Hoe wordt een schimmelinfectie behandeld?
Verschillende principes kunnen ook worden gevolgd bij de therapeutische benadering van schimmelinfecties. Ten eerste kan een experiment met een specifiek antimycoticum worden gestart. Antimycotica (anti = tegen, mycotisch = schimmel) interveniëren in verschillende metabolische processen van de schimmels en remmen ze bijgevolg af.
Deze groep geneesmiddelen kan lokaal of systemisch worden toegediend. Lokaal worden antimycotische crèmes en zalven gebruikt als onderdeel van een conservatieve therapie. Als deze geen gewenste effecten laten zien, moet worden overgeschakeld naar een meer intensieve systemische vorm van therapie.
Antimycotica worden ook gedifferentieerd naar hun werkingsmechanisme. Enerzijds kunnen ze op specifieke plaatsen op het plasmamembraan van schimmels poriën vormen. Voorbeelden hiervan zijn Nystatin en Amfotericine B.
Andere (bijvoorbeeld clotrimazol, itraconazol) remmen de synthese van ergosterol. De celwand- of RNA-synthese kan ook worden geremd. Bij het kiezen van het juiste antimycoticum spelen omstandigheden zoals de lokalisatie en de sterkte van de infectie een rol.
Aan de kant van het medicijn wordt besloten op basis van de bovengenoemde werkingsmechanismen en de mogelijke bijwerkingen. Bijwerkingen kunnen zijn: koorts en hoofdpijn, misselijkheid en braken, maag en darmproblemen. Gecontra-indiceerd voor een therapie met systemisch effectief antimycotica is een bestaande zwangerschap of de aanwezigheid van een serieuze lever ziekte.
Duur en prognose van een schimmelinfectie
Afhankelijk van de lokalisatie variëren de prognose en duur van de ziekte en behandeling. EEN vaginale mycose is meestal een prognostisch gunstig ziektebeeld, maar om verschillende redenen zijn er langdurige cursussen met aanhoudende symptomen. De antimycotische therapie mag niet vroegtijdig worden gestopt en moet continu worden uitgevoerd.
Ook het afzien van geslachtsgemeenschap of beschermde geslachtsgemeenschap (met condooms) heeft een preventieve werking. Ongeveer 5-10% van alle vaginale mycosen ontwikkelt zich tot langdurige en aanhoudende ziektepatronen. Als de seksuele partner ook lijdt aan een genitale schimmel (schimmel op de penis), moet hij of zij onvermijdelijk worden behandeld met antischimmelmedicijnen.
In het extreme geval van een ernstige immuundeficiëntie kan een vaginale schimmel zich ook systemisch verspreiden in de orgaansystemen en aanhoudende infecties veroorzaken. Intestinale mycose vertegenwoordigt ook een ziektepatroon dat over het algemeen goed te behandelen is en een gunstige prognose heeft. Met een productief gebruik van antimycotische therapie kan een intestinale mycose binnen enkele dagen of weken onder controle worden gehouden.
Zoals bij alle andere manifestaties van schimmelinfecties, hangt het succes van het genezingsproces af van de huidige prestaties van de immuunsysteem. Vooral in het geval van een intestinale schimmelinfectie, a dieet wordt gebruikt naast systemische medicamenteuze behandeling. Gedurende ongeveer 4 weken moet voedsel met suiker, tarwemeel en alcohol worden vermeden.
In het kader van dit therapeutische principe wordt de consumptie van groenten en volkorenproducten geïntensiveerd. In sommige gevallen leidt deze combinatie tot een snelle verlichting van de symptomen. Bij preventie spelen vooral enkele principes een doorslaggevende rol.
Uitgesproken hygiëne, het evenwichtige voedingsprincipe en het vermijden van een tekort aan voedingsstoffen (vooral zink) hebben een preventieve waarde getoond. Als de infectie met een gist schimmel beïnvloedt het slijmvlies van de mond en keelgebied, dit wordt spruw genoemd. Dit manifesteert zich op de lippen, tong of gehemelte.
Ook hier is een goede prognostische uitkomst van de ziekte aangetoond. Een consistente therapie is echter ook essentieel voor de behandeling van deze ziekte. Een hele reeks maatregelen kan spruw helpen voorkomen.
Bij kinderen moeten fopspenen, spenen en speelgoed regelmatig worden schoongemaakt. Er moet ook een uitgesproken mondhygiëne worden toegepast. Bij oudere immuungecompromitteerde patiënten kan worden gestreefd naar een profylactische toediening van antimycotica.
kunstgebit of andere vreemde substanties in de mond moeten ook met uitgesproken hygiëne worden onderhouden. Net als bij vrouwen reageren schimmelinfecties bij mannen (penisschimmel met Candida balanitis) goed op antischimmeltherapie. Bij vrouwen en mannen zijn de ziekteverwekkers meestal hetzelfde, daarom kunnen ze identiek worden behandeld. Zelfs als het ziektebeeld erg onaangenaam is, geneest de penisschimmel binnen een paar dagen als de therapie vroeg en consistent is. In principe kunnen alle manifestaties van de schimmelinfectie leiden tot recidieven, die zo snel mogelijk met een nieuwe antimycotische therapie moeten worden behandeld.
