Diagnose
Afhankelijk van de lokalisatie en een gedetailleerde anamnese (ondervraging) van de getroffen persoon, kan de specialist vaak een eerste voorlopige diagnose stellen met betrekking tot de oorzaak van de pijn tijdens het zitten. Om dit te kunnen bevestigen of afwijzen, worden naargelang het geval verschillende examens aangeboden. Als bijvoorbeeld een Urineweginfectie wordt vermoed, kan een "U-Stix" worden uitgevoerd, waarbij een speciale papieren strook in de urine van de patiënt wordt gedompeld en een infectie relatief nauwkeurig kan bevestigen of uitsluiten.
In het geval van een infectie kan vervolgens een urinecultuur worden voorbereid om de veroorzakende ziekteverwekker te identificeren en zo een gerichte antibioticabehandeling mogelijk te maken. Als de kans groter is dat de oorzaak wordt vermoed bij orthopedie / chirurgie bij een ongeval, is de diagnose meestal gebaseerd op beeldvorming (Röntgenstraal, MRI) naast die van de patiënt medische geschiedenis en fysiek onderzoek. Dit kan niet alleen de vermoedelijke diagnose bevestigen of weerleggen, maar kan ook dienen als voorbereiding op een eventueel noodzakelijke chirurgische ingreep. Gynaecologische (bijv. Bekkenontsteking) of urologische oorzaken (bijv. Orchitis) worden daarentegen meestal gediagnosticeerd door middel van een palpatieonderzoek en ultrageluid.
Behandeling
De behandelingsopties zijn duidelijk heel verschillend, afhankelijk van de oorzaak van de pijn tijdens het zitten. In principe kan een onderscheid worden gemaakt tussen conservatieve (voornamelijk medicinale) en chirurgische therapie. Als de klachten zijn gebaseerd op een ontstekingsproces (bijv
Urineweginfectie of chronische prostatitis), wordt conservatieve therapie meestal gestart met medicatie pijn en ontstekingsremmende component (bijv ibuprofen, diclofenac) en, indien nodig, een bestanddeel gericht tegen de betreffende ziekteverwekker (bijv antibiotica). Dit laatste mag natuurlijk alleen worden ingenomen na medisch overleg.
Conservatieve behandeling is ook de voorkeursmethode bij verkeerde of overmatige belasting (bijv. Coccygodynie): hier vooral arbeidsgeneeskunde (bijv. Ergonomische bureaustoelen) of orthopedische (bijv.
inserts ter compensatie van knie-afwijkingen) en fysiotherapeutisch (bijv. compensatie voor verkorting van de dij spieren) maatregelen kunnen een effect hebben. Enkele andere oorzaken (bijv liesbreuk of hernia in de lumbale wervelkolom) kan chirurgische therapie vereisen. Dit is met name het geval wanneer gevaarlijke complicaties dreigen, zoals verlies van urinaire en fecale continentie of verlamming van de been in het voorbeeld van een hernia.
