Diagnose van spraak- en taalstoornissen
Opvoeders merken meestal een spraak- of taalstoornis op. Ouders kunnen een aandoening slechts incidenteel opmerken of ervan uitgaan dat deze met de leeftijd zal verdwijnen. In geval van twijfel dienen ouders vaak eerst een opvoeder te raadplegen kleuterschool leerkrachten en leerkrachten in het basisonderwijs hebben een goed gevoel bij de taalprestaties die een bepaalde leeftijdsgroep eigenlijk zou moeten behalen.
Een gedetailleerd consult en diagnose vindt echter plaats met een specialist. In de eerste plaats moet een kinderarts worden geraadpleegd. Hij of zij zorgt zo nodig voor een verwijzing naar een KNO-arts of logopedist.
Ze zullen allemaal het spraakvermogen van het kind in relatie tot zijn leeftijd en ontwikkelingsstadium plaatsen. Hobbelige en onduidelijke spraak kan heel normaal zijn bij kleuterschool leeftijd, en zou voor ouders geen reden tot bezorgdheid moeten zijn. Sommige KNO-specialisten hebben de aanvullende titel "Foniatrie en pedaudiologie". Deze KNO-artsen zijn doorgaans bekend met de diagnose en behandeling van spraak- en taalstoornissen.
Drugs
Er zijn geen medicijnen tegen stotteren zichzelf nog niet. Toch kunnen medicijnen tegen spanning en angst (angst) bepaalde situaties verlichten en zo de symptomen verbeteren. Het beste advies hierover kan worden gegeven door kinder- en jeugdpsychiaters.
Ze hebben een schat aan ervaring met angsttherapie en kennen het spectrum van angstverlichtende medicijnen (anxiolytica). Lees hier meer over onder: Overzicht van Angst stoornissen Als de zorgverleners geduldig naar de stotteraar luisteren, hem of haar laten spreken en hem of haar met begrip confronteren, zal de stotteraar meestal genieten van spreken en zal het voor hem of haar gemakkelijker zijn om de spraakstroom te beheersen. Binnen het gezin stotteren moet helemaal niet worden overwogen.
Integendeel, corrigerende interventies door anderen, ongeduld en onaanvaarding bevorderen een stressvolle situatie en bemoeilijken de spraak van de stotteraar. Dat laatste vindt voornamelijk op school plaats. Kinderen beseffen al snel dat ze hun kunnen verzwakken en beledigen stotteren klasgenoten corrigeren ze graag en irriteren ze met een glimlach en onwetendheid.
Ouders en leerkrachten moeten daarom niet bang zijn om de situatie in de klas openlijk aan de orde te stellen om een beroep te doen op het begrip van hun klasgenoten! De getroffen persoon zelf houdt er meestal niet van om over dergelijke plagerijen te praten en verbergt vakkundig zijn schaamte voor de opvoeders en ouders. Ook hier dienen van tijd tot tijd open gesprekken te worden gevoerd om de situatie van het kind in te schatten en eventueel te kunnen beïnvloeden.
- Wanneer voelt de stotteraar opluchting?
- Wat moet elke therapie begeleiden?
- Wat kunnen ouders en leerkrachten doen?
