Hoe verandert kalium bij acidose?
Een typisch gevolg van acidose is hyperkaliëmie. Dit wordt veroorzaakt door metabole compensatiemechanismen die onmiddellijk starten in het geval van acidose. Het lichaam probeert op verschillende manieren het overtollige zuur uit de bloed.
Een uitscheidingspad vindt plaats via de nieren. In de nierlichaampjes kan zuur in de vorm van protonen (positief geladen waterstofatomen) in de urine vrijkomen. Het zuur kan vervolgens in de urine worden uitgescheiden.
Het vrijkomen van protonen in de nier resultaten in kalium ionen worden opnieuw geabsorbeerd uit de urine in de bloed in ruil. Als resultaat, kalium kan zich ophopen in het lichaam zolang acidose aanhoudt en ernstige symptomen veroorzaken. In eerste instantie kan er wat ongemak optreden, zoals tintelingen of spierzwakte. Zeer verheven kalium niveaus kunnen echter snel leiden tot hartritmestoornissen met onregelmatigheden en zelfs hartstilstand.
Wat is de waarheid van de acidose-theorie?
In de alternatieve geneeskunde is de theorie van hyperaciditeit een veelvoorkomende oorzaak van veel ziekten. De vermeende acidose vindt plaats in de nier en wordt verondersteld te worden beïnvloed door voedsel en gedrag. Het testen van deze hyperaciditeit gebeurt door middel van pH-teststrips van de urine.
De theorie van hyperaciditeit heeft echter geen wetenschappelijke achtergrond. Het lichaam compenseert effectief alle schommelingen in de zuur-base evenwicht. Zure urine heeft geen ziektewaarde en is onderhevig aan grote schommelingen. Het voordeel van een zogenaamde ‘alkalische’ levensstijl is niet wetenschappelijk bewezen.
Alle artikelen in deze serie:
