Leukotriënen zijn stoffen die in het wit worden geproduceerd bloed cellen, ook wel bekend als leukocyten, wanneer vetzuur wordt afgebroken. Zelfs in kleine hoeveelheden registreren ze een hoog effect als bemiddelaars bij allergische reacties en ontsteking.
Wat zijn leukotriënen?
De medische naam leukotriene verwijst al naar wit bloed cellen. In de Griekse taal betekent ‘leukós’ ‘wit’. Leukotriënen werden voor het eerst ontdekt in het wit bloed cellen. De chemische afleiding gaat terug naar arachidonzuur en andere meervoudig onverzadigde C20 vetzuren Leukotriënen zijn zeer actieve biologische stoffen. Biosynthese is afhankelijk van het enzym 5′-lipoxygenase. Arachidonzuur reageert in twee stappen met 15′-lipoxygenase en 5′-lipoxygenase.
Functie, actie en rollen
Leukotriënen zijn afgeleid van arachidonzuur. Ze zijn actief weefsel hormonen Ze werken als mediatorsubstanties die reageren op ontstekings- en allergische reacties door neutrofielen aan te trekken leukocyten Ze verhogen de vasculaire permeabiliteit en triggeren astma aanvallen door middel van bronchoconstrictie. Leukotriënen hebben drie geconjugeerde trieenverbindingen (dubbele verbinding). Ze behoren tot de stofgroep van eicosanoïden Leukotriënen en prostaglandines ga terug naar arachidonzuur, dat de oorspronkelijke substantie vormt. Dit zuur is afgeleid van fosfolipiden in celmembranen. Ontstekingscellen zoals mestcellen, monocytenendotheelcellen en neutrofiel, eosinofiel en basofiel leukocyten zijn in staat leukotriënen te produceren. Synthese van prostaglandines vindt plaats via cyclooxigenase. Leukotriënen worden gevormd via lipoxigenase. Remming van prostaglandines geeft meer arachidonzuur af om leukotriënen te vormen. ASA-geïnduceerd astma resultaten van dit proces. Leukotriënen spelen een belangrijke rol bij ontstekings- en allergische reacties in het menselijk lichaam. Ze worden ook ontstekingsmediatoren genoemd en zijn significant in de loop van long ziekten. Leukotrieen "D4" vernauwt de luchtwegspieren en verhoogt de productie van slijm in de bovenste luchtwegorganen. De bronchiën worden ook door dit proces beïnvloed. Er zijn verschillende leukotriënen met aanduidingen als B, C en D. De cysteïnylleukotriënen “LTC4-LTE4 hebben bronchoconstrictieve en secretoire effecten. Ze kunnen anafylactische of allergische reacties in de longen veroorzaken. Deze incidenten leiden tot vernauwde luchtwegen en daaruit voortvloeiend astma aanvallen. Een chemische stimulus (chemotaxis) zorgt ervoor dat leukocyten zich aan de bloedvat muur. Ontsteking wordt bevorderd en weefsel kan tijdens dit proces worden vernietigd door superoxide radicalen. Leukotriënen hebben een wisselwerking met interferonen en interleukinen. In dit stadium van het ziekteproces, leukotrieenantagonistenBijvoorbeeld montelukast, actief worden om de ongewenste effecten op de longen, luchtwegen en bronchiën te elimineren. Ze blokkeren de receptoren van de oorspronkelijke boodschapper. Deze ongewenste boodschappersubstanties komen voor in de vorm van irriterende stoffen zoals huisstof, pollen of koud lucht, die vooral astmapatiënten treft. Leukotrieen-antagonisten verwijden de bronchiën, bestrijden ontsteking in de longen en gaan vernauwing van de luchtwegspieren tegen. Symptomen zoals hoesten, een constant gevoel van beklemming en verminderde zuurstoftoevoer als gevolg van ademhaling problemen worden verminderd en long functie is verbeterd. Leukotrieenreceptoren, die als antagonisten werken, worden gebruikt om astmatische, allergische en ontstekingsprocessen in het menselijk lichaam te onderdrukken. Het eerste medicijn bij uitstek is Montelukast Singulair. Dit medicijn ontspant gespannen bronchiale spieren en vermindert de slijmproductie in hooi koorts (allergische rhinitis) en bronchiale astma (bronchiale astma). Jonge kinderen met intermitterend astma worden behandeld montelukast tijdens korte periodes van therapie aan het begin van een astma-episode. De meeste astmapatiënten kunnen goed leven met hun ziekte tijdens het gebruik van dit medicijn. Bijwerkingen blijken meestal minder te zijn dan het succes van de behandeling.
Vorming, voorkomen, eigenschappen en optimale niveaus
Leukotrieen-antagonisten worden gebruikt om astma te behandelen en allergische rhinitis Bij de behandeling van astma behoren ze tot de reeks controllers. Controllers zijn medicijnen voor de lange termijn; ze worden permanent ingenomen. Leukotrieenantagonisten concurreren met glucocorticoïden therapie, wat effectiever is maar meer bijwerkingen en een groter behandelingsrisico heeft. Montelukast kan worden gebruikt als alternatief voor glucocorticoïd therapie bij kinderen tot veertien jaar wanneer een geschikte behandeling is geïndiceerd. Als monotherapie is montelukast in Duitsland niet goedgekeurd bij personen van 15 jaar en ouder. In overeenstemming met internationale richtlijnen mag het alleen worden gebruikt als de behandelende arts gekant is tegen glucocorticoïdtherapie, bijvoorbeeld als patiënten bijwerkingen vertonen waarbij de schade hoger is dan het verwachte behandelsucces. Patiënten die niet kunnen inademen glucocorticoïden hebben ook recht op de alternatieve behandeling met montelukast. Leukotrieenantagonisten kunnen ook in combinatie worden gebruikt glucocorticoïden en bèta-2 sympathicomimetica (Bv ambroxol, Clenbuterol, bamburol) om een lagere dosering te bereiken. Patiënten moeten echter volwassenen zijn. Montelukast werkt als een zogenaamde "add-on" bij deze therapie. Het is niet geschikt voor de behandeling van een acute astma-aanval. Het is echter mogelijk om een astma-aanval bij inspanning te voorkomen. Hier fungeert de voorbereiding als een aanvullen tot de basismedicatie van ingeademd glucocorticoïden en bèta-adrenerge stoffen (adrenoceptoren). Dit zijn fylogenetische gekoppelde receptoren (GPCR) gerelateerd aan het G-eiwit. Ze worden geïnitieerd door het hormoon epinefrine.
Ziekten en aandoeningen
Leukotriene antagonisten worden oraal in tabletvorm gegeven. Ze zijn ook verkrijgbaar als kauwtabletten tablets or korrels. Deze drugs hun maximale effect uitoefenen ongeveer twee uur na inname. Ondanks de mogelijke bijwerkingen wordt montelukast over het algemeen goed verdragen. De bijwerkingen zijn afhankelijk van de individuele situatie van de patiënt. Ze omvatten mentale stoornissen, huiduitslag, bovenste luchtwegen infecties, gastro-intestinale symptomen, spier- en gewrichtspijn, Syndroom van Churg-Strauss (long en astma), en nam toe bloedingsneiging.
