Drugspreventie is een set van maatregelen om het gebruik van schadelijke legale en illegale te voorkomen of te verminderen drugs Met drugspreventie wordt ook bedoeld maatregelen om schade te voorkomen en te verminderen volksgezondheid van drugsgebruik.
Wat is drugspreventie?
Drugspreventie probeert mensen te voorkomen die al verslaafd zijn drugs van het gebruik van drugs, geheel of gedeeltelijk, en om te voorkomen dat mensen die niet verslaafd zijn, drugs gebruiken. Drugspreventie probeert mensen die al afhankelijk zijn, te stoppen drugs van het gebruik van drugs, geheel of gedeeltelijk, en om te voorkomen dat niet-afhankelijke mensen drugs gebruiken. Drugspreventie heeft niet alleen betrekking op illegale drugs, die ze desalniettemin bestrijdt bij verslaafde patiënten zonder de juridische gevolgen te bedreigen, maar ook op legale drugs die schadelijk zijn voor volksgezondheid Het eerste contact met drugspreventie is meestal met jongeren op school, aangezien het risico op misbruik van legale en illegale drugs groot is tijdens de adolescentie. Het werk van drugspreventie is onderverdeeld in een sociaal-educatief en een medisch gebied, aangezien het niet alleen bedoeld is om medische gevolgen te voorkomen of te verzachten, maar ook om jongeren weg te houden van het drugsgerelateerde milieu van de samenleving. Drugspreventie voor volwassenen houdt zich bezig met de verspreiding van schadelijk gevolgen van medicijnen evenals de gerichte behandeling van drugspatiënten die al verslaafd zijn. Het wordt al als een succes beschouwd als het illegale en legale drugsgebruik kan worden teruggedrongen. In het geval van illegale drugs worden soms zelfs medische substituten aangeboden die niet worden gesneden en daarom soms levensbedreigend zijn. De ideale toestand bij drugspreventie is echter volledige vrijwaring van drugs.
Functie, effect en doelen
Het werk van drugspreventie begint in jeugd en adolescentie met educatief werk en eindigt in het spectrum van volwassenen. Omdat het bestaat als een combinatie van medisch en sociaal-educatief werk, vullen de disciplines elkaar aan. Drugspreventie in sociaal-educatieve zin past grootschalige antidrugscampagnes toe op de algemene bevolking, waarbij de verschillende soorten drugs worden aangepakt en instrumenten worden geboden die drugsgebruikers kunnen gebruiken om zichzelf te helpen. Alcohol or nicotine dagboeken helpen mensen hun eigen legale gebruik te visualiseren en te bepalen of ze al hulp nodig hebben. Deze mogelijkheden werken goed vanwege hun anonimiteit, aangezien verslaving aan met name legale drugs niet snel wordt erkend. Programma's en therapie plaatsen voor ontwenning van drugs vooral van illegale drugs worden ook aangeboden om ernstigere gevallen te helpen. Medicamenteuze preventie leert mensen over de volksgezondheid gevolgen van drugsgebruik en probeert patiënten ervan te weerhouden drugs te gebruiken. Het doel van drugspreventie is om mensen weg te houden van drugsgebruik die nog niet zijn begonnen. Idealiter zouden mensen die al drugs gebruiken, moeten worden overgehaald om helemaal te stoppen met het gebruik van drugs, hetzij alleen, hetzij door terugtrekking. In het geval van legale drugs zoals alcohol en sigaretten, dit is vaak helemaal niet meer mogelijk in het geval van mild drugsverslaving, dus de vermindering van het verbruik wordt als een alternatief doel gesteld. De reductie moet echter zodanig plaatsvinden dat de aangepaste consumptie van de patiënt zijn eigen gezondheid en die van anderen niet of slechts in zeer geringe mate in gevaar brengt. Een ander gebied van drugspreventie is het reageren op nieuwe medicijnen, waarvan de meeste zeer gevaarlijk of levensbedreigend zijn, en het voorkomen van de verspreiding van negatieve trends zoals coma drinken onder jongeren.
Risico's en gevaren
Drugspreventie bij adolescenten en volwassenen die alleen met legale drugs bezig zijn, is meestal nog zeer ongevaarlijk. Verslavingen aan deze medicijnen zijn vaak niet zo uitgesproken dat de getroffenen de neiging hebben om drugspreventiepersoneel aan te vallen of zichzelf schade te berokkenen, zelfs als ze hun gezondheid al schaden. De eigenaardigheid van drugspreventie van legale drugs is dat hoewel deze drugs sociaal geaccepteerd zijn, mogelijke verslaving dat niet is. De getroffenen houden ervan om ze te bagatelliseren en zien het gebruik ervan als normaal, wat moeilijk is om ze ervan te weerhouden. Ze voelen zich ongemakkelijk bij het werk van drugspreventie en reageren mogelijk negatief alcohol afhankelijkheid, bijvoorbeeld, de getroffenen laten zich vaak niet eens opmerken door familieleden en vrienden, die een probleem het meest waarschijnlijk zullen herkennen. In deze kringen hebben meer anonieme campagnes met concrete tools soms meer impact dan directe communicatie. Drugspreventie biedt echter niet alleen hulp aan de direct getroffenen, maar ook aan familieleden en vrienden. Drugspreventie is veel moeilijker op het gebied van sterk afhankelijke patiënten of illegale drugs. Ouders, leraren of vrienden kunnen hier niet meer worden opgeroepen om zichzelf of anderen te helpen, aangezien deze drugs zich in het illegale gebied bevinden en mogelijk in verband worden gebracht met strafbare feiten. Vanwege de ernst van de gezondheidsschade hebben professionele drugspreventiepersoneel in de meeste gevallen ook te maken met individuele gevallen. Dit betekent dat ze vertrouwen moeten opbouwen bij hun patiënt en hen moeten helpen om deel te nemen aan en vol te houden door middel van drugspreventie, niet alleen vanuit medisch perspectief, maar ook door sociaal-educatieve begeleiding te bieden. Gevallen van verslaving aan illegale drugs hebben meestal een lange ‘drugscarrière’ achter de rug, die ook gepaard gaat met de achteruitgang van het sociale leven. Drugspreventie kan in dit gebied niet worden uitgevoerd zonder de getroffen persoon achter te laten in een omgeving van behandeling waarin hij of zij niet zal terugvallen. Ten laatste wat betreft illegale drugs zijn campagnes met hulp voor zelfhulp niet langer voldoende voor drugspreventie; Integendeel, nauwe samenwerking tussen medische en sociaal-educatieve specialisten in een revalidatiecentrum is noodzakelijk.
