Behandeling van een steenpuist in de nek
In het geval van koken op de nek, in de meeste gevallen is behandeling niet nodig, omdat de abcessen na een paar dagen vanzelf openbarsten en leeglopen. kookt kan aanvullend worden behandeld met een zogenaamde trekcrème (of trekzalf). Dit zijn vrij verkrijgbare preparaten met ontstekingsremmende en antibacteriële middelen die de genezing van de steenpuist versnellen. In het geval van grotere abcessen op de nek, is het beter om een arts te raadplegen, anders bestaat het risico van bloed vergiftiging.
De dokter snijdt de kook open en laat het leeglopen pus. Daarna een antibiotische zalf (bijv penicilline tegen stafylokokken en streptokokken) wordt toegepast om de bacteriën van vermenigvuldiging. De belangrijkste maatregel in het geval van koken op de nek is niet om erop te drukken of te knijpen. Anders de kiemen kan in het weefsel worden gedrukt en bloed, leidend tot ernstige complicaties. Bij vaak terugkerend (terugkerend) kooktmoet de ziekteverwekker worden geïdentificeerd en gezocht naar oorzaken van een verstoorde immuunsysteem of stofwisselingsziekte (bijv suikerziekte suikerziekte).
Duur
De meeste kookt op de nek zijn onschadelijk en barsten na een paar dagen vanzelf open, waarbij de pus loopt naar buiten leeg. Dan geneest de wond en blijft er een klein litteken achter. In sommige gevallen is er een terugval en dus terugkerende steenpuisten. Dit wordt ook wel furunculose. Vervolgens moeten de ziekteverwekkers worden geïdentificeerd en moet een geschikte antibioticatherapie worden gestart.
Op welk punt wordt een kook in de nek gevaarlijk?
Een kook in de nek is in de meeste gevallen onschadelijk, maar als bacteriën het omringende lymfestelsel aanvallen of bloed schepen het kan zelfs levensbedreigend worden. De accumulatie van pus ligt in een holte (abces holte), die door een capsule wordt gescheiden van het omringende weefsel en zo voorkomt bacteriën van verspreiding. De intrede van kiemen in weefselvocht schepen leidt tot regionale ontsteking van de weefselvocht bloedvaten (lymfangitis) en de lymfeklieren (lymfadenitis).
Patiënten voelen zich uitgeput en hebben koorts. Dit leidt tot bloed vergiftiging (sepsis) en de ziekteverwekker kunnen zich door het lichaam verspreiden. Sepsis is een van de meest voorkomende doodsoorzaken in Duitsland en moet snel worden behandeld, aangezien orgaanfalen en overlijden kunnen optreden als gevolg van septische schokken.
