Hoe hoog is de vergoeding voor pijn en lijden?
Als een jukbeen breuk gebeurt als gevolg van een ongeval waarvoor de persoon niet verantwoordelijk is of als gevolg van een gewelddadige botsing, bijvoorbeeld bij een vechtpartij, kan de getroffen persoon onder bepaalde omstandigheden een vergoeding krijgen voor pijn en lijden. Hoe hoog dit kan zijn, is echter niet te zeggen, maar hangt af van verschillende omstandigheden, zoals het type en de ernst van het letsel en de duur van de behandeling. Of en hoeveel vergoeding voor pijn en leed moet worden betaald wordt óf beslist door een rechtbank óf er kan een overeenkomst worden bereikt met de andere partij of dader.
Hiervoor wordt aanbevolen een advocaat in te schakelen. In geval van opzettelijk letsel, schade voor pijn en lijden van ongeveer 1000 tot 3000 euro is mogelijk. De hoogte van een mogelijke vergoeding voor pijn en lijden wordt echter altijd individueel bepaald.
Als een jukbeen breuk zich voordoet in de context van een sportblessure (met name voetballers of boksers lopen risico), kan meestal geen vergoeding voor pijn en lijden worden geclaimd. Een uitzondering wordt gemaakt als de persoon die het letsel heeft veroorzaakt een ernstige overtreding van de regels heeft begaan. De diagnose van een jukbeen breuk wordt meestal in verschillende stappen gemaakt.
Met name de bevraging van de patiënt over het precieze mechanisme van het ongeval en een gedetailleerd arts-patiëntgesprek (anamnese) spelen een doorslaggevende rol bij de diagnose. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek. Hierbij wordt eerst het gezicht van de getroffen persoon in detail geïnspecteerd.
De arts besteedt bijzondere aandacht aan zwellingen, kneuzingen en asymmetrieën in het gebied van het gezicht. Vervolgens worden de jukbeenboog en de randen van de oogkas gescand. Tijdens dit deel van de fysiek onderzoekkunnen mogelijke stapformaties of dislocaties van de botfragmenten worden gepalpeerd.
In het verdere verloop van de diagnose van jukbeen fractuur, een radiografisch onderzoek van de schedel in verschillende vlakken wordt geïnitieerd. Als een hersenschudding wordt vermoed of de resultaten van de Röntgenstraal onderzoek is onduidelijk, mogelijk moet een aanvullende computertomografie (CT) worden uitgevoerd. Daarnaast volgt meestal een oogheelkundig onderzoek bij a jukbeen fractuur.
Afhankelijk van de ernst van de jukbeen fractuur en bijbehorende verwondingen, kan nader onderzoek nodig zijn. Om een jukbeenfractuur te detecteren, is het belangrijk om het gezicht van de patiënt nauwkeurig te onderzoeken tijdens de fysiek onderzoek. Tijdens de inspectie valt op dat de aangetaste helft van het gezicht sterk opgezwollen is.
Kneuzingen manifesteren zich vaak in het gebied van de bovenwang, vaak vergezeld van hematomen op de ogen. EEN hematoom rond het oog van de aangedane zijde (monoculair hematoom) is typerend voor de unilaterale jukbeenbreuk. De meeste patiënten lijden ook aan ernstige neusbloedingen en bloeden in de maxillaire sinus.
Vaak zijn verschillen in de symmetrie van de twee helften van het gezicht visueel merkbaar. Een afgeplatte wang is ook typerend voor een jukbeenpauze. Het is het resultaat van een positieverandering van botfragmenten. Bij het palperen van de benige structuren van het gezicht is het typisch om een stap aan de rand van de oogkas of ter hoogte van de jukboog te voelen.
Als een jukbeenfractuur wordt vermoed, is het belangrijk om een röntgenstraal om de omvang van de verwonding en de effecten ervan op omliggende structuren te bepalen. Patiënten melden vaak dat hun zicht is verslechterd. Typische symptomen zijn beperkte mobiliteit van de oogbol (bulbus), wazig zien en dubbel zien (diplopie). Om deze reden is een oogheelkundig onderzoek altijd aangewezen als een jukbeenboogfractuur wordt vermoed. Bovendien klagen veel patiënten over een stoornis van het gevoel in de wang, aangezien de zenuw die de wang en delen van de bovenkaak wordt vaak beschadigd door de hoge kracht die wordt uitgeoefend.
Alle artikelen in deze serie:
