Introductie
Elke zomer waarschuwen tal van artsen en bedrijven voor huid kanker. Meestal de bekende “zwarte” huid kanker wordt genoemd, maar "witte" huidkanker, waaronder plaveiselcelcarcinoom en basaalcelcarcinoom (basalioom) van de huid, draagt ook zijn risico's. Hoewel een basaalcelcarcinoom slechts in zeldzame gevallen metastaseert en daarom zelden dodelijk is, kan de destructieve (destructieve) groei ervan leiden tot misvorming van het gezicht, dat een van de belangrijkste plaatsen is voor de ontwikkeling van een basaalcelcarcinoom (op het oor, bijvoorbeeld).
Een basaalcelcarcinoom is een huidtumor die ontstaat uit speciale cellen in de epidermis, de zogenaamde basale cellen. Gedurende enkele maanden en jaren vormt zich een kleine, grove knobbel in het getroffen gebied, die vaak jarenlang onopgemerkt blijft. Het basaalcelcarcinoom wordt een witte huid genoemd kanker tezamen met de spinalioom (plaveiselcelcarcinoom) en is meestal zelden dodelijk, in tegenstelling tot de kwaadaardige zwarte huidkanker (melanoma).
Typisch voor basaliomen is hun langzame onderdrukkende groei. Hoewel ze zich niet vormen metastasen (dochtertumoren), groeien ze infiltratief in aangrenzend weefsel en vernietigen het. In het ergste geval kan dit leiden tot misvorming van het aangetaste huidgebied (bijv. Gezicht of oor) of tot vernietiging van vitale structuren zoals schepen en zenuwen.
Om deze reden noemen artsen basaalcelcarcinoom een semi-kwaadaardige tumor. Zoals met zoveel dingen in de geneeskunde, kan basaalcelcarcinoom verschillende vormen aannemen. Typerend voor elk basaalcelcarcinoom is de bolvormige, verhoogde vorm; het oppervlak bedekt door schepen en een parelachtige rand.
Een manifestatie van het basaalcelcarcinoom van het oor is het vaste of knoestige basaalcelcarcinoom. Dit verwijst naar een huidkleurige, halfronde tumor bedekt met kleine, kronkelige bloed schepen (de zogenaamde telangiectasia). Een andere vorm is het genezende basaalcelcarcinoom, een naar binnen groeiende tumor met een gedeukt centrum.
Artsen noemen deze inspringing ook wel 'smelten'. Kenmerkend is de parelachtige verandering aan de rand van de tumor. Een andere vorm van basalioom is het sclerodermiforme basalioom.
Dit type basaalcelcarcinoom blijft vaak onopgemerkt omdat het de typische telangiëctasieën en parelachtige veranderingen aan de rand mist. Het enige dat hier opvalt, is een verhard, huidkleurig oppervlak. Andere vormen van basaalcelcarcinoom zijn het exsuderende basaalcelcarcinoom (zweer roden), dat voornamelijk in breedte en lengte groeit, maar niet in diepte, en het destructieve basaalcelcarcinoom (ulcera terebans), dat voornamelijk in de diepte groeit en vaak leidt tot bloeding als gevolg van de vernietiging van kraakbeen en botweefsel. Andere vormen zijn het gepigmenteerde basaalcelcarcinoom, dat vaak sterk gepigmenteerd en nodulair lijkt; en het oppervlakkige basaalcelcarcinoom, dat vaak wordt aangetroffen bij ouderen met psoriasis die zijn behandeld met arseen. Typisch hier zijn scherp afgetekende, roodbruine huidlaesies.
