Buitenbaarmoederlijk zwangerschap (EUG) kan verschillende oorzaken hebben. Wat veroorzaakt buitenbaarmoederlijke zwangerschap en andere vormen van buitenbaarmoederlijke zwangerschap? Door welke symptomen kan de aanwezigheid van buitenbaarmoederlijke zwangerschap herkend worden? U kunt het hier lezen.
Hoe treedt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap op?
Talrijke reeds bestaande aandoeningen en andere factoren verhogen het risico op EUG. Waaronder ontsteking van de eierstok en eileiders (adnexitis), bijvoorbeeld van SOA's zoals chlamydia, wat schade kan veroorzaken aan de fijne trilharen (die het ei in de eileider 'voortstuwen') of verklevingen in de eileiders Hierdoor kan het ei in de plooien "blijven hangen" of vast komen te zitten - door een vernauwing.
Andere oorzaken van buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Soms het eileiders te lang zijn, een andere aangeboren afwijking hebben of hun spieren niet goed werken, waardoor de bevruchte eicel ook moeilijk de baarmoeder op tijd. Eerdere miskramen, abortussen of operaties op de baarmoeder of buik maken het ook moeilijk voor het ei om te migreren, vooral vanwege verklevingen.
Er wordt ook besproken dat het ei zelf een reguleringsstoornis kan hebben en daardoor bijzonder langzaam of juist zeer snel kan migreren en dus niet in de baarmoeder, maar verken in plaats daarvan de andere eileider.
Daarnaast, hormoonstoornissen of behandelingen en een spiraaltje ("IUD") zijn mogelijke oorzaken van zwangerschappen buiten de baarmoeder. In aanvulling op, roken, veelvuldig gebruik van vaginale douches, vroege geslachtsgemeenschap en vaak wisselende seksuele partners worden verdacht van een verhoogd risico op EUG.
Als extrauterine zwangerschap al een keer is voorgekomen, neemt de kans op herhaling toe tot 10 à 15 procent.
Heterotopische zwangerschap
Bovendien zogenaamde heterotopic zwangerschap, waarbij een normale zwangerschap en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap tegelijkertijd aanwezig zijn, kan ook voorkomen. In dit geval is de kans dat dit laatste niet wordt herkend en dat er daardoor complicaties optreden bijzonder groot. De frequentie is vrij laag, maar is de laatste jaren toegenomen in de voortplantingsgeneeskunde als hulpmiddel bij onvervulde kinderwens.
Eileidersabortus en eileidersruptuur
Veel eileiderszwangerschappen komen in een vroeg stadium om het leven en de vrucht wordt ongemerkt afgestoten. In andere gevallen is het embryo- sterft na ongeveer twee weken. Dan zijn er twee mogelijkheden:
- In eileiders abortus (90 procent van de gevallen), de embryo- wordt afgestoten in de vrije buikholte waar het wordt geresorbeerd.
- Bij eileidersruptuur (10 procent van de gevallen) veroorzaakt het groeiende fruit een breuk van de eileider met levensbedreigende inwendige bloedingen.
Zelfs als het ei zich op andere plaatsen heeft genesteld, kan alles optreden, van onopgemerkt vertrek tot gevaarlijke bloedingen.
Symptomen: hoe herken je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
Het is mogelijk, maar het is zeer zeldzaam om de zwangerschap in niet-ontdekte gevallen uit te dragen. Tekenen die duiden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (bij bekende of nog niet ontdekte zwangerschap) zijn:
- Mogelijk spottenzeldzame hevige vaginale bloeding (meestal nadat de menstruatie aanvankelijk is gestopt).
- Nogal eenzijdig, meestal toenemend pijn in de buik dat is krampachtig of samentrekkend (in eileiders abortus) of plotseling optreden van pijn die lijkt op het gevoel dat er iets scheurt (bij eileidersruptuur).
- Plotseling pijn in de buikbuik gevoelig voor aanraking en hard, misselijkheidgevoel van zwakte, snelle pols, ernstig gestoorde algemene voorwaarde en andere klachten die erop wijzen acute buik, als teken dat er een bloeding in de buikholte is opgetreden (bijvoorbeeld als gevolg van een eileidersruptuur). Dit kan ook leiden tot irritatie van de diafragma, resulterend in schouder pijn.
