de gal leidingen binnen de lever evenals buiten dit orgaan en beeldt de belangrijkste alvleesklierkanalen af. Net als normale MRI van de buik, wordt magnetische resonantie cholangiopancreatografie uitgevoerd in een MRI-scanner en wordt deze vaak door de arts besteld als aanvullend onderzoek om bepaalde problemen op te helderen. MRCP kan nodig zijn na een abnormale of onduidelijke situatie ultrageluid onderzoek (echografie) of kan gelijktijdig met MRI worden uitgevoerd. Meer geavanceerde onderzoeken voor een diagnose van gal en pancreaskanalen zijn ERCP en EUS, endosonografie, waarin ultrageluid wordt uitgevoerd met behulp van een kleine transducer vanuit het lichaam.
Functie, effect en doelen
Bij magnetische resonantie cholangiopancreatografie wordt de patiënt in de buis gereden, zoals bij klassieke MRI, en brengt daar ongeveer 20 tot 40 minuten door op een bank, afhankelijk van het probleem en de onderzoeken in combinatie met MRCP. Er zijn verschillende redenen om deze diagnostische methode te gebruiken om het ductale systeem van de bovenbuikorganen gedetailleerder in beeld te brengen. De belangrijkste focus ligt op de visualisatie van galstenen, die mogelijk niet of slechts onvoldoende worden gedetecteerd met klassiek ultrageluid Als men dat echter zeker weet galstenen aanwezig zijn en moeten worden verwijderd, de meeste zullen de route van ERCP volgen: in tegenstelling tot de niet-invasieve MRCP, biedt het de mogelijkheid om de aanstootgevende stenen direct tijdens het onderzoek uit het galsysteem te verwijderen. Een andere toepassing van magnetische resonantie cholangiopancreatografie is de detectie van ontsteking in het gebied van de alvleesklier, dat vaak moeilijk met echografie te beoordelen is. Een derde mogelijke toepassing voor MRCP is de detectie van cysten of tumoren, die goedaardig of kwaadaardig kunnen zijn. Ook hier is de radiologische onderzoeksmethode meestal superieur aan echografie. Als de diagnose van a gal een ducttumor al is vastgesteld, wordt ook hier vaak voor ERCP gekozen om de diagnose - indien mogelijk - te combineren met een onmiddellijke chirurgische ingreep. Bovendien kan deze invasieve onderzoeksmethode ook worden gebruikt om weefselmonsters te verkrijgen voor later histologisch onderzoek. Als aangeboren afwijkingen, zoals een misvorming van de galwegen, bij kinderen moeten worden gediagnosticeerd, kan dit worden onderzocht in de pijnloze en niet-stressvolle MRCP. Als een gastroscopie is gepland - bijvoorbeeld om bovenbuikklachten te verhelderen - kan ook direct een ERCP worden uitgevoerd, waardoor magnetische resonantie cholangiopancreatografie niet nodig is vanwege het onbeperkte zicht op de kanalen in de lever, galblaas en alvleesklier. De voordelen van MRCP zijn dat het profiteert van het hoge contrast van zacht weefsel en de vochtophoping van gal- en pancreaskanalen. Indien nodig levert het driedimensionale afbeeldingen op die een goede basis vormen voor eventueel verder therapie Als het pancreaskanaal of een ontstekingsziekte van de galwegen als onderdeel van deze onderzoeksprocedure in beeld moet worden gebracht, wordt vaak een speciaal medicijn gegeven waarmee het kanaalsysteem nog duidelijker in beeld kan worden gebracht. deze manier is PSC, Primaire scleroserende cholangitis.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Magnetische resonantie cholangiopancreatografie is een onderzoeksmethode die weinig risico's of bijwerkingen met zich meebrengt. Diagnostiek in de MRI-scanner - bijvoorbeeld in vergelijking met computertomografie - omvat geen röntgenstraling, maar genereert betekenisvolle dwarsdoorsnedebeelden van de gewenste organen met behulp van sterke, maar voor het organisme onschadelijke magnetische velden. Magnetisme is ook geen probleem bij het onderzoek van kinderen en zwangere patiënten. In de meeste gevallen vereist magnetische resonantie cholangiopancreatografie niet het gebruik van een contrastmiddel, wat een allergische reactie bij de patiënt. Bovendien scoort MRCP punten omdat het niet-invasief is, wat betekent dat er geen reden is om bang te zijn voor complicaties door ontstane bloedingsbronnen of de introductie van kiemen in het lichaam in combinatie met een resulterende infectie. Er zijn enkele beperkingen voor de groep mensen die met MRCP kunnen worden onderzocht. Angstige patiënten die de opsluiting van de buis in de MRI-scanner niet kunnen verdragen, hebben de mogelijkheid om een zogenaamde open MRI te gebruiken met veel grotere afmetingen. Echter, verdoving van patiënten is slechts in beperkte mate mogelijk, aangezien de kwaliteit van de beeldacquisitie tijdens MRCP de medewerking van de patiënten vereist: ze moeten absoluut stil in het apparaat liggen en ook hun adem tot 40 seconden kunnen inhouden, zodat de beelden kan optimaal worden ingenomen. Er is echter enorme vooruitgang geboekt op het gebied van apparatuurtechnologie, zodat zelfs artefacten veroorzaakt door bewegingen van de onderzochte patiënten kunnen worden gecompenseerd voor zover de gewenste beeldkwaliteit nog kan worden bereikt.
