Laserpolarimetrie scannen: behandeling, effect en risico's

De bekendste vorm van scanlaserpolarimetrie is GDx scanninglaserpolarimetrie, die in de oogheelkunde wordt gebruikt om cataract te diagnosticeren en te monitoren en waarmee deze ziekte tot vijf jaar eerder kan worden gediagnosticeerd dan met welke eerdere meetmethode dan ook. Polarimetrie maakt gebruik van de polarisatie-eigenschap van licht door middel van een laserscanner en bepaalt daarmee de laagdikte van het optisch transparante netvlies, zodat vervalstekens van het transparante materiaal zichtbaar worden. De dikte van het netvlies die in elk geval wordt bepaald, is kleurgecodeerd en vergeleken met de oogarts met een reeks standaardwaarden, zodat de arts eventueel een glaucoma diagnose na de meting en start maatregelen For therapie in een vroeg stadium, waardoor idealiter nog dreigende gezichtsveldstoornissen worden voorkomen.

Wat is scanning laser polarimetrie?

De bekendste vorm van scanning laser polarimetrie is GDx scanning laser polarimetrie, die in de oogheelkunde wordt gebruikt om cataract te diagnosticeren en te volgen. Scannende laserpolarimetrie is een objectieve methode die door artsen wordt gebruikt om de laagdikte van optisch transparante materialen te bepalen. De meting wordt uitgevoerd met een laserscanner. De methode maakt gebruik van de polarisatie-eigenschap van licht. De meetbundel van de laserscanner passeert eerst een laag, wordt daar gereflecteerd en verdeeld in twee polarisatietoestanden. Deze twee gedeeltelijke toestanden bewegen zich met verschillende snelheden, waardoor er vertraging ontstaat. Door deze vertraging tussen polarisaties kunnen conclusies worden getrokken over de dikte van de lagen. De methode wordt het meest gebruikt in de vorm van GDx scanning laser polarimetrie, die wordt gebruikt in de oogheelkunde om de verslechtering van het transparante netvlies te beoordelen. Voor dit doel legt de methode het driedimensionale profiel van de optische schijf vast. Bovendien is de dikte van de zenuwvezels lagen die het netvlies bedekken nabij de optische zenuw wordt bepaald.

Functie, effect en doelen

Scanning laser polarimetrie wordt voornamelijk gebruikt in de oogheelkunde, waar het wordt gebruikt voor vroege detectie en observatie van glaucoma​ Bij deze ziekte ontwikkelt zich aanvankelijk een hoge oogdruk. Deze onnatuurlijk hoge drukverhouding zorgt ervoor dat de vezels van het netvlies beetje bij beetje vergaan en uiteindelijk het oog blind kunnen maken. Vanwege de transparantie van het netvlies kan de schade van een dergelijk proces alleen worden herkend als meer dan de helft van alle netvliesvezels is overleden en er ernstige gezichtsveldstoornissen aanwezig zijn. Omdat netvliesvezels niet regenereren, kan schade aan het netvlies niet worden herzien bij een dergelijke late diagnose. Met scanning laser polarimetrie, de oogarts kan eventuele schade aan de netvliesvezels veel eerder beoordelen en waarnemen. Zelfs de kleinste veranderingen in het netvlies, die met andere methoden onzichtbaar blijven, zijn zichtbaar voor de oogarts​ Bij polarimetrie belicht de oogarts eerst een enkel punt op het netvlies met de laserscanner en maatregelen de intensiteit van het reflectievermogen. Dit principe wordt uiteindelijk toegepast op maximaal 100,000 verschillende punten op het netvlies, wat ongeveer twee seconden per oog duurt. De laserscanner maakt een fundusbeeld op basis van de polarimetrie-meetgegevens. Dit fundusbeeld geeft een kleurcode aan het reflectievermogen van de afzonderlijke lagen. Gele accentuering duidt op een hoge reflectiviteit, terwijl donkerbruine accentuering een lage reflectiviteit codeert. Alle tussenliggende niveaus zijn elk in roodtinten vastgelegd. De oogarts beoordeelt vervolgens het fundusbeeld dat op deze manier wordt gecreëerd. Hij vergelijkt de respectievelijke gegevens met een referentiewaarde, die overeenkomt met een cultureel onafhankelijke gemiddelde waarde. De resultaten van deze vergelijking geven informatie over de laagdikte en de arts legt deze vast in een afwijkingsgrafiek met behulp van de normwaarden. Vaak maakt hij op basis hiervan ook een zogenaamd TSNIT-diagram. Dit toont de dikte van de laag in een cirkelvormig pad dat begint in de tijdelijke sector en door de bovenste, nasale en onderste sectoren terugloopt naar het startpunt. In dit diagram zijn de normwaarden van de laagdikte gearceerd, waardoor afwijkende meetwaarden herkenbaar zijn als het verlaten van het gearceerde gebied.

Risico's, bijwerkingen en gevaren

De objectieve procedure van scanning laser polarimetrie is volkomen onschadelijk en pijnloos. Het kan poliklinisch worden uitgevoerd en is binnen enkele seconden voltooid. Medicijnen worden niet vooraf of achteraf gegeven. De patiënt wordt dus zelfs de verwijding van de leerling door druppels, wat veel mensen onaangenaam vinden. Het zicht wordt ook niet verder aangetast door de meting. De patiënt kan dus zonder aarzelen op dezelfde dag machines en voertuigen besturen. Normaal gesproken plant de oogarts twee afzonderlijke afspraken voor het scannen van laserpolarimetrie van het netvlies, met een tussenpoos van minimaal een jaar. Met kleinere tijdsverschillen tussen de twee afspraken, is het moeilijk om het daadwerkelijke verval via de procedure te beoordelen. Uiteindelijk maakt de scanning laser polarimetrie methode het mogelijk om cataract tot vijf jaar eerder te diagnosticeren. Met therapie onmiddellijk daaropvolgende, kan verminderd gezichtsveldverlies vaak worden vermeden met een dergelijke vroege diagnose, dus polarimetrie heeft een revolutionaire rol op het gebied van glaucoma behandeling. Omdat de methode een vrij nieuwere procedure is, public volksgezondheid verzekeringen dekken meestal niet de kosten van de behandeling. Privaat volksgezondheid verzekeringen daarentegen dragen meestal een groot deel van de behandelingskosten of zelfs helemaal het gemaakte bedrag. Omdat polarimetrie, als objectieve meetmethode, geen medewerking van de patiënt vereist en onafhankelijk is van de eigen indrukken van de patiënt, kan de procedure ook worden gebruikt bij onwillige patiënten, patiënten met een verstandelijke beperking of kinderen met onveranderde betekenisvolle resultaten.