Diagnose van een rijbroekanesthesie | Rijbroek anesthesie

Diagnose van een anesthesie in een rijbroek

Om de diagnose van de anesthesie van de rijbroek te kunnen verhelderen, de vragen stellen en fysiek onderzoek is de "A en O." De belangrijkste informatie is de typische symptomen van gevoelige falen in de genitale en anus regio, evenals aan de binnenkant van de dij. Als er andere symptomen, zoals problemen met urineren of verlamming van de benen, worden toegevoegd, kan het vermoeden van een rijbroek anesthesie ligt voor de hand.

Uw behandelende arts kan ook krachttesten op de benen uitvoeren. Missend reflexen van de benen (zoals verlies van de achillespees reflex) kan ook een reden zijn voor een rijbroek anesthesie. De uiteindelijke duidelijkheid wordt geboden door een afbeelding van de rug of wervelkolom.

De eerste keuze is magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) van de wervelkolom. Bij dit pijnloze onderzoek worden patiënten zonder blootstelling aan straling in een ‘buis’ geplaatst. Na korte tijd ontstaan ​​er beelden met een hoge resolutie waarop bijvoorbeeld mogelijke hernia of tumoren gemakkelijk kunnen worden opgespoord.

Als er geen MRI-apparaat beschikbaar is of als er veel urgentie is, kan computertomografie (CT) ook een verstandig en zeer snel alternatief zijn. Het nadeel van dit onderzoek is echter de relatief hoge stralingsbelasting. Onder bepaalde omstandigheden kan een bloed test kan ook helpen, zo kunnen ontstekingen zichtbaar worden gemaakt.

Therapie van de anesthesie van een rijbroek

Een plotseling optredende rijbroek anesthesie is altijd een absoluut noodgeval. Indien niet behandeld, een diepe paraplegie met onherstelbare late gevolgen is op handen. Om het in gevaar brengen van de wervelkolom te verlichten of te “redden” zenuwen Zo snel mogelijk dienen getroffen patiënten daarom zeer snel geopereerd te worden. Afhankelijk van de omvang van het letsel kan de chirurgische behandeling minimaal invasief zijn (“sleutelgatprincipe”) of grotere toegangswegen omvatten. Bij een hernia wordt bijvoorbeeld de beschadigde of 'verschoven' tussenwervelschijf verwijderd, zodat deze niet meer op de gevoelige wervelkolom kan drukken zenuwen. In de overgrote meerderheid van de gevallen wordt de therapie uitgevoerd onder narcose, zodat patiënten niets voelen tijdens de operatie.