Chemische laxeermiddelen
Chemical laxeermiddelen zijn stoffen die de darm stimuleren en industrieel worden geproduceerd. Chemisch laxeermiddelen zijn voornamelijk de zogenaamde triarylmethaanderivaten zoals bisacodyl en natrium picosulfaat. Bisacodyl is een stof die slechts matig oplosbaar is in water en eerst vanuit de darm moet worden opgenomen in de bloed en van daaruit naar de lever.
In het leverwordt het matig in water oplosbare bisacodyl omgezet in een in water oplosbare stof die vervolgens weer in de darm wordt afgegeven. Dit proces wordt de enterohepatische circulatie genoemd (entero = darm; hepatisch = lever). Eenmaal in de darm wordt het bisacodyl omgezet door de darm bacteriën in zijn werkzame stof, die de darm niet kan verlaten en in de bloedbaan terecht kan komen.
Hierdoor ontstaat een concentratie-evenwicht, dwz een osmotische druk, waardoor water de darm instroomt en de ontlasting vloeibaarder en gladder wordt. Omdat het bisacodyl eerst van de darm naar de lever moet gaan en van daaruit terug naar de darm, treedt het effect pas na ongeveer 10-12 uur op. De bisacodyl is sneller effectief als het rechtstreeks in de rectum in de vorm van een zetpil.
Hier treedt het effect meestal binnen een uur op. Natrium piosulfaat ontwikkelt zijn effect ook veel sneller dan bisacodyl, omdat het slechts 4-10 uur nodig heeft om effect te hebben wanneer het in tabletvorm wordt toegediend, hoewel het, net als bisacodyl, door de zogenaamde enterohepatische circulatie moet gaan om te worden geactiveerd.
Alle artikelen in deze serie:
