Het vermogen om antagonistische spieren snel achter elkaar te bewegen, wordt diadochkinese genoemd. Stoornissen van dit type beweging worden gegroepeerd onder de term dysdiadochkinesie en zijn meestal het gevolg van een cerebellaire laesie. De behandeling van dysdiadochkinese is beperkt tot fysiotherapeutische training.
Wat is dysdiadochokinese?
Mensen hebben het vermogen om repetitieve bewegingen snel achter elkaar uit te voeren, zoals de bewegingen die nodig zijn om de onderarm in en uit in termen van pronatie en supinatie en noodzakelijk voor processen zoals het vervangen van gloeilampen. Dit vermogen wordt diadochkinese genoemd. Wanneer dit vermogen is aangetast, verwijst de medische professie ernaar als dysdiadochkinese. Wanneer er alleen een vertraging van bewegingen is, wordt dit bradydiadochokinese genoemd. Dysdiadochkinesie verschilt hiervan doordat er beperkingen zijn die verder gaan dan snelheid. Adiadochokinesia, waardoor de coördinatie van de beschreven bewegingen volledig onmogelijk voor de getroffen persoon, is hiervan te onderscheiden. Dysdiadochkinesis is een ataxie en tegelijkertijd het symptoom van een hersenen laesie in de gebieden van fijne motoriek. Dysdiadochkinese hoeft op het eerste gezicht niet duidelijk te zijn, maar is een ernstig symptoom dat de getroffen personen in hun dagelijks leven soms ernstig treft.
Oorzaken
Het vermogen om snel opeenvolgende bewegingen te maken in de zin van diadochkinese, hangt af van de fijne motoriek van een persoon. De beheersing van de fijne motoriek vindt voornamelijk plaats in de hersenen regio's van de cerebellum Bewegingsprogramma's zijn ontworpen in de cerebellum Het is ook mogelijk dat de persoon de processen tijdens het uitvoeren van de beweging bestuurt, aangezien verschillende terugkoppelingen worden uitgevoerd door de kinesthetische analysator. Subcorticale en supraspinale controlecentra zijn op onbewust niveau bij deze controle betrokken. Prima coördinatie wordt uitgevoerd door spinale centra en supraspinale regio's van de hersenstam Samen met de motorische cortex maken deze centra een veilige bewegingsuitvoering mogelijk ondanks eventuele verstorende variabelen. Bij een fijne motor hersenen regio lijdt aan laesies of spinale laesies verstoren de fijne motoriek coördinatiekan dysdiadochkinese optreden. Meestal is het fenomeen te wijten aan primaire oorzaken zoals beroertes, Parkinson, en cerebellaire aandoeningen zoals laesies in multiple sclerose Patiënten met dysdiadochkinesie kunnen geen snelle opeenvolging van antagonistische bewegingen meer uitvoeren, zoals pro- en supinatie op een gecoördineerde en ordelijke manier. Het symptoom kan zich zowel in de bovenste als de onderste ledematen manifesteren. Manifestatie in de onderste ledematen leidt tot stoornissen bij het lopen. Antagonistische bewegingssequenties zijn alle bewegingen die als basis hebben de activering van een bepaalde spier en de onmiddellijk daaropvolgende activering van zijn antagonist. De antagonist van een spier is zijn directe tegenstander. De antagonisten van de buigspieren zijn bijvoorbeeld de extensoren. In de meeste gevallen is de spier sterkte van patiënten met dysdiadochkinese is intact. Ze worden dus niet beïnvloed door parese maar door ataxie. Als naast dysdiadochkinesie ook loopataxie aanwezig is, manifesteert dit symptoom zich als een wijdbeens, onvast looppatroon. Bovendien leidt ataxische schade aan de hersenen soms tot bewegingen van de verkeerde omvang, zoals doorschietende bewegingen. Onvloeiende, wiebelige bewegingen kunnen ook worden geassocieerd met dysdiadochokinesie. De individuele bijbehorende symptomen zijn afhankelijk van de primaire oorzaak van dysdiadochokinesie.
Ziekten met dit symptoom
- Ataxia
- Parkinson
- Multiple sclerose
- Gespannen ligamenten
- Slap
- Spierpijn
Diagnose en verloop van de ziekte
Om dysdiadochokinesie te diagnosticeren, dient het neurologische onderzoek. Als onderdeel van dit onderzoek wordt patiënten bijvoorbeeld routinematig gevraagd om met hun handen de bewegingen uit te voeren die nodig zijn om een gloeilamp erin te schroeven. Als de volgorde van bewegingen ongecoördineerd lijkt, is er sprake van dysdiadochokinesie. Bovendien, omdat dysdiadochokinesie slechts een symptoom is van een laesie van het centrale zenuwstelsel, moet de primaire oorzaak van de ataxische stoornis worden bepaald als onderdeel van de diagnose.Hiervoor gebruikt de arts meestal beeldvormende technieken zoals MRI, die de hersenen in beeld kunnen brengen. evenals de wervelkolom en zijn weefsels. In veel gevallen gaat de diagnose van een laesie van het centrale zenuwstelsel vooraf aan de diagnose van dysdiadochokinesie. De prognose voor patiënten met dysdiadochokinese hangt af van de primaire oorzaak van de aandoening.
Complicaties
Dysdiadochokinesie kan leiden tot verminderde coördinatie, beperkte mobiliteit en andere complicaties. Spierspanningen in de pols komen vaak voor, en afhankelijk van de ernst van de aandoening kunnen ernstige ligamentstammen of zelfs breuken optreden. De complicaties worden veroorzaakt door het snel draaien van de hand, wat ook kan leiden naar pijn en problemen met de bloedsomloop in de aangedane ledemaat. In de cerebellum, waar de ziekte ontstaat, kan in de loop van de ziekte verdere schade aan de zenuwcellen optreden, vergezeld van veelzijdige klachten van de centrale zenuwstelsel Vooral de getroffenen beroerte patiënten lijden soms ook aan ernstig beperkte mobiliteit, wat kan leiden tot verdere aandoeningen van het bewegingsapparaat en mogelijk ook van de zenuwstelsel Tijdens de behandeling zelf zijn complicaties onwaarschijnlijk: dysdiadochokinesie wordt voornamelijk behandeld door fysiotherapie, die alleen aanleiding kunnen geven tot verdere klachten bij ernstige schade aan de zenuwen. Pijn is vaak het grootste probleem voor getroffen personen, aangezien het abrupt optreedt in ernstige periodes en de kwaliteit van leven vermindert. Vanwege de gevoelige aard van de symptomen, pijnstillers moeten zorgvuldig worden gekozen en onder toezicht van een arts worden genomen, omdat de al beschadigd is zenuwstelsel reageert gevoelig op verschillende preparaten. Een verkeerde behandeling als gevolg van een verkeerde diagnose kan ook leiden tot complicaties, omdat daardoor alleen de symptomen worden behandeld, maar niet de oorzaken van de ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Dysdiadochokinesie is een bewegingscoördinatiestoornis. Het is het tegenovergestelde van diadochokinese, waarbij er geen probleem is om snel achter elkaar tegengestelde bewegingen uit te voeren. Als er echter sprake is van dysdiadochokinesie, is dit alleen onregelmatig of helemaal niet mogelijk. Dysdiadochokinesie is bijna altijd gebaseerd op schade aan het cerebellum. Soms kan het ook zijn gebaseerd op een functionele beperking van de spinal cord of perifeer zenuwen Deze stoornissen worden op hun beurt vaak veroorzaakt door een ziekte: naast directe ziekten van het cerebellum, beroertes, Parkinson-syndroom en multiple sclerose zijn de meest voorkomende oorzaken. Na een voorgesprek met de huisarts zal deze zijn patiënt waarschijnlijk doorverwijzen naar een neuroloog voor verdere specialistische behandeling. Regressie van dysdiadochokinesie wordt niet verwacht. Patiënten hebben hier vooral baat bij fysiotherapie om ten minste een deel van hun kwaliteit van leven te herwinnen. Het is ook belangrijk om secundaire schade te voorkomen. Het gebrek aan mobiliteit veroorzaakt door dysdiadochokinesie leidt herhaaldelijk tot spierspanning van de pols of zelfs tot ligamentstammen en breuken, evenals ernstig pijn. In dit geval, pijntherapie met medicatie is weer een bijzondere uitdaging, omdat het toch al aangetaste zenuwstelsel extreem gevoelig reageert op pijnmedicatie. In het geval van dysdiadochokinesie is meestal alleen symptoomverlichting nog mogelijk, maar geen genezing van de oorzaak.
Behandeling en therapie
In de meeste gevallen kan dysdiadochokinesie niet causaal worden behandeld, maar alleen symptomatisch. Laesies in de hersenen en het ruggenmergzenuwweefsel genezen niet in de ware zin van het woord. Het zenuwweefsel in het centrale zenuwstelsel kan slechts in zeer beperkte mate regenereren. Afgezien daarvan gaan zelfs genezen laesies in het weefsel altijd weg littekens De zenuwcellen ter plaatse van het litteken zijn onbruikbaar en hebben geen functie meer. Daarom worden verwondingen aan het centrale zenuwstelsel vaak geassocieerd met onomkeerbare schade en functieverlies. Studies van beroerte patiënten hebben aangetoond dat aangrenzende neuronen in staat zijn om functies van de beschadigde neuronen over te nemen. Het centrale zenuwstelsel voelt zich altijd gemotiveerd om functies over te nemen wanneer de verloren functies vaak nodig blijken te zijn. Zo kan een patiënt met dysdiadochokinesie onder fysiotherapeutische zorg gericht de opeenvolging van antagonistische spierbewegingen trainen. Bovendien moet het centrale zenuwstelsel dus worden aangezet om functies uit de beschadigde gebieden te verplaatsen en door te geven aan intacte zenuwcellen. Op deze manier kan dysdiadochokinesie genezen worden, zelfs als de onderliggende oorzaak niet volledig kan worden weggenomen.
Vooruitzichten en prognose
In het algemeen leidt dysdiadochokinesie tot een ernstige beperking van mobiliteit en coördinatie. De getroffen persoon is vaak niet in staat zich zelfstandig te verplaatsen of de weg te vinden en is afhankelijk van hulp van anderen. Als de mobiliteit erg beperkt is, lopen AIDS zijn noodzakelijk. Voor buitenstaanders kunnen de snelle bewegingen of het draaien van de handen bizar lijken. Dit leidt tot pesten of plagen, vooral bij kinderen, en kan ernstige gevolgen hebben geestesziekte In veel gevallen lijden patiënten ook aan hevige pijn die de kwaliteit van leven vermindert. Behandeling voor dysdiadochokinesie omvat vaak pijnbeheersing en fysiotherapie Of deze therapieën succesvol zijn, hangt grotendeels af van de oorzaak van de dysdiadochokinesie. Bij patiënten die een beroertevolledig herstel is niet in alle gevallen mogelijk. De spieren kunnen echter worden getraind en zo hun gebruikelijke beweging opnieuw leren. Om dysdiadochokinesie te voorkomen, moet met name een beroerte worden voorkomen. Een gezonde levensstijl met veel beweging en een gezonde levensstijl dieet is hiervoor geschikt.
het voorkomen
Dysdiadochokinesie kan alleen worden voorkomen in de mate dat laesies van zenuwweefsel in het cerebellum kunnen worden voorkomen. Bijvoorbeeld omdat zo'n laesie kan ontstaan als gevolg van een beroerte, preventief maatregelen voor een beroerte kan ook algemeen worden opgevat als preventieve stappen met betrekking tot dysdiadochokinese.
Hier is wat u zelf kunt doen
Zelfhulpmethoden zijn zeer beperkt voor dysdiadochokinesie. Over het algemeen heeft een gezonde levensstijl een zeer positief effect op het symptoom. Dit omvat niet alleen een gezonde dieet, maar ook regelmatig sporten. Deze levensstijl kan ook dysdiadochokinesie voorkomen, omdat het risico op een beroerte tijdens het proces aanzienlijk wordt verminderd. Het is echter niet mogelijk om de symptomen van dysdiadochokinesie volledig te elimineren. Vaak, fysiotherapie is noodzakelijk. De bijbehorende oefeningen kunnen echter thuis worden uitgevoerd. In sommige gevallen is hiervoor de hulp van vrienden, familieleden of de partner nodig. Hoe meer de patiënt traint, hoe groter de kans dat intacte zenuwcellen worden verplaatst en dat weer normale bewegingspatronen mogelijk zijn. Bovenal moeten specifieke bewegingen van de spieren worden getraind. Dit lijkt in eerste instantie misschien relatief moeilijk voor de patiënt, maar kan snel tot succes leiden. De patiënt moet echter ook een sterke wil hebben. Geestelijke ondersteuning tijdens de training is immers niet te versmaden. Als de bewegingen pijn doen, pijnstillers of koelen zalven kan worden gebruikt. Echter, pijnstillers mag niet op de lange termijn worden gebruikt.
