Botinfecties: therapie en complicaties

Het doel van de behandeling is om de infectie te stoppen en de achteruitgang van het bot en de omliggende weke delen te stoppen. Meestal is de therapie bestaat uit een medicijn en een chirurgisch gedeelte. De administratie of antibiotica is bedoeld om de veroorzakers van de ontsteking bacteriën​ Hiervoor is het belangrijk om de exacte ziekteverwekker te kennen om de goede te kunnen kiezen antibioticum.

Antibiotische behandeling

Zolang het resultaat van het bacteriologisch onderzoek nog niet beschikbaar is, dient men meestal een mengsel van meerdere toe antibiotica dat doodt veilig de meest voorkomende bacteriën​ Zodra de dader-ziekteverwekker is gevonden, de juiste antibioticum kan specifiek worden gegeven. Omdat bloed de doorstroming naar het bot is relatief slecht, antibiotica moet veel langer (minimaal 3 weken) worden ingenomen dan voor middenoor of nierbekken ontsteking.

Chirurgische ingrepen

Als de ziekteverwekkers al grotere delen van het bot hebben vernietigd of als er veel zijn puser ontstoken of zelfs dood weefsel is gevormd, is behandeling met alleen medicatie niet voldoende; er moet een operatie worden uitgevoerd - zelfs als daarbij grotere delen van het bot verloren gaan.

Nadat de infectie is genezen, kan het botdefect in een tweede operatie worden gereconstrueerd, bijvoorbeeld door het inbrengen van gezond botweefsel of beenmerg in de botspleet. Vreemde voorwerpen in het ontstoken gebied worden ook verwijderd. Waaronder implantaten zoals een kunstmatige heup gewricht of bottransplantaten. Dit komt omdat elk vreemd lichaam ervoor zorgt dat de infectie actief blijft.

Welke complicaties kunnen optreden?

Het grootste gevaar bij botontsteking is bloedvergiftigingof bloed vergiftiging. In dit geval is de permanente invasie van bacteriën en hun gifstoffen in de bloedbaan leiden tot een algemene infectie van het lichaam, die levensbedreigend kan zijn.

Vooral bij kinderen kan een botontsteking aanzienlijke blijvende schade aanrichten. Dit komt doordat de ontsteking kan groeistoornissen veroorzaken, zoals kromme groei of verkorte of versnelde groei van de botten, wat uitgesproken verschillen kan veroorzaken in been lengte, vooral in de onderste ledematen. De vernietiging van gewrichten op jonge leeftijd kan ook leiden tot langdurige skeletafwijkingen. Alleen al om deze reden is een tijdige behandeling zo belangrijk.