Cefuroxime
Cefuroxim is een antibioticum uit de groep van cefalosporines. Het wordt meestal pas toegediend nadat het effect tegen het antibioticum dat de infectie veroorzaakt, is bewezen. Dit wordt getest door middel van een laboratoriumtest. Cefuroxim wordt ook profylactisch toegediend tijdens de operatie, evenals bij perforatie van de appendix of gecontamineerde wonden tijdens de operatie.
Bij cefuroxim moet rekening gehouden worden met een zogenaamde enterokokken gap. Dit betekent dat antibioticum niet effectief is tegen de darm bacteriën. Daarnaast een bestaande penicilline allergie kan leiden tot kruisreacties. Met een bekende Penicillinallergie moet dus worden afgezien van het inkomen van Cefuroxim en moet worden overgegaan op een ander antibioticum.
Contra-indicaties
In geval van een allergie voor penicilline of cefalosporine, penicillines mogen onder geen beding worden gegeven, aangezien dit kan leiden tot levensbedreigende complicaties. Bij kinderen moeten moeders die borstvoeding geven en zwangere vrouwen liever overschakelen op een alternatief antibiotica. In gevallen van ernstige nier en lever mislukking, moet het gebruik van penicillines zorgvuldig worden overwogen. Als de patiënt al neiging heeft tot convulsies of neurologische aandoeningen, moet worden gevreesd voor een verlaagde convulsiedrempel met resulterende convulsies wanneer penicilline wordt beheerd.
Toepassingsgebieden
Het gebied van behandelbaar bacteriën is groot en hangt af van de gekozen penicilline. Kortom, penicillines hebben hun toepassingsgebied bij de controle van streptokokken van alle soorten. Vooral pneumokokken (longontsteking), meningokokken (hersenvliesontsteking) en gonococcus (lues) maar ook roos kan worden behandeld met penicilline.
Pumpicillines met een smal spectrum zijn effectief tegen grampositief bacteriën (kokken, staafjes, spirocheten) en gramnegatieve bacteriën (penicillinase-vormende stafylokokken). Wondinfecties en infecties van de botten worden ook meestal behandeld met penicillines. Breed-spectrum penicillines zijn effectief tegen enterokokken en talrijke gramnegatieve staafjes (Haemophilus, E. Coli).
Penicillines behoren samen met cefalosporines en carbapenems tot de bètalactam antibiotica en zijn de bekendste en meest voorgeschreven antibiotica. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de twee groepen smal-spectrum penicillines en breed-spectrum penicillines. De eerste groep omvat benzylpenicillines (penicilline G en depotpenicillines), fenoxypenicillines (orale penicillines = penicilline V, propiciline, acidocilline), isoxazolylpenicillines (oxacilline, dicloxacilline, flucloxacilline). Breed spectrum antibiotica omvatten de aminopenicillines (ampicilline, amoxicilline, bacampicilline, pivampicilline), carboxypenicilline (ticarcilline, temocilline, carindacilline), acylaminopenicilline (azlocilline), mezlocilline, apalcilline, piperacilline), amidinopenicilline (mecillinamine), remmers van ampicilline+ sulbactam, piperacilline + tazobactam, sulbactam).
