Onder een dijbeen hoofd breuk, de medische professie verwijst naar een fractuur van de hoofd van het dijbeen. Dat breuk komt zeer zelden voor; vaak alleen in combinatie met een heupkomfractuur of dislocatie van de heup gewricht Daarom breuk om te voorkomen, moet een enorme kracht van buitenaf worden uitgeoefend. Preventie is meestal niet mogelijk.
Wat is een heupkopfractuur?
Het dijbeen hoofd bevindt zich aan het bovenste uiteinde van het dijbeen. Dit wordt omsloten door het acetabulum. Daarbij vormen de heupkop en het acetabulum het kogelgewricht van de heup. Door zijn vorm garandeert het kogelgewricht ook de enorme bewegingsvrijheid die mensen genieten. Dit komt doordat de dij kan heel goed in alle mogelijke richtingen worden bewogen. Om deze beweging te garanderen, moet er een optimale functie plaatsvinden tussen de heupkop en de heupkom, die ook is bedekt met een kraakbeenachtige glijlaag. Dit kan worden vergeleken met een schokken absorber. De gezamenlijke capsule zorgt voor een afdichting voor de verbinding en produceert vervolgens vloeistof, wat nodig is voor de kraakbeen soepel bewegen. Volgens Pipkin, die de femurkopfractuur classificeerde, is de fractuur, afhankelijk van de bijbehorende symptomen en locatie, onderverdeeld in vier typen:
- Type I: In dit geval treedt een fractuur op onder de zogenaamde foveacapitis femoris; de breuk treedt dus op buiten de aangewezen laadzone.
- Type II: De fractuur van de heupkop treedt op boven de aangewezen belastingszone; de arts verwijst naar een breuk in combinatie met de fovea-capitis.
- Type III: Soms een type I of type II, maar in combinatie met een mediaal femoraal nek breuk.
- Type IV: Type I of type II geassocieerd met een fractuur van het acetabulum.
Oorzaken
Breuk van de heupkop treedt voornamelijk op bij een enorme hoeveelheid kracht. In het bijzonder kunnen externe krachten of vallen een overeenkomstig letsel veroorzaken. Heupkopfracturen zijn echter relatief zeldzaam; vooral de zuivere fracturen - zonder combinatie met een dijbeen nek fractuur of een fractuur van het acetabulum - komen slechts in enkele van alle gevallen voor.
Symptomen, klachten en tekenen
De patiënt klaagt voornamelijk over zeer ernstig pijn Bovendien is er een bewegingsbeperking die zich voornamelijk aan de aangedane zijde vormt. De patiënt kan niet lopen of staan - in de context van een dergelijk letsel. Als het een type III is, verkort het externe rotatie van de benen kan ook voorkomen. Een dergelijke verkorting is ook mogelijk bij een type IV-letsel. In de context van een dergelijke fractuur is het belangrijk dat er onmiddellijk medische hulp wordt geboden. De patiënt moet zo snel mogelijk door een arts worden behandeld. Dit komt vooral omdat de getroffen persoon niet alleen enorm moet doorstaan pijn, maar het is ook belangrijk welke therapie de medische professional beslist. Deze is uiteindelijk verantwoordelijk voor de vraag of en in hoeverre gevolgschade overblijft of 100 procent genezing kan plaatsvinden. In bijna alle gevallen wordt een chirurgische behandeling uitgevoerd; alleen in het geval van type I-letsel kan worden aangenomen dat de medische professional zal kiezen voor conservatief therapie.
Diagnose en verloop van de ziekte
De medische professional begint met een fysiek onderzoek Hierbij wordt vooral gelet op wat pijn de patiënt geeft aan of er sprake is van een beperking van de mobiliteit. De arts is ook primair geïnteresseerd in of de patiënt is gevallen of dat de kracht van buitenaf is, zoals een auto-ongeluk (impact). Om ervoor te zorgen dat de arts er zeker van is dat het een fractuur van de heupkop is of van welk type dan ook, worden er röntgenfoto's gemaakt. Soms computertomografie er kunnen ook scans worden besteld, zodat het letsel en het type kunnen worden bevestigd. Normaal gesproken kunnen artsen het echter al aan zien röntgenstraal dat er een breuk is of wat voor type het is.
Complicaties
De fractuur van de heupkop zorgt ervoor dat de patiënt aanzienlijke bewegingsbeperkingen heeft. In de meeste gevallen komt deze fractuur echter niet alleen voor, maar gaat deze gepaard met andere fracturen en verwondingen aan de heup en meestal aan het hele lichaam. De patiënt lijdt dus aan ernstige beperkingen in het dagelijks leven. Vaak is er ook een verkorte rotatie van de benen, wat een even negatief effect heeft op de beweging van de getroffen persoon. De heupkopfractuur leidt tot extreem hevige en stekende pijn. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten onmiddellijk na het ongeval flauwvallen en daarom onmiddellijke behandeling nodig hebben. De pijn komt ook voor in de vorm van pijn in rust en kan de slaap van de patiënt negatief beïnvloeden. Er kan niet worden gegarandeerd dat de patiënt volledig zal genezen. In veel gevallen blijven bewegingsbeperkingen en andere klachten ook na behandeling optreden. Het vermogen van de patiënt om ermee om te gaan spanning aanzienlijk verminderd en het is vaak niet meer mogelijk om sportactiviteiten uit te oefenen. Tijdens de behandeling zelf zijn er meestal geen bijzondere complicaties. Dit gebeurt door middel van chirurgische ingrepen en verlicht het ongemak. Niet zelden zijn prothesen of een kunstgewricht vereist.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Omdat een fractuur van de heupkop een botbreuk is, moet deze in ieder geval onderzocht en behandeld worden. Er is geen zelfgenezing en meestal valse fusie als deze fractuur niet door een arts wordt behandeld. De arts moet worden geraadpleegd als er zeer ernstige pijn is in het getroffen gebied. In de regel wordt de pijn geassocieerd met bewegingsbeperkingen. Vooral na een ongeval of na een harde klap kunnen deze klachten duiden op een fractuur van de heupkop en dienen ze door een arts te worden onderzocht. In sommige gevallen kan de pijn zo hevig zijn dat de persoon het bewustzijn verliest en flauwvalt. In dat geval moet een spoedarts worden gebeld of moet de getroffen persoon naar een ziekenhuis worden vervoerd. Behandeling van de heupkopfractuur wordt meestal chirurgisch uitgevoerd. Dit leidt niet tot bijzondere complicaties, dus de levensverwachting van de getroffen persoon wordt ook niet negatief beïnvloed door de fractuur.
Behandeling en therapie
Welke therapie De keuze hangt vooral ook af van de locatie van de breuk, de bijbehorende symptomen en de leeftijd van de patiënt. Als er een type I-fractuur aanwezig is, wordt een verkleining van de heupkop uitgevoerd. Dit omvat het maken van een exacte aanpassing van de fragmenten. Dit is een klassieke conservatieve therapie. In de meeste gevallen wordt geen operatie uitgevoerd voor type I-fracturen. Bij type II-breuken worden daarentegen schroeven gebruikt om de breuk te fixeren. Dit wordt osteosynthetische schroeffixatie genoemd; de heupkop is verstevigd met schroeven. Deze therapie kan alleen operatief worden uitgevoerd. Bij type III- of IV-fracturen speelt de leeftijd van de patiënt een belangrijke rol. Bij jongere patiënten wordt, indien mogelijk, de zogenaamde osteosynthetische behandeling uitgevoerd. Bij oudere patiënten, a heup gewricht endoprothese wordt meestal gebruikt. Dit is bedoeld om aanhoudende klachten die naar aanleiding van het ongeval zijn ontstaan, te verhelpen. Vooral de heup gewricht endoprothese heeft - in het geval van oudere patiënten - gezorgd voor succesvolle therapieën. Het is belangrijk dat - ongeacht het type dat bij de patiënt is vastgesteld - fysiotherapie wordt geoefend zodat enerzijds het dijbeen kan worden verstevigd en anderzijds eventuele mobiliteitsbeperkingen kunnen worden voorkomen.
het voorkomen
Een fractuur van de heupkop kan niet worden voorkomen. Aangezien dat letsel ontstaat in de context van een ongeval, kan voornamelijk alleen worden gezegd dat voorzichtigheid geboden is en vallen moet worden vermeden. Er is geen recept om een dergelijke fractuur te voorkomen.
Nazorg
Ongevallen en enorme krachten veroorzaken een fractuur van de heupkop. Ze komen puur bij toeval voor. In tegenstelling tot tumoraandoeningen kan nazorg dus niet voorkomen dat symptomen opnieuw optreden. Vroege diagnose is geen optie vanwege de acute trigger. Toch zijn er geplande vervolgonderzoeken. Het therapieraamwerk geeft hiervoor aanleiding. Vooral ouderen hebben vaak een langdurige behandeling nodig vanwege hun verminderde fysieke regeneratieve kracht. Nazorg betreft primair fysiotherapie Tijdens de oefensessies worden de spieren versterkt en worden mobiliteitsbeperkingen verholpen. Dit wordt gevolgd door zelf toegediende regeneratiesessies thuis. Nazorg omvat doorgaans verplichte afspraken waarin het verloop van de ziekte wordt geanalyseerd, ook bij een heupkopfractuur is een dergelijke ingreep aangewezen. Hiervoor spreken arts en patiënt een individueel ritme af dat aansluit bij de klachtensituatie. Naast een gedetailleerd fysiek onderzoekzijn beeldvormingsprocedures belangrijk bij het beoordelen van het beloop van de ziekte. Met name röntgenfoto's, maar ook computertomografie, staan garant voor een duidelijke diagnose. Motorfunctie en bloed circulatie worden ook beoordeeld door de arts. De volledigheid van het onderzoek is gebaseerd op het feit dat er een fractuur van de heupkop kan ontstaan artrose Deze ongunstige complicatie moet in ieder geval worden vermeden.
Dit is wat u zelf kunt doen
In het geval van een heupkopfractuur probeert de patiënt de kans op succes van de chirurgische ingreep te vergroten door ondersteunende maatregelen te nemen. maatregelen Direct na de operatie wordt de patiënt aangemoedigd om een rustpositie aan te houden en te vermijden spanning op de heup en het gehele bewegingsapparaat. Tijdens deze fase wordt de patiënt meestal nauwlettend gevolgd door een arts en moet de patiënt alle adviezen van de arts en verpleegkundigen opvolgen. Spanning en opwinding moet worden vermeden, en een gezonde dieet ook AIDS het herstel van het lichaam na een operatie. Zodra de patiënt na intramurale behandeling terugkeert naar zijn gebruikelijke leefomgeving, blijft hij rekening houden met zijn beperkte mobiliteit. De patiënt vermijdt overmatige fysieke belasting en geeft zichzelf voldoende rust om genezing te bevorderen. Daarnaast besteedt hij aandacht aan voldoende wondverzorging en roept de hulp in van anderen voor lichamelijk inspannende activiteiten. Onaangename nawerkingen van de operatie in het heupgebied kunnen worden verlicht door middel van zalven en pijnstillers aanbevolen door een arts. Dit wordt meestal gevolgd door een fysiotherapeutische behandeling om de mobiliteit te herstellen, waarbij de patiënt de kansen op herstel positief beïnvloedt door regelmatig de voorgeschreven oefeningen thuis uit te voeren. Extra oefensessies zijn vaak mogelijk, en deze moeten in elk geval worden afgestemd met de therapeut.
