De autochtone rugmusculatuur is het deel van de rugmusculatuur dat rechtstreeks aan de wervelkolom wordt bevestigd en zorgt voor rechttrekken, roteren en lateraal kantelen van de wervelkolom, evenals een rechtopstaande houding van de wervelkolom. hoofd De term autochtoon werd gekozen omdat het spierstelsel direct op zijn plaats werd gecreëerd tijdens het embryonale stadium en niet "migreerde" uit andere regio's zoals de meeste skeletspieren doen. De autochtone rugspieren worden geïnnerveerd door de dorsale takken van de wervelkolom zenuwen.
Wat is autochtone rugspieren?
Autochtone rugspieren worden tijdens het embryonale stadium op hun plaats gelegd, direct naast de wervelkolom, en worden daarom autochtoon genoemd. Daarentegen worden veel andere skeletspieren eerst op andere locaties aangelegd voordat ze naar hun bestemming emigreren terwijl ze zich nog in de embryonale ontwikkelingsfase bevinden. De structuur en functie van autochtone rugspieren verschilt niet van de rest van de skeletspieren. Een onderscheidend kenmerk van de rest van de rugmusculatuur ligt voornamelijk in de innervatie. De autochtone rugspieren worden geïnnerveerd door de dorsale takken van de wervelkolom zenuwen, terwijl de andere rugspieren worden geleverd door de ventrale takken van de spinale zenuwen. Vanwege de hoofdfunctie van de autochtone rugspieren, worden de individuele spieren ook gegroepeerd onder de term musculus erector spinae, wat vertaald kan worden als 'spinale erector'. Over het geheel genomen vertegenwoordigt de autochtone rugmusculatuur een zeer complex systeem van individuele spieren die behoren tot de laterale of mediale spierstreng (tractus).
Anatomie en structuur
De autochtone rugspieren verschillen qua structuur niet van de rest van de dwarsgestreepte skeletspieren die onderhevig zijn aan onze wil. De erectus spinae-spier wordt ter hoogte van de thoracale en lendenwervels omhuld door de oppervlakkige en diepe vellen van de fascia thoracolumbalis, en ter hoogte van de halswervels door de vellen van de fascia nuchae. De autochtone rugspieren lopen in een kanaal dat mede wordt gevormd door botten en gedeeltelijk door vezels, die worden gevormd door de benige processen van de wervels of door de ribben en door de omhullende fascia. De individuele spieren zijn samengesteld uit spiervezels, waarvan er elk enkele honderden vormen spiervezel De spiervezels bundelen zich tot vezelbundels die, wanneer ze weer samen worden gebundeld, de individuele spier vormen. De eigenlijke motor van de spieren wordt gevormd door de myofibrillen, die zijn samengesteld uit contractiele eiwitten en doe het eigenlijke samentrekkende werk. Het mediale spierkoord is verdeeld in de interspinale en transversospinale systemen. Interspinale spieren verbinden processus spinosus met elkaar, terwijl spieren van het transversospinale systeem transversale processen verbinden met processus spinosus erboven, en kunnen ook een of meer wervels overslaan. Het laterale koord van de autochtone spinale musculatuur is verdeeld in de intertransversale, spinotransversale en sacrospinale systemen. Het betreft meestal de complexe spierverbinding van transversale processen met elkaar of van processus spinosus met transversale processen van verschillende wervellichamen.
Functie en taken
Een van de belangrijkste functies van de autochtone rugspieren is het strekken van de wervelkolom en hoofd Het uitwaaieren van de laterale en mediale spierkoorden in talrijke individuele spieren die onvrijwillig individueel kunnen worden aangestuurd, maakt zeer complexe en delicate bewegingssequenties en patronen mogelijk. Door gecontroleerde eenzijdige spier contracties van individuele spiergroepen kan de wervelkolom niet alleen naar voren en naar achteren of lateraal naar rechts of links worden gebogen en vervolgens weer worden gestrekt, maar ook rotaties van de wervelkolom naar rechts en naar links zijn tot op zekere hoogte mogelijk. Bijvoorbeeld, spinotransversale spieren, die processus spinosus verbinden met transversale processen van hogere wervels, laten de wervelkolom draaien in de richting van spiercontractie wanneer deze eenzijdig worden samengetrokken. Intertransversale spieren, die transversale processen verbinden met de transversale processen van wervels erboven, laten de wervelkolom kantelen in de richting van de geactiveerde spier wanneer deze eenzijdig wordt samengetrokken. Bilaterale samentrekking van de spieren resulteert in extensie van de wervelkolom nek spieren (musculi suboccipitales) zijn van bijzonder belang. Ze maken fijne motorische bewegingen van de hoofd, die kunnen worden verbonden met snelle berichten van het gevoel van evenwicht (vestibulair systeem). Fijne motorische bewegingen van het hoofd waren oorspronkelijk belangrijk voor mensen om bewegende objecten zoals een vijand of prooi beter te fixeren terwijl ze zichzelf tegelijkertijd bewogen. De interactie van de verschillende autochtone rugspieren is zo complex dat de vrijwillige sturing onderhevig is aan een bepaalde beweging van de wervelkolom, maar niet aan de beslissing welke spierdelen hiervoor door samentrekking of door samentrekking in het spel moeten worden gebracht. ontspanning.
Ziekten
Functionele beperkingen van de autochtone spinale musculatuur, zoals bij andere skeletspierdelen, zijn ofwel te wijten aan directe spierziekten of aan neurologische problemen. Ziekten die uitsluitend specifieke spieren van de rugspieren aantasten, komen relatief zelden voor. De meest voorkomende klachten worden veroorzaakt door spierspanning en spierverharding leiden tot eenzijdige belasting van de wervelkolom en kan in ernstige gevallen zelfs een herniated disc Spierspanning in de rugspieren komt veel voor en triggert meestal een niet-specifieke rug pijn. De spanningen kan worden veroorzaakt door ongebruikelijke en aanhoudende eenzijdige statische belastingen, die worden verergerd door permanente spanning. doorlopend spanning of te frequente acute stressfasen leiden tot verhoogde spierspanning als gevolg van een verhoogde afgifte van stress hormonen, wat spierspanning en stijfheid bevordert. In zeldzame gevallen kunnen de autochtone rugspieren ook worden aangetast door genetisch veroorzaakte spierdystrofieën, wat leidt tot verminderde spierprestaties. In zeer zeldzame gevallen worden de rugspieren aangetast door een neuromusculaire aandoening, waarbij de signaaloverdracht van de zenuw naar de spier of de sensorische feedback van de spier naar de zenuw wordt verstoord, wat leidt tot verzwakking en afbraak van de aangetaste spier.
