Diagnostiek
Om een juiste diagnose te stellen, moet met verschillende factoren rekening worden gehouden. Als de droge hoeken van de mond komen slechts zelden voor en genezen vanzelf binnen een paar dagen, een diagnose is meestal niet nodig, omdat deze waarschijnlijk worden veroorzaakt door een veranderd klimaat. Bij langdurige of terugkerende klachten is het van belang om te bedenken hoe diep de tranen zijn, of er uitslag of toegenomen roodheid is, of het gebied jeukt en of er begeleidende symptomen zijn. In ieder geval dient een arts te worden geraadpleegd.
Begeleidende symptomen
De meest voorkomende begeleidende symptomen van droogte mond hoeken zijn roodheid, tranen, de constante behoefte om de lippen en mondhoeken te bevochtigen, brandend, jeuk en pijn, vooral bij eten, lachen, geeuwen, hoesten of niezen. Als er geen specifieke oorzaak is, beperken de klachten zich meestal tot de bovengenoemde symptomen, maar als de droge hoeken van de mond worden veroorzaakt door een tekort, infectie of systemische ziekte, kunnen verdere klachten optreden. Een infectie manifesteert zich vaak in eerste instantie door verhoogde roodheid.
Bovendien kan het getroffen gebied opzwellen en ernstig veroorzaken pijn. Bacteriële ontsteking kan ook leiden tot de afscheiding van pus. Schimmels veroorzaken meestal een droge, jeukende en sterk beperkte roodheid.
Virale infecties worden voornamelijk veroorzaakt door herpes virussen en manifesteren zich als knapperige, rode verdikkingen. Bij deficiëntieverschijnselen zoals ijzer, zink of vitaminegebreksymptomen zoals vermoeidheid, bleekheid, broosheid haar, broze nagels, problemen met de spijsvertering of duizeligheid komen vaak voor en zijn moeilijk te diagnosticeren. Bij systemische oorzaken, zoals diabetes, neurodermitis, leveraandoeningen of auto-immuunziekten, zijn droge of gebarsten mondhoeken vaak slechts een bijwerking en daarom in de meeste gevallen niet het eerste symptoom dat patiënten opmerken
Behandeling
De belangrijkste therapie is het voorkomen van droge mond hoeken. Dit wordt het beste bereikt door bescherming en zorg. Dit omvat het drinken van veel vocht, het regelmatig aanbrengen van crème op de lippen en de mondhoeken (bijv. Met Labello) en het vermijden van regelmatig natmaken met de tong.
Deze maatregelen kunnen ook erg nuttig zijn als de mondhoeken al droog en gebarsten zijn. Het vermijden van contact met mogelijke infectiebronnen en regelmatige reiniging van het getroffen gebied moeten ook deel uitmaken van de behandeling. Het kan bijvoorbeeld handig zijn om geen make-up of lippenstift te dragen.
In het geval van infecties veroorzaakt door virussen, schimmels of bacteriën, moet de behandeling worden uitgevoerd door een arts. Deze arts zal meestal een uitstrijkje van de mondhoeken maken om de betreffende ziekteverwekker te identificeren. Afhankelijk van de ziekteverwekker wordt meestal achteraf een crème voorgeschreven, die meerdere dagen moet worden aangebracht.
Hoewel deficiëntiesymptomen moeilijk te diagnosticeren zijn, kunnen ze meestal heel goed worden behandeld door substitutie (toediening) van de deficiënte stof. Als de oorzaak een specifieke ziekte is, hangt de behandeling af van de ziekte in kwestie en kan deze sterk variëren. De behandeling van droge en gebarsten mondhoeken met Schüssler-zouten is mogelijk.
Therapie is mogelijk door een zalf van buitenaf aan te brengen en therapie van binnenuit met tabletten. Een veel voorkomend Schüssler-zout voor de behandeling van gebarsten huid is de zogenaamde Calcium Fluoratum. Manganum sulfuricum en Ferrum Phosphoricum zijn ook een populair alternatief of aanvullen voor gebarsten mondhoeken.
