Bij egostoornis gaat het altijd om theatraal en egocentrisch gedrag. Echter, therapie kan alleen plaatsvinden als de getroffen persoon inzicht toont en echt iets aan zijn gedrag wil veranderen. De patiënt moet de hulp willen en moet zelf de therapeut zoeken. Alleen dan kan een lange termijn psychotherapie beginnen.
Wat is een egostoornis?
Een egostoornis is een persoonlijkheidsstoornis dat kan iemands hele leven beïnvloeden. Het gedragspatroon beïnvloedt mensen in hoe ze denken, voelen en omgaan. Egostoornis heeft ook een zeer negatieve invloed op het professionele leven en in het dagelijks leven zijn de handelingen gewoon anders dan bij "normale" mensen. De getroffenen tonen overdreven emotionaliteit en dramatiseren hun ervaringen graag. Dat is tenminste hoe andere mensen ze zien. De getoonde gevoelens lijken daarentegen oppervlakkig en aangezet, omdat deze mensen helemaal geen echte gevoelens toelaten. Ze kunnen en willen helemaal geen identiteitsgevoel hebben, ze zijn gemakkelijk te beïnvloeden en veranderen voortdurend van gedachten. De constante zoektocht naar aandacht is ook waar te nemen, getroffen mensen willen altijd in het middelpunt van de belangstelling staan. Als ze merken dat er aandacht wordt besteed aan andere mensen of objecten, reageren ze heel gevoelig en proberen ze alles weer in het middelpunt van de belangstelling te staan. Bovendien vertonen ze zeer snel bewegend relatiegedrag, waardoor deze mensen vaak van partner wisselen en helemaal niet in staat zijn tot diep sociaal contact. Vriendschappen van hetzelfde geslacht zijn erg moeilijk, meestal wordt alleen de respectieve partner opgemerkt en ook alleen omdat de seksuele aantrekkingskracht wordt gegeven.
Oorzaken
De oorzaken van egostoornis zijn nog niet voldoende onderzocht, maar zoals bij alle psychische aandoeningen is de koers ingezet jeugd Als kinderen niet in staat zijn om een eigen persoonlijkheid te ontwikkelen, kan egostoornis zich manifesteren. Deze kinderen kregen een vals gevoel van liefde, waardoor ze geen aandacht, stabiele gezinsrelaties of voldoende steun hadden. Een genetische aanleg kan ook de oorzaak zijn. Vaak zijn de traumatische ervaringen op hun vroegst jeugd of zelfs tijdens zwangerschap Hoe en wanneer a persoonlijkheidsstoornis ontwikkelt, is echter helaas niet onderzocht. De ziekte uit zich altijd door opvallend gedrag. Er is een neiging tot dramatisering en theatraliteit. Het streven naar aandacht is ook een indicatie van een egostoornis en getroffen personen moeten altijd in het middelpunt van de belangstelling staan. Provocerend gedrag wordt ook opgemerkt, vooral wanneer seks en verleiding aan de orde van de dag zijn. Getroffen personen vertonen symptomen die lijken op die van narcisme Een betrouwbare diagnose kan alleen gesteld worden in een psychiatrische of psychotherapeutische kliniek. Allereerst moet de ego-stoornis natuurlijk worden bewezen door middel van verschillende tests, zodat therapie kan beginnen. Differentiële diagnoses moeten duidelijk worden uitgesloten, maar als vijf punten van de volgende symptomen van toepassing zijn, is er sprake van een egostoornis.
Symptomen, klachten en tekenen
Een egostoornis manifesteert zich voornamelijk door gedragsproblemen. De getroffen persoon wil altijd in het middelpunt van de belangstelling staan en voelt zich ongemakkelijk als de aandacht op een andere persoon is gericht. Interpersoonlijke contacten vinden slechts in beperkte mate of helemaal niet plaats, waarbij de focus vaak ligt op seksuele vraagstukken. Voor buitenstaanders lijken de patiënten emotioneel koud en oppervlakkig. Vaak wordt het gedrag ook omschreven als bizar en vervreemdend. Ze worden meestal omschreven als mensen die erg theatraal handelen en vaak zelfmedelijden tonen. De getroffen personen zijn ook gemakkelijk te beïnvloeden en kunnen sociale situaties meestal niet correct inschatten. Daarom worden relaties beschreven als hechter dan ze in werkelijkheid zijn en worden gesprekken met vreemden verkeerd geïnterpreteerd als vorderingen. Ego-stoornis ontwikkelt zich in jeugd en manifesteert zich in het volwassen leven. Het systeemcomplex varieert van milde gedragsproblemen tot paranoïde gedachten en agressieve uitbarstingen. De psychische stoornis komt vaak voor in combinatie met schizofrenie or narcisme Dienovereenkomstig kunnen, afhankelijk van de onderliggende ziekte, vele andere symptomen en klachten optreden. Over het algemeen nemen de symptomen van de ziekte na verloop van tijd toe, wat vaak resulteert in sociale uitsluiting van de getroffenen.
Diagnose en verloop van de ziekte
De patiënt voelt zich ongemakkelijk als hij niet in het middelpunt van de belangstelling staat
Hij probeert de aandacht te trekken. Interpersoonlijk contact is alleen mogelijk als overdreven seksueel gedrag mogelijk is. De emotionele toestand lijkt erg oppervlakkig. De getroffen persoon beschrijft alle gebeurtenissen heel theatraal en neigt tot zelfdramatisering. De beschrijvingen van mensen bevatten slechts enkele details van de betreffende situatie. Getroffen personen worden gemakkelijk beïnvloed. Ze kunnen relaties niet meer correct classificeren, relaties worden nauwkeuriger beschreven dan ze in werkelijkheid zijn. De stoornis ontstaat al in de kindertijd en breekt uit tijdens het volwassen leven. Egostoornis kan niet volledig worden genezen, maar door therapie patiënten kunnen leiden een normaal leven. Dit kan echter alleen gebeuren als de aandoening tijdig wordt behandeld en de ernst van de aandoening nog niet te vergevorderd is. Maar de patiënt moet het ook eens zijn met de therapie.
Complicaties
Egostoornissen kunnen voorkomen in de context van verschillende ziekten en moeten altijd in samenhang daarmee worden gezien. Het basiskenmerk is dat de grenzen tussen het ego en de buitenwereld vervagen. Omdat egostoornissen een heel spectrum van symptomen omvatten en in een grote verscheidenheid aan vormen kunnen voorkomen, is het soms zelfs voor medisch geschoold personeel moeilijk om ze als zodanig te herkennen. Mensen die lijden aan het initiëren van gedachten, het voortplanten van gedachten, het terugtrekken van gedachten, externe controle en invloed op de wil en emoties (dat is tenminste wat de getroffen personen aannemen) kunnen de neiging hebben tot bizar gedrag. Dit zijn de facto afweerreacties van de getroffen personen om een vermeende invloed van een buitenlandse wil te vermijden. Dit kan ook leiden tot agressieve uitbarstingen. Voor buitenstaanders kan dit bizar en vervreemdend overkomen. Ze hebben er vaak moeite mee om egostoornissen als zodanig te classificeren. Bovendien zijn de getroffenen meestal zo verankerd in hun eigen denkwereld dat ze moeilijk toegankelijk zijn voor argumenten van buitenaf. Een gevolg hiervan is dat de getroffenen mogelijk onjuist worden behandeld (bijvoorbeeld gedisciplineerd) of helemaal worden uitgesloten door de omgeving. Dit heeft ook invloed op het spectrum van verstoorde emotionele waarnemingen, zoals depersonalisatie of derealisatie. Dergelijke verschijnselen brengen met zich mee dat mensen die eraan lijden alleen uit hun kunnen worden gehaald voorwaarde met moeite. Om deze reden blijkt de behandeling moeilijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Veranderingen of afwijkingen in gedrag moeten worden beoordeeld door een arts of therapeut. Als het gedrag van de persoon afwijkt van de norm in vergelijking met mensen in de directe omgeving, kunnen er storingen zijn die wijzen op een ernstige ziekte of psychische stoornis. Als algemene sociale regels niet in acht worden genomen, als er herhaaldelijk emotionele verwondingen zijn bij medemensen of als de getroffen persoon enorm onattent is ten opzichte van zijn omgeving, is een bezoek aan de dokter aan te bevelen. Als het opvallende gedrag langdurig tot beroeps- of gezinsproblemen leidt, is het raadzaam om een arts om hulp te vragen. In het geval van een egostoornis maakt het deel uit van het klinische beeld dat de getroffene geen gevoel van ziekte heeft. Hij ontkent vaak bestaande problemen en ziet zijn eigen gedrag niet als de oorzaak van dissonantie in het dagelijks leven. Daarom is het een uitdaging voor familieleden om te suggereren dat de getroffen persoon een arts bezoekt. Theatraal of egocentrisch gedrag wordt als ongebruikelijk beschouwd en moet met een arts worden besproken. Als contact met een arts door de getroffen persoon heftig wordt geweigerd, kan het voor familieleden nuttig zijn om advies in te winnen over de symptomen en effecten van egostoornis. In de omgang met de getroffen persoon kan dit worden gebruikt om een manier te vinden om zorgvuldig en weloverwogen een vervolgbezoek bij een arts te starten.
Behandeling en therapie
Het is een zeer vermoeiende behandeling, voor de getroffen persoon zelf en ook voor de nabestaanden. Zelfs de psychotherapeut wordt uitgedaagd. Behandeling is alleen mogelijk als de ego-gestoorde persoon de stoornis echt waarneemt en echt een verbetering van zijn situatie wil. Het is een basisvoorwaarde dat de patiënt meewerkt, anders is therapie helemaal niet mogelijk. Vaak, gedragstherapie heeft het grootste succes. Het is mogelijk om de oorzaken te onderzoeken en soms is dit ook erg nuttig, maar de getroffen persoon moet zijn gedrag veranderen en nieuwe gedragspatronen oefenen. De behandeling gaat vaak gepaard met psychotrope geneesmiddelen, maar als een patiënt lijdt DepressieDeze drugs zijn van weinig nut.
Vooruitzichten en prognose
Het vooruitzicht op herstel van het symptoom egostoornis hangt af van de onderliggende ziekte die aanwezig is. Omdat het bij veel patiënten geen ziekte op zich is, kan egostoornis deel uitmaken van een verscheidenheid aan medische aandoeningen. In het geval van delirium, erge, ernstige alcoholisme or dementieis de prognose nogal ongunstig, aangezien een voortschrijdend verloop van de ziekte te verwachten is. In deze gevallen zijn grote delen van de hersenen gewoonlijk onherstelbare schade hebben geleden die volgens de huidige wetenschappelijke kennis niet kan worden behandeld en blijvend is. Als de patiënt lijdt aan een vorm van schizofrene stoornis, zijn er soms behandelingsopties die dat kunnen leiden ter verlichting van de ego-stoornis. Met een optimaal behandel- en therapieplan is stabiel succes mogelijk. Dit geldt echter niet voor alle vormen van schizofrenie Als de patiënt een diagnose krijgt uit het veld van persoonlijkheidsstoornissen, zijn er onder bepaalde voorwaarden zeker kansen op genezing van de egostoornis. Als de patiënt de ziekte begrijpt en bereid is zichzelf en zijn persoonlijkheid te veranderen, kan een aanzienlijke vermindering van de symptomen worden bereikt. De therapie duurt meerdere jaren en is afhankelijk van de medewerking van de patiënt. In veel gevallen moeten ervaringen uit het verleden worden doorgewerkt en moeten de opvattingen hierover worden gewijzigd. Bovendien is herstructurering van het milieu vaak nodig om blijvend succes te boeken.
het voorkomen
Een egostoornis kan alleen in de vroege kinderjaren worden bestreden. Ouders kunnen hun nageslacht alleen opvoeden om sterke persoonlijkheden te worden. Getroffen personen hebben hier zelf geen kans en kunnen ze niet voorkomen. Foute persoonlijkheidsontwikkelingen zijn echter al in de adolescentie te herkennen en een jeugdpsychotherapeut kan al waardevolle hulp bieden. In veel gevallen kan de ego-stoornis worden voorkomen of op zijn minst verlicht. Preventie is er niet, omdat er te weinig onderzoek is gedaan naar egostoornissen. Maar als de ontwikkeling van het kind zo zorgeloos mogelijk verloopt, zal er geen egostoornis optreden. Het is niet mogelijk egostoornissen te vermijden, maar de omgeving van deze personen moet worden gesensibiliseerd. Deze personen kunnen al bij de eerste symptomen een therapie adviseren, zodat de egostoornis zich niet kan manifesteren en een chronisch beloop van deze ziekte wordt voorkomen. Er zijn geen andere preventieve maatregelen maatregelen er is altijd een onderliggende traumatische ervaring die alleen de getroffen persoon kan oplossen.
Nazorg
Egostoornis is een van de psychische stoornissen die gewoonlijk een leven lang nazorg vereist. Stoornissen zoals ego-stoornis kunnen op elk moment terugkeren, zelfs na een zogenaamd succesvolle behandeling. Een nieuw begin van egostoornis is mogelijk, zowel kort na de eerste therapie als jaren tot decennia daarna. Bij de nazorg van deze ziekte zijn het vooral de patiënten zelf die worden opgeroepen zichzelf kritisch te observeren en mentale onevenwichtigheden gevoelig te registreren. De getroffenen moeten zelf beslissen wanneer ze weer professionele hulp zoeken. Wel is het raadzaam om eventueel preventief contact op te nemen met de ex-psychotherapeut. Dit is bijvoorbeeld logisch bij grote veranderingen of stressvolle levenssituaties. Een lotgevallen kunnen ook de mentale stabiliteit van de getroffenen aantasten en een reden zijn om opnieuw naar psychologische hulpverleningscentra te gaan. Net als bij veel andere psychische aandoeningen, zijn zelfhulpgroepen ook zinvol bij egostoornissen. Deze groepen kunnen na succesvolle therapie ook worden bezocht voor nazorg, om steun van andere patiënten te ervaren en om gevoeligheid voor kritische veranderingen in de eigen emotionele wereld op te merken. Andere patiënten erkennen vaak beter dan zichzelf dat er behoefte is aan hernieuwde therapie. Over het algemeen is een stabiele leefomgeving gunstig voor ex-patiënten met egostoornis en helpt het nieuwe uitbarstingen te voorkomen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Veel getroffen mensen hebben problemen met het structureren en organiseren van hun dagelijks leven. Ze proberen hun vroegere en gewende levensstijl zo snel mogelijk weer op te pakken. Het is echter overduidelijk belangrijk om te accepteren dat herstel alleen in kleine stapjes kan plaatsvinden. Elke vorm van overmatige vraag is gecontra-indiceerd en leidt in het ergste geval tot frustratie en tegenslagen. Om niet overweldigd te raken, is het zinvol om elke dag in detail te plannen. Een goede manier om deze planning te doen, is schriftelijk. Door de planning realistisch te benaderen en niet te veel aan te nemen, wordt het gemakkelijker om je aan het plan te houden. Het is ook raadzaam om taken in te delen op basis van hun prioriteit door middel van een lijst. Alle taken met de hoogste prioriteit in één dag plannen, zorgt voor druk. Een mix van belangrijke en minder belangrijke taken minimaliseert dit. Het is ook ongepast om de dag alleen met taken te vullen. Genoeg vrije tijd voor vrije tijd is minstens zo belangrijk. De motivatie wordt vergroot als de dagplanning een bijzonder hoogtepunt bevat dat erg prettig is voor de betrokkene. Dit hoogtepunt kan van professionele of privé-aard zijn. Dagelijkse planning wordt vergemakkelijkt als elke dag op hetzelfde tijdstip wordt gestart. Zowel medicatie als psychosociale behandeling, indien beschikbaar, mogen in dit dagplan niet worden vergeten.
