Diagnose
Meestal wordt dit verzorgd door de ervaren huisarts of de neuroloog (specialist neurologie). Het is niet ongebruikelijk dat er meerdere jaren verstrijken voordat een diagnose wordt gesteld, zoals been rusteloosheid wordt vaak gezien als een symptoom van "lichamelijke rusteloosheid", zoals het bijvoorbeeld kan voorkomen in Depressie of andere psychosomatische stoornissen. De therapie van RLS (Restless legs) wordt primair uitgevoerd met medicatie.
De patiënt en arts verduidelijken eerst de ernst van de symptomen en stellen vervolgens een behandelplan op. Als er bijvoorbeeld meer nachtelijke (onbewuste) zenuwtrekkingen zijn en dus slaapstoornissen, kan het voldoende zijn om de slaapstoornis. Voor gematigde been rusteloosheid, de eerste keuze is L-dopa (bijv. Restex).
Dit medicijn, dat ook wordt gebruikt bij de behandeling van de ziekte van Parkinson, is een chemische voorloper van de werkelijke boodschappersubstantie "dopamine“. In het lichaam wordt L-dopa, om zo te zeggen, 'bekeerd' tot dopamine en neemt dan de taken van deze boodschappersubstantie over. Het kan de symptomen vaak binnen zeer korte tijd verlichten en meer dan 80% van de patiënten reageert zeer positief.
Over het algemeen is het gebruik van L-Dopa, vooral gedurende een langere periode, niet zonder problemen, aangezien het talrijke bijwerkingen kan veroorzaken. (zie het onderwerp L-DopaDopamine [in het kort]). In gevallen van ernstige been rusteloosheid, wordt tegenwoordig een andere klasse medicijnen gebruikt. Dit zijn de zogenaamde 'dopamine agonisten ”.
In zijn oorspronkelijke vorm hecht dopamine als boodschappersubstantie zich aan een receptor en veroorzaakt daar een reactie. Dit is te vergelijken met een sleutel en een slot. Eigenlijk past alleen dopamine in dit receptorslot.
De "dopamine-agonisten" zijn geneesmiddelen die ook een reactie op de dopaminereceptoren kunnen veroorzaken. Ze gedragen zich een beetje als een nep-sleutel of een lockpick. Typische agonisten, dwz
stoffen die op de receptor werken, zoals dopamine, zijn bijv. cabergoline (handelsnaam bijv. cabaseril) of pramipexol (handelsnaam bijv. Sifrol).
Net als bij L-Dopa kan er een snelle verbetering optreden, maar er zijn aanzienlijke bijwerkingen te verwachten. Als de bovengenoemde therapeutische benaderingen niet succesvol zijn en de sterkste en meest intense drang om te bewegen aanhoudt en dit kan zelfs gepaard gaan met pijnkan een poging worden ondernomen met de zogenaamde 'opioïden'. Opioïden zijn veelgebruikte medicijnen in pijn medicijnen en mogen slechts in zeer beperkte mate worden gebruikt, omdat ze een hoog verslavend potentieel hebben en tolerantie relatief snel kan ontstaan.
Dit betekent dat men om een bepaald effect te bereiken constant grotere doses van zo'n stof nodig heeft. Het is daarom noodzakelijk om de voordelen en risico's zorgvuldig af te wegen. Er zijn enkele niet-medicamenteuze benaderingen die een aanvulling kunnen zijn op de RLS-therapie (Rusteloze benen syndroom).
Hier bijvoorbeeld de zogenaamde slaaphygiëne (zie ook topic slaapstoornis) is van groot belang. Andere benaderingen variëren van patiënt tot patiënt en kunnen daarom alleen worden opgevat als therapeutische stimulatie. In ieder geval elke vorm van "passief" kunstmatig ontspanning (bijv. progressieve spier ontspanning, autogene trainingEnz.).
wordt niet aanbevolen, aangezien dit kan leiden tot verergering van de symptomen. Het bijwonen van een zelfhulpgroep kan, net als bij veel andere ziekten, ook erg nuttig zijn.
- Warm of koud bad of douche
- Lichte beweging (geen overmatige inspanning)
- Gymnastiek Rekoefeningen
- Thaise Chi
- Massages
