Gevolgen van medicijnen

Introductie

Veel mensen begrijpen dat drugs alleen de illegale stoffen zijn en gebruiken geen alcohol en nicotine in dezelfde categorie. Daarom gaat dit artikel alleen over illegale drugs. Legale middelen worden echter op grote schaal geconsumeerd en met grote gevolgen voor de bevolking.

De meest populaire illegale drugs zijn cannabis, amfetaminen en MDMA. Cannabis is de botanische naam voor de hennepplant. De bloemen van de vrouwelijke plant worden geconsumeerd als marihuana (ook bekend als wiet of gras) en de geperste hars van de plant als hasj (ook wel hasj of stront genoemd) roken.

Orale intake is ook mogelijk. Amfetaminen (ook wel speed of pep genoemd) zijn chemisch geproduceerde medicijnen die vooral op feestjes worden gebruikt. Ze hebben een sterk stimulerend effect en maken de gebruiker wakker en gefocust.

MDMA is ook een synthetisch geproduceerde stof die strikt genomen tot de categorie amfetaminen behoort, maar vaak afzonderlijk wordt gecategoriseerd vanwege het uitgebreide werkingsspectrum. MDMA is meestal het hoofdbestanddeel van extase pillen (ook wel onderdelen genoemd), maar ze bevatten vaak ook andere stoffen. Daarom is uiterste voorzichtigheid altijd geboden bij het gebruik van MDMA, aangezien de exacte samenstelling meestal niet bekend is.

MDMA kan ook worden geconsumeerd in poedervorm (dan "molly" genoemd) of als kristallen. Meestal dienen consumenten de stof oraal toe. Alle bovengenoemde stoffen zijn onderworpen aan de Narcotica Wetgeving in Duitsland en de verkoop, aankoop en het bezit is strafrechtelijk vervolgd.

Algemene gevolgen

Vooral de THC in vrouwelijke wietplanten is verantwoordelijk voor het effect op de gebruiker. Het is een zogenaamde cannabinoïde, die een psychotroop effect heeft, dwz de psyche beïnvloedt. De cannabinoïden werken rechtstreeks via bepaalde receptoren in de hersenen en dus het bedwelmende effect veroorzaken.

Afhankelijk van de gebruiker kan de intoxicatie heel verschillend zijn. Het wordt niet alleen beïnvloed door de volksgezondheid en psychologisch voorwaarde, maar ook door het gehalte aan werkzame stof van de medicijnen. De cannabinoïden activeren het beloningscentrum in de hersenen, wat een euforische stemming teweegbrengt.

Het psychotrope effect manifesteert zich (in verschillende mate) door een verandering in bewustzijn, waarbij vaak diepgaande denkprocessen, grillig denken en korte geheugen aandoeningen. Al deze symptomen kunnen als positief en ontspannend worden ervaren. Het is echter ook mogelijk dat de intoxicatie negatief kan worden en angst, verdriet of wantrouwen kan veroorzaken.

De (fysieke) toxiciteit van cannabis kan nauwelijks in reële termen worden beoordeeld, aangezien de veronderstelde dodelijke dosis voor mensen extreem hoog is en vrijwel niet kan worden bereikt bij normaal gebruik (zowel ingeademd als oraal). Tot dusver zijn er geen dodelijke slachtoffers als gevolg van overdosering bekend, maar er zijn er nog veel meer volksgezondheid gevaren. Zo kunnen de ademhalingsorganen hierdoor beschadigd raken roken cannabis.

Marihuana wordt bijvoorbeeld vaak gemengd met tabak en als joint gerookt. De long De belasting van een joint is ongeveer even hoog alsof er 3-5 sigaretten zijn gerookt. Omdat cannabisgebruikers over het algemeen echter minder vaak consumeren dan normale rokers, wordt de kans op schade aan de longen over het algemeen als lager beschouwd in vergelijking met rokers.

Bovendien is er een negatief verband tussen cannabisgebruik en schizofrenie. Dit betekent dat het gebruik de eerste manifestatie van de ziekte kan beïnvloeden (of versnellen) of de bestaande symptomen kan verergeren schizofrenie. Diverse wetenschappelijke onderzoeken hebben ook aangetoond dat langdurig gebruik kan leiden tot cognitieve stoornissen (licht intelligentieverlies), die echter wekenlang na het einde van het gebruik verdwijnen.

Cannabis heeft, al is het maar in geringe mate, potentieel voor psychologische afhankelijkheid. Bovendien zijn beeldvormingstechnieken gebruikt om veranderingen in het zenuwstelsel van cannabisgebruikers. Amfetamine is een chemisch medicijn dat de oorzaak is hersenen om de neurotransmitters norepinephrine en dopamine.

Daarnaast heeft de stof een stimulerende en stuwende werking, vermindert de eetlust en is euforisch. De sympathieke zenuwstelsel, een onderdeel van het vegetatieve (onvrijwillige) zenuwstelsel, wordt indirect geactiveerd. Naast de zogenaamd positieve aspecten van intoxicatie, namelijk verhoogde alertheid en concentratievermogen, activeert de zenuwstelsel veroorzaakt ook duidelijk negatieve symptomen.

De euforie en het toegenomen zelfvertrouwen kunnen omslaan in een grotere bereidheid om risico's te nemen, wat in combinatie met het verminderde gevoel van pijn, kan leiden tot roekeloze acties. De gevolgen van chronisch drugsgebruik zijn waarschijnlijk psychologisch: amfetaminen hebben een hoog potentieel voor psychologische afhankelijkheid. Op lange termijn leiden ze tot een. De dodelijke dosis voor volwassenen is 1.3 mg / kg lichaamsgewicht, hoewel herhaald gebruik kan leiden tot een ontwikkeling van tolerantie.

• Tachycardie
• Hoge bloeddruk
• Uitbraken van lasnaden
• Urineretentie
• Hartritmestoornissen
• En toevallen
• Ongezond gewichtsverlies
• Slapeloosheid
• Nierschade
• Neiging tot psychose
• En mogelijk tot potentie-stoornissen

MDMA-(Extase) is een synthetisch geproduceerd medicijn dat een uitgesproken psychologisch effect op de gebruiker vertoont, dat te wijten is aan de release van serotonine (vaak aangeduid als het 'gelukshormoon'), noradrenaline en kleine hoeveelheden dopamine.

Volgens verschillende meningen van deskundigen manifesteert de intoxicatie zich in een empathogene werking of een verandering in sociale perceptie. Een empathogeen effectprofiel wordt gekenmerkt door verhoogde empathie, zowel naar anderen als naar zichzelf. De eigen gevoelens worden sterker waargenomen, daarom spelen de omstandigheden waaronder MDMA wordt afgenomen een grote rol.

De verandering in sociale perceptie wordt gekenmerkt door het feit dat negatieve attitudes van andere mensen minder worden herkend en vooral positieve acties worden versterkt. De stof wordt vooral gebruikt als partydrug omdat het een activerende werking heeft (bv. Het verlangen om te dansen) en euforische effecten heeft. Het medicijn vermindert ook de eetlust, leidt tot een versnelling van de hartslag tot hartkloppingen, verwijdt de pupillen, maakt de mond droog en leidt soms tot ongewenste bijwerkingen, zoals spieren krampen, zweten en uitdroging, misselijkheid en braken of tot een depressieve stemming nadat het effect afneemt.

Dit kan ook enkele dagen na consumptie optreden (zogenaamde “midweek blues”) en is te wijten aan een familielid serotonine tekort in het centrale zenuwstelsel. Er zijn maar heel weinig sterfgevallen als gevolg van een overdosis MDMA alleen. Vaak vindt gemengd gebruik met andere geneesmiddelen plaats, wat vervolgens levensbedreigende interacties kan veroorzaken.

Fatale doses variëren tussen 5-voudige en 20-voudige enkelvoudige doses (50-100 mg). De kans op afhankelijkheid is laag, maar mag niet worden onderschat. Hoewel extase/ MDMA leidt alleen tot een zeer lage fysieke afhankelijkheid (zoals het geval is bij alcoholverslaving of heroïneverslaving bijvoorbeeld), is de ontwikkeling van een psychische afhankelijkheid heel goed mogelijk: het hierboven beschreven euforische gevoel kan zeker leiden tot meer frequent gebruik, wat dan tot gevolg heeft dat met name de organische hersenschade kan toenemen. Het gevaarlijkste acute gevolg van ecstasygebruik is oververhitting (hyperthermie) en uitdroging (uitdroging) van het lichaam tijdens feesten en dansen, omdat dit kan leiden tot orgaanfalen, coma of zelfs de dood. Om deze reden is het uitermate belangrijk om tijdens de intoxicatie voldoende water te drinken.