Wat zijn de onderliggende oorzaken van gedragsstoornissen bij kinderen? | Gedragsproblemen bij kinderen

Wat zijn de onderliggende oorzaken van gedragsstoornissen bij kinderen?

Er zijn veel oorzaken voor gedragsproblemen in jeugd​ Wanneer deze voor het eerst verschijnen bij het binnenkomen op school of tijdens vergelijkbare levensveranderingen, ligt de nadruk op overbelasting met de nieuwe situatie en het verlies van vertrouwde structuren. Zo voelen veel enige kinderen die thuis de volledige aandacht van hun ouders konden genieten en weinig contact hadden met leeftijdsgenoten, zich niet op hun gemak kleuterschool met de vele andere kinderen.

Ook kunnen sommigen, wanneer ze de leerplichtige leeftijd bereiken, niet altijd voldoen aan de toenemende eisen die aan hen worden gesteld. Meestal zijn deze omstandigheden tijdelijk en wennen de kinderen aan de nieuwe situatie, maar soms manifesteert de spanning en het protest zich ook in storend, aandachtzoekend en mogelijk agressief gedrag. Oorzaken voor de te hoge eisen kunnen bijvoorbeeld liggen in de opvoeding, wanneer het de kinderen ontbreekt aan duidelijke regels en structuren, maar ook in de omgeving, de vriendenkring of het kind zelf. Zelfs zonder al te hoge eisen kan opvallend gedrag ontstaan, bijvoorbeeld als een kind ongelukkig, gestrest of anderszins beïnvloed is. Grote schoolklassen, overbelaste leerkrachten en ouders, een groot aantal kinderen met gedragsproblemen en de druk om snel volwassen te worden, dragen allemaal bij aan het vaker voorkomen van gedragsproblemen bij kinderen.

Gedragsstoornissen - Hoe wordt de diagnose gesteld?

Gedragsafwijkingen zijn, zoals de term suggereert, opvallend. Vroeg of laat worden leraren en opvoeders of ouders hiervan bewust en zoeken ze contact met bijvoorbeeld een (school) psycholoog als gedrag in de school of sociale omgeving een probleem wordt. Daar wordt dan de diagnose gesteld op basis van de rapportages van de ouders of leerkrachten en het waargenomen gedrag bij het kind, waarbij een gedetailleerd onderzoek nodig is om psychische stoornissen als trigger voor de opvallendheid uit te sluiten.

De diagnose wordt gesteld door een psycholoog, psychiater of psychotherapeut gespecialiseerd in kinderen. Hoewel leraren en opvoeders meestal de eersten zijn die een gedragsstoornis opmerken, en veel ouders verschillende online tests en vragenlijsten gebruiken voordat de diagnose wordt gesteld, kan de definitieve diagnose alleen worden gesteld door een geschikte professional. Het principe van “observeren en begrijpen” van kinderen met gedragsstoornissen wordt vooral toegepast door leerkrachten, vooral op scholen waar veel “probleem” kinderen les krijgen.

In de eerste stap wordt het gedrag van het kind geobserveerd en gedetailleerd beschreven, aangezien het spectrum van gedragsstoornissen enorm is en dus een verdere differentiatie van het getoonde gedrag mogelijk is. In de tweede stap wordt een poging gedaan om in de schoenen van het kind te kruipen en de redenen achter dit gedrag te begrijpen. Deze procedure zou moeten werpen licht op de oorzaak van het probleemgedrag en help de pedagoog om de individuele strategie te vinden om het probleem op te lossen. Omgaan met kinderen met gedragsproblemen is meestal uitputtend, frustrerend en vermoeiend, omdat hun achtergrond niet altijd duidelijk is. De procedure helpt om responsief te zijn op de individuele leerling en een startpunt te vinden voor de juiste manier om met hem om te gaan.