Complicaties met fluitende klierkoorts | Leidingen klierkoorts

Complicaties met fluitende klierkoorts

De frequentie van complicaties is minder dan 1%. De volgende complicaties kunnen optreden:

• Breuk van de milt (ruptuur van de milt): in 0.2% van de gevallen spontaan of door gebruik van externe kracht tegen het lichaam
• Bloed: bloedarmoede (hemolytische anemie) en verminderd aantal bloedplaatjes (trombocytopenie)
• Hart: ECG-veranderingen, ontsteking van de hartspier (myocarditis) of het pericardium (pericarditis)
• Luchtwegen: obstructie van de bovenste luchtwegen, longontsteking, ontsteking van de pleura (pleuritis)
• Zenuwstelsel: meningitis, encefalitis, functionele stoornis van de aangezichtszenuw (gezichtsverlamming) met verlamming van de gezichtsspieren die de gezichtsspieren nabootsen
• Buikorganen: Zeer zelden een beperkte werking van lever of nier (lever- of nierfalen)

De bloed waarden worden sterk verstoord door de Pfeiffer-glandulaire koorts. Vooral als de lever erbij betrokken is, de transaminasen (ook wel leverwaarden) kan worden verhoogd.

Antilichamen tegen het virus worden gevormd, die ook terug te vinden zijn in de bloed. Men kan onderscheid maken tussen acuut ontwikkelen antilichamen, de immunoglobulinen M en die antilichamen die aangeven dat er een infectie heeft plaatsgevonden en dat het lichaam er nu immuun voor is (immunoglobuline G). De bloed cellen veranderen ook tijdens de klier van Pfeiffer koorts.

Bloedarmoede kan voorkomen, zijn er minder bloedplaatjes en witte bloedcellen ook veranderen. Risico's en complicaties zijn zeldzaam, maar als zich complicaties voordoen, zijn ze vaak ernstig. De risico's voor de hart- zijn bijzonder opmerkelijk: deze komen vooral voor bij mensen van wie immuunsysteem is ernstig verzwakt, maar kan ook voorkomen bij gezonde personen.

Zowel ontsteking van de hart- spier (myocardiet) en ontsteking van de hartzakje (pericarditis) of een combinatie van beide (perimyocarditis) zijn mogelijk. Ontsteking van de hart- valt vaak op door prestatieverlies, maar kan ook optreden zonder symptomen. Tekenen van de ontsteking kunnen worden opgespoord door de hartactiviteit (ECG) te registreren, a bloed Test en beeldvormende onderzoeken. De prognose voor een bestaande ontsteking is meestal goed, maar kan in sommige gevallen gepaard gaan met blijvende hartspierbeschadiging (verwijde cardiomyopathie en hartfalen). Om de risico's voor het hart in de context van de klier van Pfeiffer te minimaliseren koortsdient het behandelingsvoorstel van de arts te worden opgevolgd en moet er voor worden gezorgd dat u lichamelijk rust neemt totdat de ziekte is genezen.