Behandeling van nierinfarct
Een nierinfarct moet zo snel mogelijk worden behandeld om gevolgen als gevolg van onvoldoende zuurstoftoevoer naar de nier Als onmiddellijke maatregel worden degenen met een acuut nierinfarct toegediend heparine (5,000 tot 10,000 IU, internationale eenheden). Dit is een anticoagulans om verder te voorkomen bloed stolselvorming en om bestaande op te lossen.
Als beide nieren zijn aangetast, dialyse kan nodig zijn, in welk geval de nier functie wordt vervangen door een apparaat. Als het stolsel niet kan worden opgelost met Herapin, kan een operatie of lysebehandeling worden overwogen. De schadelijke embolie of trombus kan operatief worden verwijderd. Bij lyse-therapie wordt een katheter in de nier en het toedienen van een medicijn om het stolsel te verbreken. Bij lyse-therapie wordt vaak het enzym urokinase of de werkzame stof rtPA (Recombinant Tissue Plasminogen Activator) gebruikt, dwz stoffen die de bloed stollen op een natuurlijke manier.
De juiste voeding na een nierinfarct
Na een nierinfarct wordt de voeding bepaald door de onderliggende ziekte en de gevolgen van het infarct. Als acuut nierfalen optreedt, is vochtopname een belangrijk aspect en dient dit met de behandelende arts te worden besproken. De dieet specifiek het niveau van urinestoffen in de bloednormaliseren bloeddruk en spoel het vasthouden van water weg.
Te veel proteïne in dieet kan de nieren belasten, terwijl het zonder eiwit de progressie van nierzwakte vertraagt. Afhankelijk van de ernst van de nierzwakte moet het eiwitgehalte van de voeding worden aangepast; algemeen, de dieet moet altijd eiwitarm zijn. Ook moet met de arts worden besproken hoeveel zout er mag worden ingenomen.
Te veel zout kan een negatief effect hebben op bloeddruk, maar het onthouden van zout kan zelfs de nierfunctie verslechteren. Het is daarom belangrijk om de zoutinname af te stemmen op de individuele situatie. In principe is na een nierinfarct een eiwitarm dieet positief voor de prognose. De gevolgen van een nierinfarct kunnen verschillend zijn, daarom dient de voeding individueel met de behandelende arts te worden besproken.
