Oorzaken
An AV-blok wordt meestal veroorzaakt door pathologische veranderingen in het stimulusgeleidingssysteem. CHD (coronair hart- ziekte), een hartaanval en medicatie kan leiden tot een AV-blok. Het komt meestal voor bij oudere mensen.
Diagnose van het AV-blok door middel van ECG
De diagnose wordt gesteld op basis van de medische geschiedenis en de typische ECG (elektrocardiogram) veranderingen. In het geval van een relatief frequent en ongevaarlijk AV-blok graad 1, de afstand tussen de P-golf en het QRS-complex is meer dan 200 ms. Behandeling is niet nodig en vaak is het een willekeurige bevinding in het ECG.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen een Mobitz type en een Wenckebach type voor graad 2 AV blok. Met het Wenckebach-type neemt de afstand tussen de P-golf en het QRS-complex toe van slag tot slag. Wanneer een bepaalde afstand is bereikt, wordt een QRS-complex geëlimineerd.
Bij het Mobitz-type wordt de prikkel slechts elke 2 tot 3 slagen naar de kamer overgedragen, wat leidt tot een onregelmatige vorming van een QRS-complex. Een graad 3 AV-blok is het gevaarlijkste AV-blok en vereist altijd behandeling. Hier wordt de excitatie zo ongericht over de hart- spier die de atria en het ventrikel op een ongecoördineerde manier verslaan.
De normale menselijke pols en, indien nodig, bloed op deze manier kan de druk niet worden gehandhaafd. De behandeling moet snel worden uitgevoerd, zoals de normale levering van bloed aan het lichaam kan niet worden gegarandeerd met een onbehandeld AV-blok van graad 3. De ongecoördineerde voortplanting van excitatie wordt in het ECG merkbaar door P-golven en QRS-complexen die niet op bepaalde afstanden van elkaar verschijnen.
Het kan dus gebeuren dat je eerst een QRS-jag ziet en daarna twee P-golven in plaats van één P-golf gevolgd door een QRS-complex na een bepaalde tijd. AV-blok graad 3 wordt niet alleen symptomatisch opgemerkt door de patiënt (prestatieverlies, vermoeidheid, ongesteldheid), maar manifesteert zich ook door een rusteloze pols. Het gevaar van een AV-blok van graad 3 is syncope, dwz tijdelijke bewusteloosheid.
Therapie
Als het AV-blok is veroorzaakt door medicatie of een ziekte (bijv myocardiet), de behandeling van deze ziekte en het stopzetten van medicatie is de belangrijkste focus. Het AV-blok kan dan wijken. Bij een 1e en 2e graads Wenckebach-type AV-blok is meestal geen verdere therapie nodig. In 2e graad type Mobitz AV-blok en totaal AV-blok, gangmaker therapie is geïndiceerd. Meestal wordt een atriaal systeem (bijv. DDD) geïmplanteerd.
Samengevat
Het AV-blok wordt ook wel atrioventriculaire opwindingsstoornis genoemd. Deze verstoring van de overdracht van excitatie in de hart- beïnvloedt de hartklep (AV-knooppunt) of opeenvolgende structuren zoals de HIS-bundel, de twee tawara-poten of de Purkinje-vezels. De excitatie kan alleen langzaam of soms helemaal niet via het AV-blok worden doorgegeven.
Meestal ontstaat het AV-blok wanneer het weefsel degeneraties vertoont, omdat de aangedane persoon al ouder is. Bovendien zijn bepaalde medicijnen en hart- en vaatziekten zoals hartaanval zijn ook mogelijke oorzaken. Deze aandoening kan in verschillende mate van ernst zijn.
Sommige patiënten merken helemaal niets, terwijl bij anderen de hartslag vertraagt ​​(bradycardie), maar het kan leiden tot hartstilstand​ Er zijn 3 verschillende graden van de aandoening, die verschillende graden van ernst hebben:
- Bij een eerstegraads AV-blok wordt de excitatie vertraagd van het atrium naar het ventrikel. Klinisch gezien heeft eerstegraads AV-blok geen enkele betekenis, aangezien er geen daling van de ventrikelfrequentie is en de patiënten geen klachten hebben, en deze stoornis ook buiten het ECG op geen enkele manier merkbaar is.
Het PR-interval is echter meer dan 0.2 seconden langer. Hoewel dit blok weinig klinische relevantie heeft, elektrolyten kan in geïsoleerde gevallen worden gegeven. - Met AV-blok type 2 de AV-knooppunt is niet volledig geblokkeerd.
Dit betekent dat een paar excitaties niet van het atrium naar de kamer worden overgebracht en dus de frequentie onder die van de sinusknoop​ Het PR-interval is hier langer dan 0.45 seconden en je kunt P-golven zien, maar geen QRS-complexen. Deze storing kan worden onderverdeeld in twee verschillende typen.
Er is de Mobitz Type 1 (Wenckebach-Block) waarbij met elke hartslag het PQ-interval langer wordt totdat er geen overgang meer aanwezig is. En dan begint het opnieuw. Bij dit type is meestal geen behandeling nodig.
Er is ook Mobitz Type 2 waarbij het PQ-interval altijd hetzelfde blijft, maar heel vaak wordt de excitatie niet doorgegeven. De storing is hier meestal onder de AV-knooppunt​ Hiervoor hebben de meeste patiënten een gangmaker, anders is de prognose slecht.
- Het 3e graads AV-blok is het laatste blok bij deze aandoening en ook het meest ernstige. Hier mislukt de excitatie-overdracht volledig en wordt de kamer niet langer geëxciteerd. Soms beweegt de kamer echter aritmisch naar de atria, aangezien zowel het AV-knooppunt als de daaropvolgende stations van de excitatie-overgang zich ook kunnen ontwikkelen gangmaker mogelijkheden zoals HIS-bundels.
Deze frequenties zijn echter aanzienlijk lager dan die van de sinusknoop​ Als therapie wordt hier een pacemaker geïmplanteerd. Cardiovasculaire aandoeningen kunnen over het algemeen heel goed worden gedetecteerd door het ECG. Ook als de patiënten geen klachten hebben, ziet het ECG er karakteristiek uit.
