Effect
In hun chemische structuur hebben alle penicillines een zogenaamde beta-lactamring, een stopbord-vormige structuur die de celwandvorming van de bacteriën. Sommige bacteriën een enzym hebben dat betalactamase wordt genoemd als afweermechanisme. Dit enzym is in staat de ring van het antibioticum te splitsen en zo het medicijn ineffectief te maken of te beperken.
Sommige penicillines zijn echter bètalactamase-resistent en kunnen bacteriële aanvallen weerstaan. Ze worden voornamelijk gebruikt door de bacteriën die het enzym hebben. Sommige penicillines zijn zuurstabiel, andere niet.
De zuur-stabiele kunnen worden toegediend in tabletvorm omdat ze door de maag zonder daar te worden ontbonden en geïnactiveerd. De niet-zuurstabiele penicillines moeten worden toegediend via infusie via de bloed om de maag en maagzuur. De oraal ingenomen penicilline G heeft een goede weefselmobiliteit en gaat over in de huid, slijmvlies, lever, longen en nieren.
Het wordt niet getransporteerd via de hersenvloeistof (liquor) en mag niet worden gebruikt voor ziekten van de centrale zenuwstelsel. Het ontwikkelt geen intracellulair effect en wordt voor 90% onveranderd via de nieren uitgescheiden.
