Functie van de posterieure tibialis-spier
De functies van de spier vloeien voornamelijk voort uit de positie en het verloop van de spier en zijn aanhechtingspees. De aanhechtingspees loopt zoals reeds beschreven eerder op de achterkant van het bovenwerk enkel gewricht naar de voet en begint aan de onderkant van de botten Daar. Dit resulteert in een samentrekking en een verkorting van de spierbuik, waardoor de punt van de voet van het lichaam af beweegt zoals bij het lopen op de tenen.
Dit wordt ook wel plantairflexie genoemd. Omdat de bevestigingspees ook de onderste passeert enkel gewricht in het midden van de enkel, de voetzool wordt naar het midden opgetild wanneer de spier samentrekt. Dit proces wordt ook wel supinatie of inversie.
Geïsoleerde beweging van de bovenste of onderste enkel gewricht bij gebruik van de M. tibialis posterior is over het algemeen niet mogelijk, omdat de spier bij het samentrekken altijd beide functies vervult. Alleen de interactie van meerdere spieren maakt geïsoleerde plantairflexie of geïsoleerd mogelijk supinatie. Omdat het gewicht van een persoon eigenlijk altijd aan de inbrengpees trekt, veroorzaakt het ook spanning in beide voetbogen. De pees loopt langs de voetzool zowel licht dwars als licht schuin ten opzichte van de lichaamsassen en kan zo beide bogen stabiliseren.
Ziekten van de M. tibialis posterior
Ontsteking van de pees kan zich op verschillende manieren manifesteren en verschillende oorzaken hebben. In het geval van een ontsteking kan de pees schede in het malleolaire kanaal wordt meestal ook aangetast. De meest voorkomende oorzaak van ontsteking van de pees van de posterieure tibialis-spier is overbelasting.
Een te frequente uitvoering alleen kan hier de doorslag geven. Zelfs een minimale verkeerde houding tijdens constant herhaalde bewegingen kan echter lichte verwondingen aan de pees en pees schede. Meestal treedt een dergelijke overbelasting op bij atleten, maar lang bergop lopen kan ook een oorzaak zijn.
Andere mogelijke oorzaken zijn een infectie of een immunologische reactie van het lichaam. Zo'n ontsteking wordt merkbaar door permanent pijn in het spiergebied. Daarnaast kunnen ook zwelling en permanent trekken aanwezig zijn.
Later wordt de kracht van de spier verminderd, waardoor het moeilijk wordt om op de tenen te staan. Bovendien kan een blijvende ontsteking leiden tot een verkeerde plaatsing van de voet of het scheuren van de pees, zodat het klinische beeld altijd behandeld dient te worden. Meestal wordt de diagnose gesteld op basis van een klinisch onderzoek.
Indien nodig kan beeldvorming zoals MRT worden gebruikt. Voor de behandeling moet een ontstekingsremmend medicijn (NSAID) worden ingenomen. Meer informatie over dit onderwerp vindt u op Ontsteking van de pees in de been en ontsteking van de tibialis posterieure pees De oorzaken van een peesruptuur zijn meestal chronische degeneratie van het weefsel.
De breuk wordt echter gezien als een acute, zeer pijnlijke gebeurtenis. Verder kan er een peesbreuk ontstaan als gevolg van een ontsteking van de pees. Een traumatische gebeurtenis zoals een gebroken bot of een snee kan ook tot een breuk leiden.
Omdat degeneratie de meest voorkomende oorzaak is, komt een peesruptuur meestal niet voor bij jonge atleten maar bij oudere volwassenen. Typische tekenen van een breuk zijn plotseling pijn in de binnenste enkel. Vaak is dit het gevolg van een verdraaiing van de pees.
Bovendien kan het moeilijk zijn om uw evenwicht en ren op oneffen ondergrond. Bovendien kan een verkeerde positie van de voet optreden. De diagnose wordt gesteld op basis van klinisch onderzoek en conservatief behandeld met inlegzolen voor de schoenen gedurende meerdere maanden.
In ernstige gevallen kan een operatie worden uitgevoerd om de peesuiteinden opnieuw te bevestigen. Ben je meer geïnteresseerd in dit onderwerp?
