Diagnostiek
Hier spelen de klinische symptomen een doorslaggevende rol. Bovendien een bloed gasanalyse wordt uitgevoerd om de vermoedelijke diagnose van hyperventilatie te ondersteunen. Dit zal naar verwachting resulteren in verlaagde bicarbonaat- en CO2-waarden, meestal met verhoogde pH- en O2-waarden.
In wezen is de expliciete diagnose van de psychogene hyperventilatievorm een uitsluitingsdiagnose. Daarom problemen met de hart- (hartritmestoornissen of cardiovasculaire aandoeningen) en de longen (astma) moeten worden uitgesloten. De resultaten van auscultatie van de longen zouden over het algemeen normaal moeten zijn bij psychogene hyperventilatie.
Therapie
De eerste prioriteit is altijd proberen de patiënt te kalmeren. Door bewust inademing en uitademing is het vaak mogelijk om de aanval-achtige hyperventilatie onder controle te krijgen, zodat de pCO2 snel weer normaal wordt en de symptomen snel verdwijnen. Psychogene hyperventilatie kan goed onder controle worden gebracht met zogenaamde “bag rebreathing”.
Hier moet de patiënt een plastic zak over zijn / haar heen houden mond en probeer er langzaam en kalm in te ademen. Op deze manier wordt het uitgeademde CO2-gehalte direct weer ingeademd en wordt na verloop van tijd de aanvankelijke pCO2-daling tegengegaan, wat compenseert voor de respiratoire alkalose. Het is belangrijk op te merken dat rebreathing alleen wordt gebruikt als het zeker is dat er psychogene hyperventilatie aanwezig is.
Als dit niet het geval was en de patiënt teveel ademde door een ernstig O2-tekort, zou deze maatregel de situatie alleen maar erger maken. Patiënten die lijden aan een bekende psychogene vorm van hyperventilatie wordt geadviseerd om zichzelf te trainen. Op deze manier leren ze beter met de situatie om te gaan en niet in paniek te raken, maar bijvoorbeeld met bag rebreathing.
Bovendien helpt het vaak om bewust diafragmatisch te gebruiken ademhaling en om de handen op de buik te plaatsen om actief de ademhalingsbeweging te volgen. Verder is het zinvol om regelmatig ontspannende oefeningen te doen en autogene training om de oorzaken tegen te gaan. Hoe meer zelfvertrouwen een patiënt voelt bij het omgaan met de situatie van psychogene hyperventilatie, hoe minder ernstig de symptomen zullen zijn en hoe beter de aanval onder controle kan worden gehouden.
Als de bovengenoemde therapeutische maatregelen niet helpen, moet een psychosomatische behandeling worden overwogen. Als een patiënt hyperventilatie-tetanie ontwikkelt, diazepam, een spierverslapper, moet worden toegediend naast de maatregel voor opnieuw inademen van de zak.
