Diagnose
De anamnese is erg belangrijk voor de diagnose. Het is erg handig als de patiënt al een (voedings) dagboek bijhoudt waarin hij / zij opschrijft welke voeding er is gegeten of welke stoffen in aanraking zijn geweest met welke allergische reactie. Op basis hiervan kan de behandelende arts de allergietest.
Er zijn verschillende varianten van de allergietest. Ofwel op de patiënt zelf of op de zijne bloed. Het doel van de test is de gecontroleerde blootstelling van de patiënt aan het mogelijke allergeen.
Na deze opname wordt getest of een allergische reactie ontwikkelt. Relatief bekend is de zogenaamde priktest, waar het te testen allergeen op de huid wordt aangebracht en een kleine naald in de huid wordt gestoken zodat de stof het huidoppervlak kan binnendringen. Daarna wordt beoordeeld of er een roodheid van de huid of een zwelling van het huidgebied ontstaat. De priktest wordt voornamelijk uitgevoerd door dermatologen en speciale allergologen.
Bijbehorende symptomen
Symptomen die kunnen optreden in de context van een kruisallergie zijn dezelfde als bij een normale allergie allergische reactie. Er zijn tal van mogelijke manifestaties. Roodheid, uitslag en striemen kunnen op de huid voorkomen. De uitslag kan gepaard gaan met jeuk.
Bovendien kan er zwelling van de neusslijmvlies met rhinitis en congestie van de neus-de ogen kunnen rood worden, meer tranen en jeuk. Vaak allergieën zoals pollenallergie gaan gepaard met symptomen zoals vaak niezen. Een vernauwing van de luchtwegen in de zin van astma kan ook worden veroorzaakt door een allergische reactie. In het gebied van het maagdarmkanaal kan contact met een allergeen leiden tot diarree, misselijkheid en pijn in de buik. Een allergische reactie kan ongevaarlijk zijn, maar kan ook levensbedreigend zijn.
Behandeling Therapie
Kruisallergieën hebben vaak invloed op verschillende soorten voedsel. Als er zo'n kruisallergie voor een voedingsmiddel bestaat, is het meestal voldoende om dat voedingsmiddel te vermijden. Voor veel voedingsmiddelen helpt het ook om ze op te warmen, omdat ze dan hun allergene karakter verliezen.
Een voorbeeld hiervan zijn wortelen of aardappelen. In hun rauwe staat hebben ze een hoog allergeen potentieel, maar gekookt hebben ze er nauwelijks. Vaak is het echter niet mogelijk om alle stoffen te identificeren waarvoor de betrokkene allergisch is.
Dan kan het handig zijn om medicijnen te slikken die een antiallergische werking hebben, namelijk om de symptomen die een allergie met zich meebrengt tegen te gaan. Een nadeel van deze medicijnen is dat veel patiënten klagen dat ze erg moe worden. Er zijn echter verschillende actieve ingrediënten die door iedereen anders worden verdragen.
In het geval van kruisreacties die optreden in de context van a pollenallergie, melden de getroffenen vaak dat de symptomen alleen uitgesproken zijn tijdens het pollenseizoen wanneer het aangetaste voedsel wordt geconsumeerd en dat ze aanzienlijk afnemen in de herfst en winter, zodat het soms voldoende is om deze voedingsmiddelen tijdens het pollenseizoen te vermijden. Voor sommige stoffen hyposensibilisatie is ook een mogelijke behandelingsoptie. Het doel is hier om het lichaam gedurende een langere tijd aan het allergeen te laten wennen.
Dit wordt gedaan door het lichaam regelmatig bloot te stellen aan kleine doses van het allergeen. Als een hyposensibilisatie slaagt, zal het lichaam uiteindelijk niet meer reageren met een allergie voor de betreffende stof. EEN hyposensibilisatie is niet altijd succesvol en relatief tijdrovend.
