Gescheurde buitenste meniscus

Definitie buitenste meniscusscheur

Een gescheurd of gescheurd meniscus is een scheur van de meniscus van de kniegewricht. Een traan van de buitenste meniscus komt veel minder vaak voor dan een traan van de binnenste meniscus. Dit komt door het feit dat de binnenste meniscus heeft enerzijds een C-vorm en is anderzijds stevig vastgemaakt aan de binnenband van de knie, waardoor het slechts zeer beperkte beweeglijkheid heeft met als gevolg een grotere kans op blessures. De buitenste meniscus, aan de andere kant, heeft meer de vorm van een sikkel en is niet zo sterk verbonden met zijn omgeving. Hierdoor kan het vrijer bewegen en wordt schade door ongevallen beter voorkomen.

Ernst en oorsprong

Zowel in het geval van een externe meniscus scheur en een interne meniscusscheur, verschillende graden en verschillende vormen van scheur kunnen worden onderscheiden. - Graad 1 van de uitwendige meniscusscheur: centrale, puntvormige scheur,

• Graad 2 van de uitwendige meniscusscheur: horizontale scheur, die echter het meniscusoppervlak niet bereikt,
• Graad 3 van de uitwendige meniscusscheur: bandvormige scheur tot aan het oppervlak van de meniscus,
• Graad 4 van de externe meniscus traan: meerdere tranen. De vormen omvatten onder meer de scheur van het handvat van de mand (scheur langs het longitudinale verloop van de meniscus, waarbij delen van de meniscus afscheuren en in de gewrichtsruimte glijden, waardoor pijn), de transversale of radiale scheur en de flap-scheur (een combinatie van transversale en longitudinale scheur).

Met behulp van klinische onderzoeken is het mogelijk om te bepalen of de buitenkant of binnenste meniscus is aangetast en welk type meniscusscheur aanwezig is. De meest waardevolle optie voor diagnostische beeldvorming is het MRI-onderzoek van een gescheurde meniscus. In veel gevallen kan de MRI de locatie en ernst van de verwonding aantonen en de therapie plannen op basis van de meniscusscheur.

Er zijn verschillende oorzaken voor een uitwendige meniscusscheur, maar meestal is dit letsel het gevolg van een langdurige degeneratieve aandoening van de kniegewricht. In dit geval is de knie al voorbeschadigd door permanente belasting, wat betekent dat er uiteindelijk niet veel voor nodig is om een ​​meniscusscheur te veroorzaken. De tweede meest voorkomende oorzaak van een uitwendige meniscusscheur is een ongeval (trauma), bijvoorbeeld bij sporten als voetbal of skiën.

Hoewel de kniegewricht is relatief goed beschermd tegen schokken ladingen, is het vatbaar voor verwondingen veroorzaakt door een draaiend trauma. De buitenste meniscus loopt een groot risico op scheuren als het kniegewricht naar binnen wordt gedraaid. Het is echter niet ongebruikelijk om geen directe oorzaak voor dit letsel te vinden.

Diagnose van een gescheurde buitenste meniscus

De diagnose van een uitwendige meniscusruptuur wordt in wezen gesteld door twee diagnostische maatregelen: Bij het onderzoek kan de ervaren arts de binnen- of buitenmeniscus onder druk zetten door middel van verschillende meniscusonderzoeken. In een gezonde meniscus, a meniscustest veroorzaakt geen klachten. Als er een uiterlijk is meniscus laesie meniscustest is meestal positief.

Hoe goed de uitwendige meniscusscheur door de arts kan worden gedetecteerd, hangt af van zijn capaciteiten en de leeftijd van de meniscusscheur. De meniscustest is vals negatief, vooral in het geval van oudere meniscusscheuren. Om het resultaat van de meniscus-test te bevestigen of te weerleggen, wordt meestal een MRI uitgevoerd na het onderzoek van de getroffen persoon als een meniscusscheur wordt vermoed.

Een MRI is een stralingsvrij onderzoek waarbij bijzonder goed de weke delen en kraakbeenstructuren van het kniegewricht kunnen worden weergegeven. Ook biedt de MRI geen 100% zekerheid over de diagnose van een meniscusscheur. Vooral bij kleine degeneratieve (leeftijdsgebonden) scheurtjes kan in de MRI ook een meniscusscheur over het hoofd worden gezien.

• Onderzoek door de arts (idealiter door een sportorthopedisch specialist)
• Beeldvormende onderzoeksprocedures (het beste onderzoek voor meniscusscheuren is de MRT)

Patiënten met een gescheurde buitenste meniscus klagen vooral pijn dat is meestal steken of trekken. Deze zijn meestal het sterkst in het gebied van de buitenste kniegewrichtsspleet, maar kunnen ook diffuus in de knie voorkomen, wat moeilijk te lokaliseren is. Bij sommige patiënten is de mobiliteit in het kniegewricht ook beperkt.

Vooral de uitbreiding van de lagere been en kraken zijn moeilijk. Als een stuk van het gescheurde meniscus is bekneld geraakt in het gewricht, kan de knie zelfs volledig geblokkeerd zijn. In sommige gevallen gaan deze klachten gepaard met zwelling.

In het geval van een degeneratieve uitwendige meniscusscheur kunnen eventuele symptomen gedurende een lange periode volledig afwezig zijn. Het type behandeling dat wordt gekozen bij een gescheurde buitenste meniscus hangt af van veel verschillende factoren (waaronder leeftijd, sportactiviteit, omvang van de klachten, individuele behoeften of wensen van de patiënt). Sindsdien moet echter onder alle omstandigheden een vorm van therapie worden uitgevoerd kraakbeen is slechts in zeer beperkte mate zelfherstellend en er is een grote kans op gevolgschade zoals kniegewricht artrose als een buitenste meniscusscheur voor een langere tijd onbehandeld blijft.

In het geval van kleine beschadigingen wordt in eerste instantie meestal geprobeerd een conservatieve behandeling uit te voeren. Adequate fysiotherapie kan voor veel mensen tot volledige genezing leiden. Ernstigere schade daarentegen vereist meestal een chirurgische behandeling.

De voorkeursmethode is hier artroscopie, die kan worden uitgevoerd met behulp van verschillende chirurgische technieken. Met tijdige behandeling is de prognose van een buitenste meniscusscheur erg goed. Complicaties tijdens een operatie zijn zeldzaam bij deze procedure. Het kniegewricht moet geleidelijk worden hersteld onder medisch of fysiotherapeutisch toezicht, maar bij de meeste patiënten, afhankelijk van de ernst van het letsel, de keuze van de behandeling en het individu. voorwaardeis het gewricht volledig hersteld na ongeveer 6 tot 8 weken. Het kan echter nodig zijn om wat langer te wachten voordat u de knie weer meer belast, bijvoorbeeld bij bepaalde sporten.