Klimop behoort tot het geslacht Ivy en de familie Araliaceae. Het is een groenblijvende plant met zeer wisselende levensvormen. Als medicinale plant speelt het vandaag slechts een ondergeschikte rol, maar in november 2009 werd het uitgeroepen tot medicinale plant van het jaar 2010.
Voorkomen en teelt van de gewone klimop.
In Centraal-Europa gebruikelijk klimop is de enige wortelklimmer. De scheutenbijlen beginnen na een paar jaar te verhouten en ontwikkelen zich tot halfheesters, heesters en lianen (klimplanten). De naam klimop is een afkorting voor de wetenschappelijke naam klimop (Hedera-helix​ Klimop is een zeer vaste plant die verschillende groeivormen kan aannemen, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden. Aanvankelijk is het een kruidachtige plant, die na een bepaalde tijd zeer grote gebieden beslaat. Hij groeit aanvankelijk kruipend en klimt met zijn klevende wortels obstakels zoals hekken, bomen of muren op. Het kan groeien tot 30 meter hoog. In Midden-Europa is de gewone klimop de enige wortelklimmer. De scheutenbijlen beginnen na een paar jaar te verhouten en ontwikkelen zich tot halfheesters, heesters en lianen (klimplanten). In zeldzame gevallen kan verhouting zich uitstrekken tot het punt waarop klimop als een boom verschijnt. De houtige stengels bereiken soms een diameter van 10 tot 30 centimeter. Klimop vormt tijdens de ontwikkeling twee verschillende bladvormen. Dit fenomeen wordt bladdiformisme genoemd. Zo dragen de kruipende jonge scheuten hoekig gelobde bladeren, terwijl de bladeren een gladde rand hebben als de plant volgroeid is. De bladeren dan groeien in peervorm met de stengels vrij in de lucht. In de nazomer vormen zich bolvormige bloemen. In de winter ontwikkelen zich uit deze bloemen zwarte, giftige bessen. Klimop is inheems in West-, Midden- en Zuid-Europa. Tijdens de Europese kolonisatie bereikte de klimop Noord-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland.
Effect en toepassing
Van de klimop zijn alle delen van de plant giftig. De toxiciteit is echter ook afhankelijk van de dosis van actieve ingrediënten. Daarom kan klimop ook worden gebruikt als medicinale en medicinale plant. Zo hebben preparaten van klimopbladeren in lage concentraties een slijmoplossend en krampstillend effect. Daarom worden ze gebruikt bij bronchiale aandoeningen, maar ook bij prikkelbaar en krampachtig hoesten​ Bij hogere doseringen kan irritatie van huid en slijmvliezen komen voor. Dit effect wordt veroorzaakt door alfa-hederine. Alpha-hederine wordt gevormd tijdens de ontbinding van saponinen vervat in de bladeren, hout en bessen van klimop. Deze stof is verantwoordelijk voor 80 procent van de gifstoffen in klimop. Een andere giftige stof is falcarinol. Verschillende plantensoorten, waaronder klimop, produceren falcarinol om ongedierte en schimmels af te weren. Bij lage concentraties is deze stof aangetroffen kanker-preventieve, antibacteriële, fungicide en pijnstillende eigenschappen. In grotere hoeveelheden is het echter giftig en kan het allergieën veroorzaken en huid irritatie. Daarom licht beschermend maatregelen worden ook aanbevolen bij het snijden van klimop. De giftigheid van klimop is ook de reden waarom het tegenwoordig zelden als medicinale plant wordt gebruikt. Het was vroeger een populaire medicinale plant en werd in de oudheid en oudheid zelfs als een heilige plant beschouwd. Het werd gebruikt voor diarreeziekten, ziekten van de milt en aandoeningen van de luchtwegen. Mensen vertrouwden in die tijd ook op de helende kracht van klimop reumatiek, jicht, geelzucht en zelfs de pest​ Tegenwoordig mogen alleen de bladeren en bloemen worden gebruikt bij de toepassing ervan. De zwarte bessen hebben een te hoge a concentratie van gif. Voor intern gebruik is de concentratie mag niet te hoog zijn. Daarom gemengd theesoorten met klimop zijn hiervoor geschikt als bronchiale thee. Extern is de applicatie echter veilig. Hier wordt het gebruikt in de vorm van baden, kompressen en kompressen voor wonden, zweren en pijn​ Klimop kan ook worden gebruikt als zalf of olie-extract.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Klimop heeft helende eigenschappen voor verschillende aandoeningen van de luchtwegen, zweren, jicht, reumatiek en verschillende pijnen. Het is ook koortswerend, geneest wonden en wordt zelfs gebruikt voor cellulite​ Klimopkompres wordt ook aanbevolen voor zenuwpijnZogenaamde zenuwpijn​ In november 2009 werd het uitgeroepen tot medicinale plant van het jaar 2010. voor klimop extracten worden tegenwoordig gebruikt als hoesten stropen or medicinale theeën voor de behandeling van vastzitten slijm in de bronchiën​ Echter, vanwege de toxiciteit van de actieve ingrediënten, deze extracten kunnen alleen als medicijn worden beschouwd. De dosering mag niet te hoog zijn. Ook mogen alleen de bladeren worden gebruikt voor hun bereiding. Ze bevatten tot 6 procent triterpeen saponinen​ Naast alfa-hederine spelen ook de stoffen hederacoside B en C een rol bij hun effectiviteit. Deze actieve stoffen maken het slijm vloeibaar, ontspannen de bronchiale spieren en ontlasten zo de luchtwegen. Deze extracten zijn ook zeer effectief bij chronische inflammatoire bronchiale aandoeningen en kinkhoest hoesten. In aanvulling op hoestsiropen en theesoorten, worden klimop-extracten ook als druppels gebruikt. Bij hogere doseringen zijn er echter onaangename bijwerkingen of zelfs ernstige vergiftiging. Vooral in het vruchtvlees van de zwarte bessen van klimop is het gehalte aan alfa-hederine zo hoog dat hun consumptie erg gevaarlijk is. Al bij de inname van 2 tot 3 bessen kunnen de eerste vergiftigingsverschijnselen optreden. Er is misselijkheid, braken, snelle pols, irritatie van de maag en darmen, en hoofdpijn​ De consumptie van een grote hoeveelheid bessen leidt zelfs tot ernstige braken diarreeconvulsies en ademstilstand. Er zijn ook fatale cursussen van deze vergiftigingen waargenomen. Zelfs uitwendig contact met klimop kan ernstige irritatie van de huid en allergieën door de invloed van hetzelfde actieve ingrediënt.
