Fysiotherapie op neurologische basis volgens Bobath
Het Bobath-concept is halverwege de 20e eeuw ontwikkeld door het echtpaar Berta (fysiotherapeut) en Dr. Karel (neuroloog) Bobath. Hoewel de neurofysiologische basishypothesen waarop de therapie is ontwikkeld, vandaag de dag achterhaald zijn, doet dit niets af aan het succes van de therapie bij de behandeling van neurologisch zieke kinderen en volwassenen. Het behandelconcept volgens Bobath is gebaseerd op de aanname dat neurologische aandoeningen centraal staan zenuwstelsel, die zich vaak onder andere manifesteren door veranderde spierspanning en abnormale bewegingspatronen, kunnen door terugkerende gevoelige prikkels en het aanbieden van normale bewegingssequenties zodanig worden beïnvloed dat een vrijwel normale bewegingsontwikkeling kan worden gestimuleerd.
Het Bobath-paar profiteerde van de plasticiteit (dwz de hersenenhet vermogen om te “reorganiseren”) om nieuwe functies te leren of te herwinnen door te netwerken en andere gebieden van de hersenen te activeren. Bij kinderen met aangeboren neurologische aandoeningen, die geen eerdere bewegingservaring hebben, komt de normale motorische leeftijdsgerichte ontwikkeling uit hoofd controle tot rechtop lopen dient als basis voor het herkennen van afwijkende bewegingspatronen en ontwikkelingsachterstanden. restverschijnselen zoals onvolledige fijne motoriek. Stroke Met name patiënten bieden vaak een zeer hoog potentieel om motorische en mentale vermogens te herstellen.
Vanaf bepaalde belangrijke punten (bijv. Schouder en bekken) worden de abnormale bewegingspatronen geremd door de spierspanning te reguleren en worden herhaaldelijk gezonde bewegingssequenties geïnitieerd (“ingeslepen”). Essentiële technieken zijn het stimuleren van actieve functionele bewegingen, houdings- en looptraining, maar ook passieve technieken zoals positionering en mobilisatie van een verlamde patiënt. Als het niet mogelijk is om fysiologische bewegingsontwikkeling te bereiken, worden vervangende functies getraind en gebruikt AIDS wordt begeleid.
De startposities in therapie variëren van behandeling op schoot bij zuigelingen tot looptraining voor volwassenen met een hemiplegie. De behandelsuccessen zoals regulering van spierspanning, verbetering van gewrichtsmobiliteit en zelfactiviteit zijn gebaseerd op biomechanische veranderingen zoals spieropbouw en kracht. Voor het best mogelijke therapeutische succes moeten alle betrokkenen bij de zorg voor de patiënt - vooral de familieleden - worden geïnstrueerd in het zogenaamde hanteren (bewaren, dragen, verplaatsen enz.)
van de patiënt. Voor het slagen van de therapie is het essentieel dat de bewegingssequenties die steeds weer worden aangeboden betrekking hebben op alledaagse capaciteiten en vaardigheden (alledaags leven = therapie), aangezien dit de leren succes en motivatie van de patiënt enorm. Successen zoals het pakken van speelgoed, zich omdraaien in bed, zelfstandig aankleden of weer kunnen lopen, zijn bevorderlijker voor de eigen activiteit van de patiënt dan een gecompliceerde oefening die tijdens de therapie wordt bereikt. Voor de uitvoering van fysiotherapie op neurofysiologische basis volgens Bobath voor kinderen en volwassenen is een aanvullende opleiding van de therapeut noodzakelijk.
