Geschiedenis | Polyneuropathie

Geschiedenis

Het verloop van een polyneuropathie kan net zo gevarieerd zijn als de symptomen. Meestal begint de ziekte met sensaties in beide voeten of onderbenen. Getroffen personen rapporteren doorgaans bijvoorbeeld een nacht brandend gevoel op beide voetzolen of tintelingen in het gebied van beide kuiten.

Afhankelijk van de oorzaak kan het begin geleidelijk zijn (bijv suikerziekte polyneuropathie) of plotseling (bijv. door infectie). In de loop van de ziekte nemen de symptomen toe en leiden zelfs tot gevoelloosheid.

Verrassend genoeg, in het geval van gelijktijdige gevoelens van ongemak, aanzienlijk verminderd pijn gevoel kan heel vaak worden waargenomen. Met als resultaat scherven, splinters of ingroei teennagels worden niet opgemerkt. Als de getroffen personen geen zorgvuldige en regelmatige voetverzorging uitvoeren, kunnen snel ontstoken, slecht genezende wonden ontstaan.

Verder veel polyneuropathie patiënten vertonen ook stoornissen van de motor zenuwstelsel tijdens het verloop van de ziekte. Er kan een onvast gangwerk worden waargenomen, vaak struikelen en "vast komen te zitten" met de voeten. Speciale vormen van polyneuropathie (syndroom van Guillain-Barré) kunnen ook beginnen met een verlies van motoriek. Polyneuropathieën bij infectieziekten: 5% van de polyneuropathieën komt voor bij infectieziekten en wordt geclassificeerd als polyneuritis.

De "inflammatoire" polyneuropathieën worden veroorzaakt door drie mechanismen: Virale polyneuritis wordt veroorzaakt door herpes Zoster, invloed, mazelen, 에이즈, enz. Deze zijn echter zeer zeldzaam. Vaker komen vooral bacterievormen voor Lyme, difterie, botulisme en lepra.

• Directe blootstelling aan de ziekteverwekker
• Schade door zijn gif
• Schade veroorzaakt door de reactie van het immuunsysteem
• Ziekte van Lyme: asymmetrische gevoeligheidsstoornissen, verlamming, betrokkenheid van de hersenvliezen en hersenzenuwen
• Difterie: verlamming van het zachte gehemelte en farynx met neusuitspraak en slikstoornissen als gevolg van verlamming van de verantwoordelijke hersenzenuwen, later ook verlamming van de ademhalingsspieren en sensorische en motorische verlamming van alle vier de extremiteiten
• Botulisme: dysfagie en buikklachten na consumptie van ingeblikt voedsel, gevolgd door verlamming van de oogspieren, maar geen gevoeligheidsstoornissen
• Lepra: Tuberculoïde lepra veroorzaakt asymmetrische sensorische stoornissen en verlamming, lepromateuze lepra veroorzaakt hersenzenuwsymptomen. Dimorfe melaatsheid is een gemengde vorm.

Meestal heeft dit type polyneuropathie een symmetrisch distributiepatroon met gevoelige en motorische gebreken. Verslavende stoffen en milieutoxines zoals industriële vergiften en pesticiden behoren tot de meest voorkomende oorzaken.

• Alcoholische polyneuropathie: veel voorkomende vorm. Naast het effect van de alcohol zelf (ethanol) en zijn afbraakproduct (aceetaldehyde), ondervoeding speelt een belangrijke rol bij alcoholisten. Gebreken in het enzymen die verantwoordelijk zijn voor de afbraak van alcohol kunnen ook betrokken zijn bij de oorzaak van de ziekte.

  Symptomen zijn onder meer ernstig pijn in de benen, vaak ook spieren krampen en kuitdruk pijn. Het gevoel van aanraking en vibratie wordt verminderd, evenals de spier reflexen zijn verzwakt en ASR is afwezig. De geleidingssnelheid van de motorische zenuw is gewoonlijk normaal of slechts licht verminderd.

  De kritische limiet van alcoholische polyneuropathie is 80-100 g alcohol per dag.

• Vitamine tekort polyneuropathie: Oogspierverlamming en schommelingen in aandacht (waakzaamheid) duiden meestal op vitamine B1-tekort bij chronische alcoholisme. Een vitamine B2-tekort leidt tot een pellagra polyneuropathie met een ontstekingsreactie van de huid (dermatitis), diarree (diarree) en dementie. Vitamine B6-tekort leidt ook tot polyneuropathie.
• Polyneuropathie door triarylfosfaatvergiftiging: voorbeeld van een acute toxische neuropathie.

  Triarylfosfaat zit in minerale olieresiduen en leidt, als het per ongeluk als bakolie wordt gebruikt, tot diarree en koorts. Na 10 tot 38 dagen treedt eerst verlamming van de voeten op, gevolgd door verlamming van alle vier de ledematen; gevoeligheid is ook verminderd. In sommige gevallen verdwijnen de zenuwtekorten niet of niet helemaal.

Asymmetrisch: er zijn drie verschillende typen:

• Bij een mononeuropathie kunnen alleen aandoeningen in het verzorgingsgebied van een perifere zenuw worden opgespoord.
• Bij mononeuropathie (mononeuritis) multiplex (type multiplex), stoornissen in de toevoergebieden van verschillende perifere zenuwen kan worden herkend, maar de aangrenzende zenuwen worden niet of nauwelijks aangetast.
• De focale neuropathie is een combinatie van mononeuropathie multiplex en een symmetrische polyneuropathie.

Naast alcoholische polyneuropathie is diabetische polyneuropathie de meest voorkomende polyneuropathie.

20-40% van de diabetici vertoont tekenen van polyneuropathie, de meeste zijn tussen de 60 en 70 jaar oud en hebben de ziekte al meer dan 5 tot 10 jaar. Bij 10% van deze patiënten heeft de opheldering van de polyneuropathie geleid tot de diagnose van suikerziekte in de eerste plaats. Zowel de directe effecten van de stofwisselingsstoornis als de veranderingen in de schepen veroorzaakt door de suikerziekte (diabetische angiopathie) leiden tot polyneuropathie.

In deze vorm voornamelijk axon degeneratie, maar soms ook demyelinisatie van de zenuwvezels (zie diagnose). De symptomen zijn aanvankelijk symmetrisch gevoelige irritatiesymptomen met sensorische stoornissen en vaak brandend en pijnlijke plekken op de voeten. Kenmerkend zijn het ontbreken van achillespees reflex en een vermindering van de tastzin, vooral het gevoel van vibratie. Later ervaart 50% van de patiënten een verlies van motorische functie.

Er zijn ook asymmetrische stoornissen of mislukkingen van het individu zenuwen (mononeuropathie multiplex), vooral de oogspierzenuwen, wijdere hersenzenuwen of de dijbeenzenuw, een zenuw in de dij spiergebied. Bovendien zijn er in ongeveer de helft van de gevallen aandoeningen van de organen (vegetatieve aandoeningen): droge, rode huid, blaas disfunctie, een versnelde pols (tachycardie), Moeite met slikken, diarree en impotentie bij mannelijke diabetici. Er is ook het risico van pijnloos hart- aanval. Als therapie staat de optimale aanpassing van diabetes centraal.