Diagnose
De diagnose Korstmossen ruber planus kan meestal door een arts worden gemaakt door onderzoek met het blote oog. Naast het oppervlak van de huid, de orale slijmvlies wordt ook onderzocht, omdat het vaak wordt aangetast door nodulair korstmos. Kenmerkend zijn kleine huidknobbeltjes (papels) en een netachtige witte strepen van de knobbeltjes en slijmvliezen.
Deze strepen zijn vooral merkbaar nadat een druppel eetbare olie of water op de aangetaste gebieden is aangebracht. Bij twijfel wordt de diagnose bevestigd door microscopisch onderzoek van weefselmonsters. Kenmerkend voor Korstmossen ruber planus is een verdikking van de bovenste huidlaag (hyperkeratose) en een vlekachtige verdikking in de korrelige laag van de huid (hypergranulose).
Dit leidt tot de netachtige witte streep. Met behulp van een speciaal kleuringsproces, antilichamen worden zichtbaar gemaakt die onder de epidermis worden afgezet. Daar zijn ook speciale immuuncellen te vinden, die verantwoordelijk zijn voor de ontsteking. Verder bloed tests zijn erg handig, vooral met betrekking tot een hepatitis B of hepatitis C infectie. Deze bevindingen bevestigen uiteindelijk de diagnose van a korstmos ruber vlak.
Bijbehorende symptomen
De bijbehorende symptomen van Korstmossen ruberplanus zijn zeer divers en kunnen niet alleen de huid aantasten, maar ook verschillende delen van het lichaam, zoals het slijmvlies, haar of vingernagels. Op de huid verschijnen inflammatoire, scherp gedefinieerde roodachtige of bruinachtige knobbeltjes en vlekken (papels), die erg jeuken. Deze knobbeltjes worden voornamelijk aangetroffen aan de buigzijden van de polsen, onderbenen, onderrug en kniebuigingen.
Omdat het krabben van de knobbeltjes buitengewoon pijnlijk is, zijn er ondanks de sterke jeuk geen krassen. Naast de bruinachtige hyperpigmentatie kunnen de aangetaste gebieden fijne melkwitte strepen vertonen (Wickham's streak). De vlekken vormen vaak kleine groepen die uiteindelijk samen groter worden huidveranderingen (plaques) en zijn bedekt met een sterk verdikte, gelige hoornlaag (hyperkeratose).
Als de slijmvliezen worden aangetast door nodulair korstmos, spreekt men van Lichen ruber-slijmvliezen. Het brandpunt van de ontsteking is meestal bedekt met een duidelijk zichtbare netachtige witte laag. De gebieden kunnen volledig pijnloos of prikkelend zijn brandend.
Bij mannen zijn deze veranderingen het meest merkbaar op de eikel, behalve op de orale slijmvliesVrouwen hebben de typische veranderingen, vooral bij de entree naar de vagina. Naast de huid en slijmvliezen, de haar kan ook worden beïnvloed (Lichen ruber follicularis of planopilaris). Meestal verschijnt deze vorm van nodulair korstmos op het lichaam haar op het bovenlichaam en de dijen, soms wordt ook de hoofdhuid aangetast.
In dit geval vormen zich kleine hoornachtige pluggen in het gebied van de haarzakjes, waardoor het haar afsterven en uitvallen. De aangetaste plekken voelen erg ruw aan en de huid schilfert meer af. In de loop van de ziekte gaat het haar verloren en ontstaan er littekens, kale plekken.
Vinger en teennagels kan ook worden beïnvloed door Korstmossen ruberplanus en broos worden, verkort en groeven krijgen. In Lichen ruber slijmvliezen, naast de orale slijmvlies, de laterale delen van de tong worden meestal beïnvloed. De veranderingen in het slijmvlies kunnen dit veroorzaken pijn, brandend en open zweren.
Patiënten klagen over droogheid en een "harig gevoel" op de tongen af en toe smaak stoornissen komen voor. De orale vorm van lichen ruber is een van de meest voorkomende ziekten van het mondslijmvlies. De ziekte kan geïsoleerd voorkomen of in combinatie met korstmos ruber planus van de huid.
Auto-immuunprocessen in het slijmvlies worden vermoed als oorzaak, maar tandheelkundige materialen (bijv. Amalgaam) of bepaalde medicijnen kunnen ook de laesies van het slijmvlies aantasten in de context van nodulair korstmos. Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee vormen van orale lichen ruber-slijmvliezen: de witte of reticulaire vorm, waarbij de knobbeltjes bedekt zijn met een witachtige, niet-veegbare film, en de rode of eroderende vorm. Dit laatste komt vaker voor, wordt gekenmerkt door uitgebreid erytheem en erosie en kan zeer pijnlijk zijn.
De brandende huid veranderingen zijn hardnekkiger in het gebied van het mondslijmvlies dan op de huid. Naast de mond, tong, tandvlees en wangslijmvlies, de slokdarm en strottehoofd kan ook worden beïnvloed. De typische witachtige Wickham-streak is veel meer uitgesproken dan in het geval van nodulair korstmos van de huid.
De veranderingen in de slijmvliezen kunnen pijnloos zijn of kunnen ernstig zijn brandend, waardoor de patiënt geweldig is pijn bij het eten of mondhygiëne. Het slijmvlies van het genitale gebied wordt minder vaak aangetast door Lichen ruber-slijmvliezen dan het mondslijmvlies. Veranderingen in het slijmvlies treden op bij mannen in het gebied van de eikel en bij vrouwen op het entree naar de vagina en aan de binnenkant van de vleien.
Ze zijn duidelijk zichtbaar en glinsteren lichtjes in het licht. De huid ziet er droog en strak uit. Er kunnen individuele knobbeltjes of samenhangende witte plaques zijn.
Er ontstaan jeukende en brandende laesies, die tot problemen leiden tijdens het plassen en geslachtsgemeenschap. De vingernagels kunnen ook worden aangetast door lichen ruber planus. Dit leidt tot longitudinale rimpeling van de nagel, die ook volledig kan splijten in het verdere verloop van de ziekte.
De spijkerplaten worden korter en rafelen uit. Het nodulaire korstmos leidt ertoe dat de nagel steeds dunner wordt en in het ergste geval volledig kan falen. Door het falen van de nagel groeit het nagelbed mee met de nagelriem en ontstaan uitpuilende littekens.
Alle artikelen in deze serie:
