De diagnose
De diagnose van een greenwood breuk is op verschillende manieren gemaakt. De eerste stap is een uitvoerige bespreking van het verloop van het ongeval en het letselpatroon, aangezien dit vaak al doorslaggevend kan zijn. Bij oudere kinderen en adolescenten kan een röntgenstraal moet dan worden genomen om een breuk kloof of zelfs een verkeerde positie van het bot.
Voor jongere kinderen is deze methode echter vaak niet geschikt, omdat hun botstof nog niet voldoende ontwikkeld is om deze met röntgenstraling te kunnen weergeven. In dergelijke gevallen kan een ultrageluid onderzoek kan worden gebruikt. Dit geeft ook informatie over de positie van de botten in relatie tot elkaar en kunnen soms ook verwondingen en hematomen (bloeding) in het omliggende zachte weefsel detecteren.
Bijbehorende symptomen
De belangrijkste symptomen van een greenwood breuk omvatten pijn. Door de botstructuur van kinderen kan dit echter gemakkelijker zijn dan bij andere botbreuken. De pijn kan optreden rond de breukplaats en kan vooral worden geactiveerd door druk boven de breukspleet.
Bij een vermoeden kan de arts dit tijdens de fysiek onderzoek. Elke zwelling die kan optreden, kan ook leiden pijn en soms resulteren in een pijnlijk beperkt bewegingsbereik. Vooral als de breuk zich dicht bij het gewricht bevindt, kan zwelling de vrije beweging van het gewricht belemmeren.
Een hematoom (Latijn voor bloeding) kan ook voorkomen over de breukspleet en in het hele gebied van de breuk. Bovendien kan het kind pijn voelen wanneer het aangedane deel van het lichaam wordt belast. Vooral wanneer botten van de benen is aangetast, een pijnvrij lopen is vaak helemaal niet meer mogelijk.
Sommige kinderen krijgen een lichte koorts in verband met een greenwood-breuk. Dit symptoom komt vaker voor bij kinderen in de context van een fractuur van de botten. Het kan ook worden gecontroleerd door een arts en een indicatie geven van de breuk.
In zeldzame gevallen is er een zichtbare verkeerde positie van de aangedane ledemaat. Omdat greenwood-breuken echter slechts onvolledige breuken zijn, wordt een dergelijk uiterlijk zeer zelden waargenomen. Door de bijzondere aard van kinderlijke botten kan de pijn die optreedt bij een greenstickfractuur ook minder ernstig zijn. Desalniettemin is het vrij onwaarschijnlijk dat een kind dat helemaal geen pijn voelt een groenhoutfractuur krijgt. Gewoonlijk meldt het kind op zijn minst pijn wanneer er druk wordt uitgeoefend op het gebied direct boven de breukspleet. Als er onzekerheid bestaat of een val een breuk heeft veroorzaakt, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd.
