Echografie van de heup van het kind (synoniemen: echografie volgens Graf; ultrageluid van de heup van de baby) is een screeningprocedure voor de vroege opsporing van stoornissen in de rijping van de heup en aangeboren misvormingen van de heup van de baby. Dit ultrageluid Het onderzoek is in de jaren tachtig ingesteld door R. Graf en maakt deel uit van het U1980-screeningonderzoek. De zogenaamde aangeboren heupdysplasie (synoniem: heup gewricht dysplasie; heupdysplasieontwikkelingsdysplasie van de heup, aangeboren dysplasie van de heup; afkortingen: CDH, DDH; verzamelnaam voor aangeboren of verworven misvormingen en aandoeningen van ossificatie van het heupgewricht bij pasgeborenen) is een van de meest voorkomende aangeboren afwijkingen van het bewegingsapparaat, met een incidentie (frequentie van nieuwe gevallen) van 2 tot 4%. Het kan worden gedetecteerd door vroege echografie. Aangeboren heupdislocatie is de meest ernstige manifestatie van aangeboren heupdysplasie (heup gewricht misvorming). In deze voorwaarde, het acetabulum is niet diep genoeg om de condylus adequaat te omsluiten (acetabulaire dysplasie). Samen met een loslating van de heup gezamenlijke capsule, kan deze misvorming leiden tot subluxatie of luxatie (ontwrichting van het gewricht). De oorzaak is een verstoring van de rijping van de heup gewricht, wat met name het gevolg is van een vertraagde vorming van het acetabulum. De volgende zijn risicofactoren voor de ontwikkeling van heupdysplasie:
- Positieve familiegeschiedenis - heupdysplasie of osteoartritis van de heup in de familie.
- Oligohydramnios (onvoldoende vruchtwater hoeveelheid vruchtwater: <200 tot 500 ml).
- Voortijdige geboorte
- Stuitligging
- Positief klinisch onderzoek met verdenking op heupdysplasie.
- Verdere skeletafwijkingen
Bij de geboorte is er meestal geen dislocatie van de heup, maar alleen de heupdysplasie. In de loop ontwikkelt zich een ontwrichting met belasting en trekkracht door de spieren. Hoewel heupdislocatie kan worden vastgesteld bij klinisch onderzoek, kan milde heupdysplasie worden gedetecteerd met echografie. Als een ontwrichte heup niet wordt behandeld, kunnen contracturen (beperking van functie en beweging van gewrichten) leiden op een positief Trendelenburg-teken (“waggelende gang”; patiënt kan zijn bekken niet vasthouden evenwicht terwijl je op een staat been - waarbij de spieren van het standbeen worden aangetast) en vervolgens naar een loopbeperking, onder meer via beenverkorting. Een ander risico is de ontwikkeling van secundair osteoartritis (artrose die ontstaat als gevolg van een gebeurtenis die zelf ziektewaarde heeft en veroorzakend is, terwijl primaire artrose moet worden gezien als leeftijdsgebonden slijtage) van de heup op middelbare leeftijd; heupdysplasie moet dus worden gezien als een pre-artrotische misvorming. Screening maakt een vroege behandeling en daaropvolgende genezing van aangeboren aandoeningen van de heup van het kind mogelijk.
Indicaties (toepassingsgebieden)
Graf-echografie wordt gebruikt als screeningonderzoek voor vroege detectie van aangeboren heupdysplasie (aangeboren slechte ontwikkeling van het heupgewricht).
Contra-indicaties
Echografie (onderzoek met ultrageluid) leidt niet tot blootstelling aan straling en is niet invasief. Daarom zijn er geen contra-indicaties voor dit onderzoek.
De procedure
Omdat de structuren van de babyheup overwegend hyaline (kraakbeenachtig) in plaats van botachtig (benig) zijn bij de organisatie, is echografie, maar niet radiografie, geschikt om een mogelijke misvorming met significantie van de ziekte te visualiseren. In het bijzonder is het heupkom dak is samengesteld uit hyaline kraakbeen momenteel. De resultaten van echografie worden vervolgens geclassificeerd volgens Graf en dienovereenkomstig behandeld, met alleen een onvolgroeide heup type IIb die volgens Graf moet worden behandeld:
- Type I volgens Graf (a, b) - volwassen heupgewricht.
- Type II volgens Graf (a, b, c) - heupdysplasie met de hoofd resterende in het stopcontact.
- Type III volgens Graf (a, b, + type D) - migratie van het dijbeen hoofd out, de zogenaamde subluxatie.
- Type IV volgens Graf - Volledige ontwrichting of luxatie van het gewricht.
Graf heeft een standaardvliegtuig opgesteld dat een veilige reproductie van echografie van de heup van het kind mogelijk maakt. Bovendien introduceerde Graf de hoeken alfa en bèta, volgens de breedte waarvan heupdysplasie kan worden geclassificeerd. De hoeken geven de positie van de anatomische structuren ten opzichte van elkaar aan. De classificatie volgens Graf houdt ook rekening met de leeftijd van de patiënt en de benige erker van het heupkom: de zogenaamde erker presenteert zich normaal gesproken als laag in echo in echografie; als de echo toeneemt, komt dit overeen met een compressie in het gebied van het heupkomdak, die het gevolg kan zijn van de onjuiste belasting (drukbelasting) veroorzaakt door een reeds gesubluxeerde femorale hoofd De volgende anatomische structuren zijn te zien op het standaardvlak:
- erker
- Gewrichtscapsule
- Femorale kop
- Labrum acetabulare (acetabulaire lip)
- Kraakbeenachtig heupkom dak
- Osseus heupkom
- Kraakbeen-botgrens
- Envelop vouwen
Dynamisch echografisch onderzoek (beweging van de heup tijdens het onderzoek) maakt het mogelijk om eventuele instabiliteit van het heupgewricht te beoordelen. Technische vereisten voor echografie van de heup van het kind is een echografietoestel met frequenties vanaf 7.5 MHz. De documentatie moet worden geleverd door twee in de tijd verschoven afbeeldingen per onderzochte zijde. Een van de afbeeldingen moet de acolieten met α- en β-hoeken bevatten. De volgende mogelijke bronnen van fouten moeten in overweging worden genomen:
- Onvoldoende lager (gebruik van lager is verplicht).
- Geen of onvolledige anatomische identificatie
- Ontoereikende meettechniek (hoeken α en ß zijn onjuist door onjuiste anatomische identificatie).
- Incongruentie van bevindingen en hoekmeting.
Mogelijke complicaties
Bij dit onderzoek worden geen complicaties verwacht.
