Geleiding anesthesie is een speciale anesthesieprocedure. Het wordt gebruikt om specifiek uit te schakelen zenuwen of zenuwtakken.
Wat is geleidingsanesthesie?
Een geleiding anesthesie is een anesthesieprocedure waarbij de arts specifiek is zenuwen of zenuwvertakkingen naar anesthesie Een geleidingsanesthesie is een anesthesieprocedure waarbij de arts specifiek is zenuwen of zenuwvertakkingen naar anesthesie. Hij gebruikt lokale anesthetica, die worden gebruikt voor plaatselijke verdoving van de huid De geleidingsanesthesie wordt gerekend tot de procedures van regionale anesthesie De methode wordt ook gebruikt in de tandheelkunde. Door anesthetica toe te dienen in de buurt van zenuwen kan worden voorkomen dat pijnlijke impulsen worden overgedragen naar afferente zenuwvezels. In de geneeskunde wordt onderscheid gemaakt tussen perifere en spinal cord procedures.
Functie, effect en doelen
Geleidingsanesthesie wordt meestal uitgevoerd door een anesthesist. Deze anesthesist werkt samen met de arts die de eigenlijke chirurgische ingreep uitvoert. Zowel perifeer als spinaal regionale anesthesie procedures kunnen worden gebruikt. Een perifere procedure is wanneer individuele zenuwen of zelfs een zenuwplexus specifiek worden geblokkeerd. De verdoofde zenuwen zijn verantwoordelijk voor het voeden van een specifiek deel van het lichaam. De targeting van deze sites gebeurt onder controle van ultrageluid of een zenuwstimulator. De anesthesie vindt plaats door middel van een plaatselijke verdoving, die wordt geïnjecteerd met een canule. Besturing via ultrageluid is de afgelopen jaren goed ingeburgerd en wordt nu als standaard beschouwd. Het falen van de blokken is dus aanzienlijk lager als gevolg van ultrageluid controle. Hetzelfde geldt voor het letsel van bloed schepen Deze vorm van geleidingsanesthesie wordt vaak op de arm toegepast. Hier blokkades van de brachiale plexus of van individuele zenuwen van de vingers of handen. echter, de been kan ook worden onderworpen aan geleidingsanesthesie. Blokken van de sacrale plexus, de lumbale plexus, de obturatorzenuw en de dijbeenzenuw zijn veel voorkomende toepassingen. Oogheelkunde gebruikt de procedure in de context van intraoculaire chirurgie. Het meest voorkomende gebied van geleidingsanesthesie is tandheelkunde. Daar wordt het voornamelijk gebruikt om de mandibulaire zenuw te blokkeren. Andere zenuwen kunnen echter worden onderworpen aan geleidingsanesthesie. In de geneeskunde wordt onder spinale verdoving zowel een epidurale of peridurale verdoving als een spiraalvormige verdoving verstaan. Bij deze methoden wordt het verdovingsmiddel aangebracht op de zenuwwortels, waarvan de uitgang zich in de spinal cord Bij spiraalanesthesie prikt de anesthesist de hersenvochtruimte ter hoogte van de zenuwwortels. De geïnjecteerd drugs snelle anesthesie van het onderste deel van het lichaam veroorzaken. Meestal is dit een enkele injectie. In een peridurale anesthesiewordt een katheter in de peridurale ruimte voortbewogen. Hierdoor kan de plaatselijke verdoving om primair buiten de hersenvliezen op de spiraalvormige zenuwen die vertakken van de spinal cord Bij geleidingsanesthesie creëert de anesthesist kleinere depots van de plaatselijke verdoving, wat een langdurig effect heeft. Hij injecteert deze depots in het aangrenzende gebied van de uitgangspunten van gevoelige zenuwen. Om de juiste locaties te vinden, gebruikt de arts een zenuwstimulator. Dit zendt elektrische impulsen uit die zo laag zijn dat ze geen enkele veroorzaken pijn Als de naald van de stimulator zich in de directe nabijheid van de zenuw bevindt, resulteert dit in spiertrekkingen van de aangedane hand of voet. Na identificatie van deze locatie kan de anesthesist de juiste plaatselijke verdoving injecteren. Het duurt ongeveer 10 tot 20 minuten voordat het zenuwtoevoergedeelte van het aangetaste deel van het lichaam stopt met voelen. Nadat de spieren slap zijn geworden, begint de chirurgische procedure. Patiënten die bang zijn voor de ingreep, kunnen ook een slaappil krijgen. Dit is niet zo effectief als narcose, maar de patiënt is zich meestal niet bewust van de operatie. Geleidingsanesthesie wordt gebruikt wanneer grotere delen van het lichaam, zoals een arm of been, moeten worden verdoofd zonder gebruik narcoseDeze vorm van regionale anesthesie wordt vaak gebruikt op de armen of benen. Kleine ingrepen aan de knie of voet, zoals het verwijderen van spataderen of tandheelkundige behandelingen, zijn ook mogelijk met een geleidingsanestheticum. Hetzelfde geldt voor operaties aan het gezicht, de ogen of de mannelijke penis.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Na de geleidingsanesthesie duurt de anesthesie van het betreffende lichaamsdeel nog enige tijd. Dit betekent dat de patiënt zich voorzichtig moet gedragen, zoals pijn is tijdelijk afwezig als waarschuwingssignaal. Als het organisme de verdoving eenmaal heeft afgebroken, kan het weer normaal op de prikkels reageren. Bij geleidingsanesthesie zijn verschillende bijwerkingen mogelijk. Deze omvatten bijvoorbeeld onvolledige effectiviteit van de verdoving. In dergelijke gevallen moet de verdoving worden herhaald. Bovendien zwelling, gevoel van vreemd lichaam, problemen met spreken of slikken, pijn op de injectieplaats kan bliksemachtige pijn of ongemak bij het aanraken van de zenuwen of blauwe plekken optreden. Infecties door het binnendringen van kiemen zijn ook denkbaar, maar kunnen meestal worden vermeden door consequente hygiëne maatregelen Omdat de naaldpunten die bij geleidingsanesthesie worden gebruikt, meestal afgeschuind en stomp zijn, hoeft de patiënt zenuwbeschadiging niet te vrezen. Bovendien zou direct contact van de naald met de zenuw onmiddellijk merkbaar zijn door pijn. Er is ook geen gevaar van de geïnjecteerde anesthetica tijdens plaatselijke verdoving, omdat het lichaam hun stoffen snel afbreekt en de functionaliteit van de zenuw volledig wordt hersteld.
