Diagnostische maatregelen voor het detecteren van een longembolie
Om een long te detecteren embolie in een vroeg stadium is het belangrijk om de symptomen te kennen en ze zelf te leren herkennen. Alleen patiënten die weten hoe een pulmonaal embolie kan zich melden kan bij vroege klachten tijdig een arts raadplegen. De lichamelijke symptomen staan daarom centraal bij vroege opsporing.
Bij plotseling optreden van ademnood, mogelijk vergezeld van pijn op de borst en zwelling van een been, is het essentieel om zo snel mogelijk naar een ziekenhuis te gaan. Daar kan dan verdere diagnostiek worden uitgevoerd. Het tijdige bezoek aan een ziekenhuis is cruciaal voor het succes van de therapie.
Zelfs als een trombose wordt vermoed, moet in een vroeg stadium een arts worden geraadpleegd, zodat de bloed stolsel in de been kan professioneel worden behandeld. Op deze manier ontstaat de ontwikkeling van een long embolie kan worden voorkomen. Als longembolie wordt vermoed, kan een computertomografie (CT) -scan in het ziekenhuis worden uitgevoerd.
Dit is de snelste methode om de diagnose te bevestigen. De patiënt wordt in een soort buis geplaatst die röntgenfoto's gebruikt om dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam te maken. bloed stolsel in de long schepen bijzonder zichtbaar is dat de patiënt vóór het onderzoek met een contrastmiddel wordt ingespoten. De omvang en locatie van het longembolie kan dan worden bepaald op de afbeeldingen.
Kleine embolieën kunnen onder bepaalde omstandigheden bij computertomografie over het hoofd worden gezien. Ze kunnen echter wel zichtbaar worden gemaakt door middel van pulmonair scintigrafie. Indien longembolie vermoed wordt, wordt er meestal in een vroeg stadium een ECG gemaakt.
Hiervoor worden verschillende elektroden aan de patiënt bevestigd borst in een specifieke opstelling. De elektroden leiden de elektrische stromen over de hart-. Deze worden op papier vastgelegd in de vorm van een curve, die de arts informatie geeft over de toestand van de excitatiegeleiding van de hart- spier.
In het geval van een longembolie zijn er typische tekenen in het ECG die dit aangeven voorwaarde. Dit staat bekend als het SIQIII-type. Deze aanduiding verwijst naar een speciale vorm van de ECG-curve, die S-golven in de eerste afleiding en Q-golven in de derde afleiding heeft.
Bovendien vertoont het ECG in het geval van een longembolie vaak een snelle hartslag (tachycardie) en hartritmestoornissen. Een conventioneel borst röntgenstraal is een minder belangrijke methode voor de diagnose van longembolie, aangezien een CT-scan van de thorax meestal veel specifiekere informatie kan opleveren. Soms een Röntgenstraal van de thorax wordt in eerste instantie genomen om andere oorzaken van de symptomen uit te sluiten.
Als het vermoeden van een longembolie echter wordt bevestigd, wordt een CT-scan van de borst wordt meestal als aanvulling ingenomen. Tekenen van een longembolie die mogelijk op een borst kan worden gedetecteerd röntgenstraal omvatten borstvliesuitstroming als een teken van verhoogde vasculaire permeabiliteit in het geval van bloed congestie, een uitbreiding van de hart- schaduw als gevolg van verhoogde rechterhartbelasting en verschillende tekenen van een longinfarct als de verminderde bloedstroom al de dood van long zakdoek. Deze veranderingen kunnen ook optreden bij andere ziekten, zodat de uiteindelijke detectie van een stolsel bij een longembolie meestal alleen met een hoge mate van zekerheid mogelijk is door middel van CT. angiografie.
Om de diagnose longembolie verder te bevestigen, a bloedbeeld kan ook worden ingenomen. Dit wordt onderzocht voor de zogenaamde D-dimeren. Dit zijn splitsingsproducten van fibrine, dat wordt aangetroffen in bloedstolsels.
Als het lichaam bezig is met het afbreken van een dergelijke trombus, zoals bij een longembolie, kan de D-dimeren in het bloed zijn verhoogd. Met normaal D-dimeren in het bloed kan longembolie met grote zekerheid worden uitgesloten. Bovendien is een magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) of een angiografie van het longkanaal kan worden uitgevoerd om een longembolie te diagnosticeren.
