Hoe worden gedragsproblemen bij kinderen behandeld?
Opvallend gedrag is niet in de eerste plaats een ziekte. Dienovereenkomstig kan het niet worden "genezen" of behandeld met medicatie. Bij de behandeling van een gedragsstoornis, psychotherapie en gedragstherapie zijn de eerste prioriteit.
Drugs hebben hier, in tegenstelling tot bij ADHD, bijna geen betekenis. Niet alleen de therapie van het kind is bijzonder belangrijk, maar ook die van zijn ouders en leerkrachten, aangezien zij een doorslaggevende rol spelen in het succes van de therapie. In seminars wordt hen getoond hoe ze het kind orde en stabiliteit kunnen brengen en hoe ze positief gedrag kunnen bevorderen en negatief gedrag kunnen voorkomen.
De kinderen moeten leren om regels te volgen en te integreren in het schoolleven. Dit werkt bijvoorbeeld door duidelijke structuren en procedures vast te stellen, hen actief te betrekken bij schoolactiviteiten, de aandacht terug te trekken bij ongepast gedrag en door positief gedrag te belonen. Bovendien moet het psychologische welzijn van het kind worden verzekerd en moeten eventuele problemen worden behandeld.
De exacte procedure verschilt van kind tot kind en is afhankelijk van de oorzaak van het opvallende gedrag. Het is belangrijk om angsten en zorgen aan te pakken, talenten en zelfrespect te bevorderen en het kind de voordelen van integratie te laten zien. Opvallend gedrag kan ook worden behandeld in de context van vroege interventie.
Prognose
De prognose verschilt van geval tot geval en is sterk afhankelijk van de oorzaken van de gedragsstoornissen, de ernst ervan en de behandeling ervan. Als de oorzaak kan worden gevonden en weggenomen, kunnen de kinderen meestal zonder problemen weer op school en in het gezinsleven. Als de oorzaak blijft bestaan of als de gedragsstoornis al lang aanwezig is, heeft de overwegend negatieve interactie met het kind effect op zijn psyche.
Als kinderen worden bestempeld als "onruststokers", blijven ze meestal in dit patroon. Bijna alle gedragsafwijkingen stoppen op een gegeven moment, omdat ze op volwassen leeftijd toch niet meer het gewenste effect bereiken. Helaas betekent dit niet dat er geen therapie nodig is. Onbehandelde kinderen, die niet hebben geleerd om te gaan met hun uitlokkende problemen en die onvoldoende structuur hebben gekregen, lopen het risico psychische problemen te ontwikkelen zoals Depressie later. Vroegtijdige opsporing en therapeutische behandeling kunnen dit tegengaan.
Alle artikelen in deze serie:
