Conservatieve therapie
De conservatieve therapie voor een iliotibiaal bandsyndroom bestaat grotendeels uit Daarnaast wordt fysiotherapeutische behandeling toegepast. Als geen enkele conservatieve therapie enig uitzicht op verbetering belooft, kan chirurgische ingreep worden overwogen. Bij deze bewerking wordt het tractus iliotibialis wordt verlengd door het maken van een incisie in het iliotibiale ligament.
- Zacht voor meerdere weken
- Toediening van ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) zoals diclofenac en ibuprofen
- Pijnbehandeling met analgetica
- De injectie van cortison in de opening van het kniegewricht of het omliggende weefsel kan ook worden gebruikt om ontstekingen te remmen
OP - wat wordt er gedaan?
Als botdelen van het dijbeen uitsteken, kunnen deze operatief worden verwijderd. De gewonnen ruimte neemt de wrijving tussen de tractus en het dijbeen weg, die hierdoor ontstaat pijn. Indien de tractus iliotibialis wordt verkort, wordt een Z-vormige incisie gemaakt, waardoor het iliotibiale ligament kan worden verlengd en zo ook de pijn. Als er ontstoken of necrotisch weefsel aanwezig is in het gebied van de kniegewricht gap, een artroscopie van de kniegewricht wordt uitgevoerd met daaropvolgende verwijdering (resectie) van de aangetaste weefselcoupes.
OP-duur
De duur van een chirurgische ingreep om de symptomen van een iliotibiaal bandsyndroom hangt sterk af van de complexiteit van de uit te voeren maatregelen. Als er geen been verkeerde asuitlijning, intra-articulaire ontsteking of beenlengte verschil, een verkorting van de tractus iliotibialis kan minimaal invasief worden uitgevoerd binnen 30-50 minuten. Als inkorting en verwijdering van uitstekend botmateriaal van het dijbeen vereist is, wordt de procedure dienovereenkomstig verlengd. Been verkeerde asposities leiden ook tot een langer durende operatie.
Pijn na de operatie
Pijn die optreedt na de operatie is niet ongebruikelijk, aangezien de chirurgische ingreep aan het iliotibiale ligament en mogelijke axiale rechttrekken in de kniegewricht betekent dat de algehele gezamenlijke speling (gezamenlijke speling) anders is dan vóór de operatie. Spieren, pezen, ligamenten en bindweefsel moet zich eerst aanpassen aan de nieuwe interactie. Deze aanpassingsprocessen leiden ook tot merkbare oververhitting door toegenomen bloed circulatie in het getroffen gebied in vergelijking met de zijde die niet werd geopereerd.
Zwelling of afzettingen van weefselvocht Er kan ook vloeistof rond het geopereerde gebied ontstaan, wat pijn of een gevoel van spanning veroorzaakt. Bovendien kan zelfs een rustperiode van enkele dagen leiden tot een vermindering van de spiermassa bij de getroffenen been en tot een verkorting van pezen en ligamenten. Een vroege mobilisatie van het litteken is vooral belangrijk na de chirurgische ingreep en de daaropvolgende verwijdering van de hechtingen, omdat het littekenweefsel anders erg stijf en immobiel blijft en pijn kan veroorzaken als er veel beweging is. De revalidatie gaat gepaard met aangepaste fysiotherapie:
- Mobilisatie van littekens
- Rekoefeningen
- spierversterkende oefeningen
- Been-as training
- Zachte weefseltechnieken
