Frequentie
Gewoonlijk verschijnt het basaalcelcarcinoom pas op de oudere leeftijd van ongeveer 60 jaar. Aangezien een van de hoofdoorzaken van basaalcelcarcinoom jarenlange blootstelling aan zonlicht is, worden tegenwoordig steeds meer jongere mensen ziek naarmate hun levensstijl verandert, die regelmatig zonnebanken bezoeken of urenlang zonnebaden. Vooral mensen die een genetische aanleg hebben om snel te gaan zonnebrand behoren tot de belangrijkste risicogroepen voor basaliomen.
Dit omvat meestal mensen met een blanke huid, blond of rood haar en blauwe ogen, het zogenaamde Keltische huidtype. Ook mensen die jarenlang buiten hebben gewerkt (bijv. Landarbeiders) en daardoor zijn blootgesteld aan sterk zonlicht worden er vaak door getroffen basalioom or plaveiselcelcarcinoom van de huid. Typisch komt het basaalcelcarcinoom voor op delen van het lichaam die slecht tegen licht worden beschermd.
In meer dan 80% van de gevallen zijn dit de hoofd, gezicht en nek. Vooral een aantasting van het voorhoofd, de hoofdhuid en de oren is typerend. In Duitsland wordt elk jaar ongeveer 130,000 mensen nieuw gediagnosticeerd met basaalcelcarcinoom.
Oorzaken van een basaalcelcarcinoom van het oor
Een van de belangrijkste oorzaken van basaalcelcarcinoom is jarenlange blootstelling aan zonlicht zonnebrand. Overmatige blootstelling aan zonlicht veroorzaakt schade aan het DNA van onze huidcellen, wat leidt tot kwaadaardige degeneratie. Deze cellen worden echter vaak door ons lichaam herkend en vernietigd.
Dit voorkomt de ontwikkeling van tumoren. Als deze zieke cellen toch overleven, ontwikkelen ze zich tot tumorcellen, wat kan leiden tot een niet te stoppen tumorgroei. Een zwak punt van de immuunsysteem kan dit proces bevorderen.
Andere oorzaken voor de ontwikkeling van een basaalcelcarcinoom zijn genetische aanleg, huidtype, littekens die de ontwikkeling van een basaalcelcarcinoom bevorderen of behandeling met arseen, dat eerder werd gebruikt voor de behandeling van psoriasis. Andere huidziekten zoals albinisme of xeroderma pigmentosa worden ook in verband gebracht met een verhoogd risico op huid kanker. Dit laatste is een zeldzame genetische ziekte die is gebaseerd op een chromosomaal defect en gaat gepaard met een enorm risico op degeneratie van de huid bij blootstelling aan licht.
Zelfs de geringste blootstelling aan licht kan gepaard gaan met brandwonden en wratachtige formaties, die na verloop van tijd degenereren en huid worden kanker. Getroffen personen, meestal kinderen, moeten consequent tegen blootstelling aan licht worden beschermd. Om deze reden heeft de ziekte ook een bijnaam: Moonlight Sickness.
Symptomen van een basaalcelcarcinoom van het oor
Een typisch symptoom van basalioom van het oor is de ongeveer verharde, halfronde en pijnloze verhoging ter grootte van een erwt, op het oppervlak waarvan er een dunne, kronkelige schepen, zogenaamde telangiëctasieën. Omdat basaliomen erg langzaam groeien, worden ze pas na vele jaren opgemerkt. Terwijl ze groeien, ontwikkelt zich de typische parelachtige rand.
Dit beschrijft een randwand van vele kleine huidkleurige tot parelwitte knobbeltjes, die als aan een ketting aan elkaar zijn geregen. Gewoonlijk is het basaalcelcarcinoom huidkleurig, maar het kan ook bruinachtig tot zwartachtig lijken, zoals het gepigmenteerde basaalcelcarcinoom. Dit kan op zijn beurt leiden tot verwarring met de kwaadaardige melanoma (zwarte huid kanker).
Het ulcereuze basaalcelcarcinoom maakt meestal indruk in de vorm van een schaafwond van de huid, waarvan het oppervlak bedekt is met een korst, die zelfs na vele weken niet geneest, maar eerder in omvang toeneemt. Het vlakgroeiende basaalcelcarcinoom doet daarentegen eerder denken aan eczeem or psoriasis vanwege zijn roodbruine kleur. Na verloop van tijd vormt zich echter ook hier de typische parelachtige rand, die de diagnose van een basaalcelcarcinoom van het oor betrouwbaar maakt.
