Diagnose van tuberculose
Vanwege de lange tijdspanne tussen infectie met de bacterie en het uitbreken van tuberculose (latentieperiode, incubatietijd), is het voor de behandelende arts vaak moeilijk om aanwijzingen voor een tuberculose-infectie in de medische geschiedenis (medisch dossier). Het is niet ongebruikelijk dat er valse diagnoses optreden vanwege de mogelijkheid van tuberculose wordt niet in aanmerking genomen. De diagnose van tuberculose is best moeilijk, omdat er geen eenvoudige test is die betrouwbaar werkt.
Men probeert eerder de zekerheid van een juiste diagnose te vergroten door middel van verschillende tests. De eerste indicaties zijn mogelijk contact met tuberculosepatiënten, bijvoorbeeld via zieke familieleden, buitenlandse reizen naar landen met een lage sociaaleconomische status (vooral voormalige Oostbloklanden) of tekenen van verminderde immuunfunctie van het lichaam. Bloed tests onthullen ook geen typische waarden voor of tegen tuberculose.
Vaak worden tekenen van een algemene ontstekingsreactie gevonden, zoals een verhoogde SLA (bloed celverlaging) of kleine verschuivingen in de bloedbeeld. Met de zogenaamde tuberculinetest (Mendel-Mantoux-test) wordt nagegaan of de patiënt al eerder contact heeft gehad met mycobacteriën. Voor dit doel wordt de patiënt geïnjecteerd met tuberculine (een eiwit van de tuberculoseverwekkers) in de onderarm buiger.
Als de patiënt al is geïnfecteerd met de bacteriën in het verleden zal de injectieplaats binnen twee tot drie dagen rood worden en opzwellen. Als deze zwelling een bepaald niveau overschrijdt, kan een eerdere infectie worden aangenomen. Mogelijke fout-negatieve uitslagen (geïnfecteerde personen die ten onrechte niet herkend worden) worden vaak gevonden als: Een positieve test geen bewijs is van tuberculose, maar in ieder geval een sterk vermoeden.
An Röntgenstraal afbeelding van de patiënt borst (Röntgen thorax) wordt nu gemaakt. Daar zoekt men naar het typische tekenen van tuberculose, voor verkalkte granulomen in de longen. echter, de Röntgenstraal Het beeld biedt ook geen zekerheid, aangezien noch een negatieve bevinding tuberculose uitsluit, noch een positieve bevinding tuberculose bewijst.
De volgende stap in de diagnose van tuberculose is de poging om de bacteriën direct. Hiervoor worden bij de patiënt verschillende monsters genomen: urine, maagsap, bronchiale afscheiding door long endoscopie or speeksel. Men probeert de bacteriën van dit materiaal.
Als de teelt succesvol is, duidt dit op een tuberculose-infectie. De teelt duurt enkele weken vanwege de langzame reproductiesnelheid van de bacteriën. Dit is om twee redenen problematisch: in zeldzame gevallen kan een MRI van de long kan informatie verstrekken, zoals de MRI van de long kan weke delen processen in de long goed laten zien.
- De infectie deed zich minder dan zeven weken geleden voor, toen het lichaam nog niet in staat is om een geschikte immuunrespons op te wekken.
- De patiënt lijdt aan een immuundeficiëntie (hiv-geïnfecteerd, immunosuppressieve (= afweerverzwakkende tot -onderdrukkende) behandeling, leukemie).
- Is recentelijk ingeënt.
- Heeft de patiënt een lange periode van onzekerheid en
- Er moet rekening worden gehouden met het mogelijke risico van verspreiding van de bacteriën.
