Diagnose
In de meeste gevallen zijn de klassieke symptomen van nagelbedontsteking zijn voldoende voor een arts om een betrouwbare diagnose te stellen. Om nauwkeurige informatie over de aanwezige ziekteverwekker te krijgen, kan hij ook een uitstrijkje van het getroffen gebied maken. Als een chronische vorm van nagelbedontsteking vermoed wordt, moet de arts een gedetailleerd onderzoek doen medische geschiedenis om onderliggende ziekten uit te sluiten, zoals suikerziekte mellitus (nagelbedontsteking behandeling).
Therapie
Acute nagelbedontsteking, die wordt gekenmerkt door lichte roodheid, zwelling en kloppen pijn in het gebied van de teen, kan eerst worden behandeld met lauwwarme voeten of handbaden met wrongelzeep of kamille oplossingen. Ze werken rustgevend en ondersteunen het natuurlijke genezingsproces. Wassen maakt ook de hoornlaag los en maakt het gemakkelijker om te verwijderen pus.
Na het baden dienen de nagels zorgvuldig droog gedept te worden. Daarnaast is het aanbrengen van desinfecterende zalven, die bijvoorbeeld antibacterieel bevatten jodium, is ook nuttig, omdat ze vooral kunnen helpen bij een bacteriële oorzaak van nagelbedontsteking en de jeuk die vaak voorkomt, kunnen verlichten. (bijv. Ilon®-zalf) Het aangetaste gebied moet worden geïmmobiliseerd door het op te tillen, koelkompressen te gebruiken of door middel van kleine spalken.
Bij acute ontsteking van het nagelbed van de voet dienen te strakke schoenen te worden vermeden; in plaats daarvan worden schoenen met voldoende ruimte voor de teen aanbevolen om verdere irritatie van het getroffen gebied te voorkomen. Ook contact met reinigingsmiddelen en andere chemicaliën moet worden vermeden (draag schoenen en handschoenen, bijv. bij het reinigen met reinigingsmiddelen). Als het pijn is erg ernstig, pijnstillers kan tijdelijk helpen. Het is raadzaam om het gebied rond het nagelbed niet zelf aan te raken in geval van acute nagelbedontsteking, omdat zelftherapie de situatie nog erger kan maken.
Als de ontsteking meerdere dagen aanhoudt, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd. Als de ontsteking van het nagelbed niet is verdwenen na de eerste behandeling (bijv. Door baden en zalven), zwelling, oververhitting of pus optreedt of de symptomen toenemen, dient een arts te worden geraadpleegd. Als de ontsteking echter zo ver is gevorderd koorts, rillingen, zwelling van de weefselvocht knooppunten en een algemeen gevoel van ziekte optreden, kan een antibioticabehandeling ook nodig zijn.
De actieve ingrediëntengroep penicillines is hiervoor geschikt, omdat ze bijzonder effectief zijn tegen stafylokokken bacteriën die het vaakst een nagelbedontsteking veroorzaken. Als een ingegroeide nagel de oorzaak is van een nagelbedontsteking, kan de nagel operatief worden verkleind door een arts. In sommige gevallen moet de nagelplaat ook volledig worden verwijderd.
Voordat u een chirurgische therapie kiest voor een nagelbedontsteking veroorzaakt door een ingegroeide nagel, kunnen enkele andere maatregelen worden uitgeprobeerd. Zo kan er bijvoorbeeld een beugel tussen de nagel en de huid worden gestoken, kunnen er absorberende katoenen inzetstukken worden geplaatst of kan de laterale nagelwand met een pleister worden weggetrokken. Als een nagelbedontsteking laat of helemaal niet wordt behandeld, kunnen groeistoornissen van de nagel optreden of kan de nagel worden afgestoten.
Een nagelbedontsteking treedt meestal acuut op en verdwijnt na ongeveer een week. De infectie vindt plaats in het oppervlakkige deel van de huid. In zeldzame gevallen kan de ontsteking overgaan in diepere lagen.
Het risico bestaat dat de infectie zich verspreidt naar de botten or bloed schepen. Als een ontsteking van het nagelbed na enkele dagen niet vanzelf verdwijnt of zelfs erger wordt, is een bezoek aan de dokter onvermijdelijk. De dokter beslist of antibiotica, een chirurgische opening of beide zijn nodig.
Gewoonlijk antibiotica uit de groep penicillines worden voorgeschreven. De behandeling van een nagelbedontsteking hangt voornamelijk af van de symptomen, de ernst van de ontsteking en het resultaat van het medisch onderzoek. Er moet onderscheid worden gemaakt of de ontsteking is veroorzaakt door bacteriën, gistschimmels of virussen.
Afhankelijk van de ziekteverwekker die de ontsteking van het nagelbed heeft veroorzaakt, kunnen ook verschillende zalven en medicijnen worden overwogen. Kortom, ontstekingsremmende baden en zalven hebben een kalmerend effect op de ontsteking van het nagelbed en kunnen zelfs het natuurlijke genezingsproces ondersteunen. Voor dit doel, desinfecterende oplossingen of zalven met jodium of andere antibacteriële stoffen zijn bijzonder geschikt.
Vooral als bacteriën waren de oorzaak van nagelbedontsteking, kunnen deze ingrediënten helpen om het genezingsproces te versnellen. Om te weten welke zalven en maatregelen in een individueel geval het meest geschikt zijn, is het raadzaam om met de behandelende arts te overleggen. Onder bepaalde omstandigheden kan het experimenteren met alleen zalven een negatief effect hebben op het beloop van de ziekte.
Het is vooral belangrijk om in het gebied van het nagelbed geen ontsteking te manipuleren en te proberen de pus met ongeschikt gereedschap. Als de ontsteking geavanceerder en ernstiger is, kan het gebruik van zalven met antibiotica kan in sommige gevallen nodig zijn. Als de ontsteking zich uitbreidt met gezwollen weefselvocht knooppunten en koortskan aanvullend een antibioticum in tabletvorm worden voorgeschreven.
Als de ontsteking van het nagelbed niet door bacteriën wordt veroorzaakt, maar bijvoorbeeld door een infectie met schimmels, zijn zalven met een antischimmelmiddel effectief. Zeker virussen kan ook ontsteking van het nagelbed veroorzaken. Een infectie met herpes virussen kan goed worden behandeld met een zalf die zogenaamde virusstatica bevat, dwz
ingrediënten die het virus bestrijden (bijv aciclovir). Houd er rekening mee dat in het geval van milde nagelbedontsteking het aanbrengen van een zalf en het sparen van de aangetaste nagel (bijvoorbeeld door geschikt schoeisel te dragen) meestal voldoende is om de ontsteking te genezen. In ernstigere gevallen kan een kleine operatie nodig zijn tijdens waarbij de nagel mogelijk moet worden verwijderd om de pus te laten wegvloeien. Vervolgens wordt een desinfecterend zalfverband aangebracht zodat de wond goed kan genezen.
In het geval van chronische nagelbedontsteking kan het raadzaam zijn om bepaalde irriterende stoffen te vermijden. Sommige ingrediënten in zalven of (hand) crèmes kunnen ook verantwoordelijk zijn voor de steeds terugkerende nagelbedontstekingen en dienen vermeden te worden. Mensen die veel met agressieve stoffen in aanraking komen, dienen regelmatig voldoende vette zalven op de handen aan te brengen om nagelbedontsteking te voorkomen.
In het geval van een nagelbedontsteking kan het aanbrengen van trek- of trekzalf nuttig zijn. In de geneeskunde wordt trekkende zalf gebruikt voor inflammatoire huidziekten, abcessen, kookt, acne, evenals voor splinters en ontsteking van het nagelbed. De zalf heeft een ontstekingsremmend, antibacterieel, bloed circulatiebevorderend, pijn-verlichtende werking en verzacht de bovenste huidlagen, zodat vreemde voorwerpen en etter gemakkelijker naar buiten kunnen worden verwijderd.
Dat laatste is ook de reden waarom trekkende zalf vaak wordt gebruikt bij nagelbedontsteking. De aanwezige pus, bijvoorbeeld onder de nagel, zorgt voor pijnlijke druk, die kan worden verlicht door de pus te verwijderen. Bèta-isodona® is een handelsnaam die in Duitsland wordt gebruikt voor “povidon-jodium'.
Povidon-jodium is een ontsmettingsmiddel dat jodium bevat en dat vaak in de geneeskunde wordt gebruikt. Jodium beschadigt de schaal van micro-organismen zoals bacteriën, virussen, schimmels en bacteriesporen en doodt ze daardoor. Trouwens Bèta-isodona®, tal van andere ontsmettingsmiddelen die jodium bevatten, worden in de geneeskunde gebruikt.
Echter, Bèta-isodona® heeft als voordeel dat het bijzonder geschikt is voor gebruik op gevoelige gebieden zoals slijmvliezen en wonden. Betaisodona® wordt aangebracht in een gewoonlijk 10% verdunning over een groot deel van het te desinfecteren oppervlak. Betaisodona® kan ook worden gebruikt voor ontsteking van het nagelbed, vooral als de nagelriem geïnfecteerd of vuil is.
Nadelen zijn jeuk, huiduitslag en vaak voorkomende allergische reacties. Producten die jodium bevatten, mogen nooit worden gebruikt voor schildklieraandoeningen, aangezien deze een zeer sterke invloed kunnen hebben op het metabolisme van de schildklier. Een lichte ontsteking van het nagelbed treedt vaak op en geneest meestal na een paar dagen, wanneer de nagel wordt ontlast en eventueel behandeld met ondersteunende, antiseptische baden of zalven.
Het kan handig zijn om een sterk ontstoken nagelbedontsteking aan een arts te laten zien alvorens zelfmaatregelen te nemen, omdat de ontsteking hierdoor kan worden verergerd. In de regel neemt men eerst contact op met de huisarts die de nagelbedontsteking behandelt. Afhankelijk van de ernst van de ontsteking kan de huisarts verwijzen naar een dermatoloog (dermatoloog) of een chirurg.
Nagelbedontsteking komt vaker voor bij chronische onderliggende ziekten zoals suikerziekte mellitus. In dat geval moet de behandelende arts de onderliggende ziekte bezoeken. De huisarts herkent meestal een ontsteking van het nagelbed bij onderzoek van het getroffen gebied.
Toch zal de arts eerst een medische geschiedenis (anamnese) van hoe de verwonding is ontstaan om de mogelijke ziekteverwekker te kunnen afleiden of om advies te geven over het voorkomen van terugkerende nagelbedontsteking (bijv. het dragen van geschikt schoeisel). In sommige gevallen kan het voor de arts nuttig zijn om een uitstrijkje van het ontstoken weefsel te maken om de ziekteverwekker vast te stellen. In een vergevorderd stadium kan de arts een Röntgenstraal (of mogelijk magnetische resonantie beeldvorming / nucleaire spin) van de hand of voet die nodig is om te bepalen of de ontsteking zich al heeft verspreid naar dieper weefsel, botten of beenmerg.
