Hoe herken ik Lewy Body Dementia?
Lewy-lichaam Dementia is een gemengde corticale en subcorticale dementie. Typisch voor deze vorm van dementie is een variabele cursus met goede en slechte dagen. Het kan leiden tot misvattingen over het gezichtsvermogen en Parkinson-achtige symptomen zoals trillen van de handen of spierstijfheid.
Hoe herken ik frontotemporale dementie?
In frontotemporaal dementieworden voornamelijk de frontale en temporale kwabben aangetast, wat resulteert in veranderingen in de gebieden die zich daar bevinden: het eerste dat opvalt, zijn veranderingen in persoonlijkheid en drive. Het begint meestal met verstoringen in sociaal gedrag: normen en overtredingen worden genegeerd en niet meer als zodanig ervaren. Later komen er steeds meer aandoeningen van geheugen en oriëntatie.
Hoe herken ik eindstadiumdementie?
Men spreekt van een terminale fase van dementie wanneer iemands mentale vermogens bijna volledig verloren zijn gegaan en dit manifesteert zich als een toenemende beperking van lichaamsfuncties, die uiteindelijk ook tot de dood kan leiden. Hoe lang dementiepatiënten deze laatste fase bereiken en hoe lang deze fase duurt, hangt af van de vorm van dementie. Bijvoorbeeld dementie op basis van circulatiestoornissen verloopt veel langzamer dan de ziekte van Alzheimer.
In de laatste fase van dementie, zoals hierboven vermeld, de meeste van de geheugen Is verloren. Dit proces heeft ook invloed op de persoonlijkheid van de patiënt en veel kenmerken die vroeger inherent waren aan mensen, gaan verloren, wat vaak erg moeilijk is voor veel familieleden. Dit proces van mentale afbraak wordt meestal gevolgd door de eerste fysieke veranderingen.
In de meeste gevallen beïnvloedt dit aanvankelijk de opname van voedsel en treedt een toenemende immobiliteit op. Omdat patiënten vanaf dit punt meestal pas in bed liggen, beginnen de spieren te verslechteren, wat ook het kauwen en ademhaling spieren. Dus het ondiepe ademhaling leidt vaak tot ernstige aandoeningen van de luchtwegen zoals longontsteking. Als dit fysieke degradatieproces blijft toenemen, kunnen basis lichaamsfuncties niet langer worden gehandhaafd en leidt dit tot de dood.
Diagnose
Om dementie te herkennen, moeten de getroffen persoon of zijn familieleden eerst een verandering opmerken. Dit moet zo nauwkeurig mogelijk aan de arts worden beschreven. Op basis van de heersende symptomen kan getracht worden dementie in verschillende categorieën in te delen (corticaal, subcorticaal, frontaal).
Opgemerkt moet worden dat deze categorieën slechts beschrijvingen zijn en verschillende oorzaken kunnen hebben. Uitgebreide interne, neurologische en psychiatrische onderzoeken zijn van groot belang, evenals een bloed controle van talrijke parameters. Aangezien veel ziekten en ook medicatie in verband kunnen worden gebracht met dementie, moet worden onderkend of een dergelijke oorzaak mogelijk aanwezig is.
Dit moet worden aangevuld met een wervelkolomtap, omdat sommige ziekten die tot dementie leiden alleen hierdoor kunnen worden opgespoord. Bovendien kan het met name verdere aanwijzingen geven voor de aanwezigheid van een neurodegeneratieve ziekte Alzheimer-dementie. Bovendien, als dementie aanwezig is, een beeldvorming van de hoofd worden uitgevoerd.
De standaard hier is een MRI-onderzoek; als dit niet bij de getroffen persoon kan worden uitgevoerd vanwege een gangmakerEr moet bijvoorbeeld een CT-onderzoek worden uitgevoerd. Deze beeldvorming heeft twee belangrijke functies. Enerzijds, bij ongeveer 5% van alle dementieziekten, andere, mogelijk behandelbaar oorzaken van dementie kan in dit onderzoek worden ontdekt.
Ten tweede kan op basis van de afbeelding een meer precieze classificatie van dementie worden gemaakt. Momenteel zijn er geen laboratoriumtesten die dementie betrouwbaar kunnen detecteren. De toename bij sommigen bloed waarden van bijvoorbeeld bepaalde vetten kunnen een eerste indicatie geven, maar deze zijn te onspecifiek om een diagnose te kunnen stellen.
Er wordt op dit moment echter veel onderzoek naar gedaan om dementie te kunnen detecteren voordat de eerste symptomen optreden en eventueel preventieve maatregelen te nemen. Zo worden de eerste laboratoriumtesten voor de ziekte van Alzheimer momenteel getest in onderzoeken die drie jaar voor het begin van de symptomen tot een diagnose zouden kunnen leiden. Het kan echter enkele jaren duren voordat deze op grote schaal kunnen worden toegepast.
Met name drie tests zijn bijzonder nuttig gebleken bij de neuropsychologische diagnose van dementie. Deze testen testen enerzijds of dementie aanwezig is en anderzijds proberen ze de ernst van de dementie in te delen en daarmee vergelijkbaar te maken. De bekendste test is de zogenaamde mini-mentale statustest, ook wel afgekort als MMST.
Het test onder andere geheugen, concentratie, oriëntatie en algemeen spraakverstaan. Afhankelijk van de prestatie van de patiënt kunnen tot 30 punten worden toegekend. Als de verkregen waarde tussen de 10 en 26 punten ligt, mag worden aangenomen dat er sprake is van dementie.
Nog lagere waarden duiden op de aanwezigheid van ernstigere aandoeningen. Een andere test is de nummerverbindingstest, die voornamelijk het concentratievermogen test. Bij deze test wordt de respondent gevraagd om getallen op een vel papier in oplopende volgorde te verbinden.
Het resultaat van deze test hangt af van de tijd die de patiënt nodig had om de taak op te lossen. De derde test is de zogenaamde kloktest. Zoals de naam doet vermoeden, wordt de proefpersoon bij deze test eerst gevraagd om de cijfers op een vel papier te tekenen met een bestaande cirkel.
Dan moeten de handen op een bepaald moment worden ingetrokken. Voor dementiepatiënten is dit in de meeste gevallen niet meer mogelijk. en dementie Dementie Er zijn verschillende afwijkingen in de hersenen afhankelijk van het type dementie, dat zichtbaar kan worden gemaakt met een MRI.
Waarschijnlijk het meest opvallende teken, dat voor bijna iedereen eigen is vormen van dementie, is de aanwezigheid van zogenaamde hersenen atrofie, dwz de vernietiging en afbraak van hersenen zakdoek. Dit proces zorgt ervoor dat het totale volume van de hersenen afneemt naarmate de dementie vordert, en het vouwen van de hersenen wordt duidelijker zichtbaar op de MRI. Bovendien, zeker vormen van dementie kan veroorzaken circulatiestoornissen, die dan verschijnen als kleine infarctgebieden op de MRI omdat ze minder contrastmiddel absorberen dan het omringende weefsel.
