Functie
De wervels vormen de wervelkolom en laten de romp in alle richtingen bewegen. Draaibewegingen (draaien) komen vooral van de cervicale wervelkolom. Buigen en stretching wordt voornamelijk mogelijk gemaakt door de lumbale wervelkolom. De wervelbogen beschermen de spinal cord van mogelijke verwondingen. Via de tussenwervelschijven kunnen schokken worden gebufferd.
Pas de wervels aan
Het doel van het ontwrichten van een wervel is om een wervel vast te haken in de tussenwervel gewrichten terug in de juiste positie. Deze blokkering kan zich manifesteren als pijn of beperkte bewegingsvrijheid. Soms helpen actieve draai- en buigbewegingen om deze blokkering op te heffen.
U kunt bijvoorbeeld op een sportmat gaan liggen en langzaam opstaan en weer uitrollen, waarbij u de wervels bewust een voor een probeert te bewegen. Roterende bewegingen van het bovenlichaam, die u zittend kunt uitvoeren, kunnen ook helpen om lichte blokkades op te heffen. In andere gevallen kan een dislocatie echter alleen worden bereikt door lichte druk of tractie uit te oefenen. Dit dient altijd te worden uitgevoerd door een specialist, zoals een arts of fysiotherapeut, omdat een verkeerde plaatsing van de wervelkolom voor verdere problemen kan zorgen, zoals spanning.
Ziekten
Slijtage van de wervelkolom en zijn wervels is vanaf de leeftijd van 50 jaar bij vrijwel elke persoon op röntgenfoto's te zien. Toch kunnen deze slijtage-gerelateerde veranderingen zonder symptomen blijven. Vaak, artrose van de wervel gewrichten, veranderingen in de wervellichamen (osteochondrose) en botaanhechtingen aan de voor- en achterranden van de wervellichamen (osteofyten = spondylofyten in de wervelkolom).
Naarmate de wervellichamen verslijten, verouderen ook de tussenwervelschijven en kunnen hernia's het gevolg zijn. Botontkalking (osteoporose) neemt toe met de leeftijd. Het resultaat is een verhoogde gevoeligheid voor breuk van de wervellichamen. Vooral na een val, a Vertebrale lichaam breuk kan voorkomen. In de meeste gevallen genezen deze fracturen wanneer de wervels niet in positie zijn.
Gebroken wervel
Een wervel kan door veel verschillende mechanismen worden gebroken. Een van de drie meest voorkomende zijn enerzijds overmatig buigen of stretchingovermatige compressie van de wervelkolom van boven en onder, een zogenaamde compressie of, aan de andere kant, rotatie van de wervelkolom om zijn eigen as. Een typisch voorbeeld van een zware belasting van de wervels is een auto-ongeluk, waarbij enorme krachten, vooral in het cervicale gebied, op de wervels inwerken doordat het lichaam heen en weer wordt geslingerd. Dit kan ook invloed hebben op omliggende structuren die dienen om de wervelkolom te stabiliseren, zoals ligamenten.
Een speciaal geval is osteoporose, waarbij de wervels instorten zonder dat er grote kracht wordt uitgeoefend. Hoe verschillend de mechanismen zijn, zo verschillend kan een wervel worden gebroken. Het kan worden gedeukt, volledig in verschillende afzonderlijke delen gebroken of zelfs een keer gespleten.
De gebroken wervel kan de aangrenzende secties van de wervelkolom tegen elkaar verschuiven. Afhankelijk van de omvang van de gebroken wervel, ofwel een conservatieve behandeling met fysiotherapie, pijnstillers en rust wordt gekozen, of in het geval van resulterende neurologische gebreken of bijvoorbeeld instabiliteit van de wervelkolom, wordt een operatie overwogen.
